صراط: به دنبال گرد و غباری که ظرف هفته گذشته برای هوای خوزستان اتفاق افتاد و تمام جوامع و اقشار و آحاد این استان را به تکاپو برای رفع این معضل واداشت، سرانجام در یک هوای نسبتا مطبوع که حداقل خبری از غلظت خاک و ریزگردها در آن وجود ندارد، سفر معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست چه معنایی می‌تواند داشته باشد.
خانم ابتکار، مشکل هوایی که سرطان کمترین ارمغان آن است، با سفر شما حل نخواهد شد، با تصمیمات شما نیز به حل شدن نخواهد انجامید، مشکل خوزستان استخراج ناصحیح دولت‌هاست، که این استان را تبدیل به کارخانه‌ای کرده که از آن برداشت می‌کند و بر همان داشت می‌کند و در خودش نیز انباشت...
با خود می‌گوییم در کجا زندگی می‌کنیم که اولین‌ها را داریم و از اولین‌ها محرومیم، این استان زرخیز، این فلات کهن سال‌هاست درگیر کج مهری‌ها و عدم نظاره و کار‌شناسی مردان سیاست قرار گرفته، خانم محیط زیست! هفته گذشته شما کجا بوده‌اید؟ هواپیما نبود؟ آیا خودرو و سایر وسایل نقلیه نیز اختراع نشده بود؟ چگونه است که هواپیما برای وزیر بهداشت و دبیر مجمع تشخیص مصلحت و... وجود دارد ولی برای متولی محیط زیست کشور وجود ندارد تا در این هوا لااقل همدردی خود را با مردم این استان اعلام کند.
خانم ابتکار، اگر پیشنهاد دادیم تا با خودرو به این استان سفر کنید، هدف ما آزار دیدن شما نبود، بلکه می‌خواهیم برای شما شرحی دهیم که کجا زندگی می‌کنیم، تا پیش از اینکه وارد خوزستان شوید پنجره ماشین پایین است و همه از هوای طبیعت لذت می‌برند و گویی بهشت برین است و کوه‌ها و سبزه‌ها و طبیعت زیبای ایران اسلامی ما، همه و همه در اختیار آدمی است.
تا اندیمشک و از آن طرف ایذه و باغملک نیز همچنان هوا مطبوع به مشام می‌رسد، اما وای به روزی که به تابلوی اهواز 25 کیلومتر برسید... تا تابلوی انتهای شهر آبادان؛ و از طرفی انتهای بندر امام بویی استشمام می‌شود و هوایی به مشام می‌رسد که آدمی حس می‌کند در کارخانه‌ای سقف پوشیده و در بسته قدم می‌گذارد.
به نزدیکی اهواز که می‌رسید، بوی کوره‌های آجرپزی، خیابان‌های فاضلاب گرفته، بوی گاز کارخانه‌ها، بوی کشت نیشکر، بوی تالاب‌ها و بوی نفت و گازوئیل و بنزین است که لحظه‌ای آدمی را آرام نمی‌گذارد، خانم ابتکار، برای این معضل لاینحل چه فکری کرده‌اید، آیا در این سفر مورد بررسی قرار می‌گیرد این روزنه‌های تنفسی ما؟ راستی خانم ابتکار، تاکنون کجا بوده‌اید؟
حالا آمدی جانم به قربانت ولی باز هم قول‌های واهی، آمدی گفتی که این مشکل در همه جای دنیا هست ما هم می‌دانیم هست، ولی در همه جای دنیا اگر هست، دولت برای رفع آن فقط حرف نمی‌زند، عمل می‌کند.
خانم ابتکار راستی در راه مردم را مشاهده کردید؟ آن‌ها مطالبات زیادی از شما دارند و با دست‌های پر از گلایه و زبان‌های سرشار از سئوال و حلق‌های مملو از خاک به استقبال شما آمده‌اند.
فقط امیدواریم این سفر برای خودنمایی نباشد و حقیقتا دستاوردی را در پس خود داشته باشد، مردم خوزستان خسته از سیاه نمایی‌های دولت‌ها هستند و تاکنون مصوبه‌های نافرجام بسیاری را از سر خود گذرانده‌اند، لطفا شما مزید بر این سیاه نمایی‌ها نباشید.
خانم ابتکار، مشکل هوایی که سرطان کمترین ارمغان آن است، با سفر شما حل نخواهد شد، با تصمیمات شما نیز به حل شدن نخواهد انجامید، مشکل خوزستان استخراج ناصحیح دولت‌هاست، که این استان را تبدیل به کارخانه‌ای کرده که از آن برداشت می‌کند و بر همان داشت می‌کند و در خودش نیز انباشت...
با خود می‌گوییم در کجا زندگی می‌کنیم که اولین‌ها را داریم و از اولین‌ها محرومیم، این استان زرخیز، این فلات کهن سال‌هاست درگیر کج مهری‌ها و عدم نظاره و کار‌شناسی مردان سیاست قرار گرفته، خانم محیط زیست! هفته گذشته شما کجا بوده‌اید؟ هواپیما نبود؟ آیا خودرو و سایر وسایل نقلیه نیز اختراع نشده بود؟ چگونه است که هواپیما برای وزیر بهداشت و دبیر مجمع تشخیص مصلحت و... وجود دارد ولی برای متولی محیط زیست کشور وجود ندارد تا در این هوا لااقل همدردی خود را با مردم این استان اعلام کند.
خانم ابتکار، اگر پیشنهاد دادیم تا با خودرو به این استان سفر کنید، هدف ما آزار دیدن شما نبود، بلکه می‌خواهیم برای شما شرحی دهیم که کجا زندگی می‌کنیم، تا پیش از اینکه وارد خوزستان شوید پنجره ماشین پایین است و همه از هوای طبیعت لذت می‌برند و گویی بهشت برین است و کوه‌ها و سبزه‌ها و طبیعت زیبای ایران اسلامی ما، همه و همه در اختیار آدمی است.
تا اندیمشک و از آن طرف ایذه و باغملک نیز همچنان هوا مطبوع به مشام می‌رسد، اما وای به روزی که به تابلوی اهواز 25 کیلومتر برسید... تا تابلوی انتهای شهر آبادان؛ و از طرفی انتهای بندر امام بویی استشمام می‌شود و هوایی به مشام می‌رسد که آدمی حس می‌کند در کارخانه‌ای سقف پوشیده و در بسته قدم می‌گذارد.
به نزدیکی اهواز که می‌رسید، بوی کوره‌های آجرپزی، خیابان‌های فاضلاب گرفته، بوی گاز کارخانه‌ها، بوی کشت نیشکر، بوی تالاب‌ها و بوی نفت و گازوئیل و بنزین است که لحظه‌ای آدمی را آرام نمی‌گذارد، خانم ابتکار، برای این معضل لاینحل چه فکری کرده‌اید، آیا در این سفر مورد بررسی قرار می‌گیرد این روزنه‌های تنفسی ما؟ راستی خانم ابتکار، تاکنون کجا بوده‌اید؟
حالا آمدی جانم به قربانت ولی باز هم قول‌های واهی، آمدی گفتی که این مشکل در همه جای دنیا هست ما هم می‌دانیم هست، ولی در همه جای دنیا اگر هست، دولت برای رفع آن فقط حرف نمی‌زند، عمل می‌کند.
خانم ابتکار راستی در راه مردم را مشاهده کردید؟ آن‌ها مطالبات زیادی از شما دارند و با دست‌های پر از گلایه و زبان‌های سرشار از سئوال و حلق‌های مملو از خاک به استقبال شما آمده‌اند.
فقط امیدواریم این سفر برای خودنمایی نباشد و حقیقتا دستاوردی را در پس خود داشته باشد، مردم خوزستان خسته از سیاه نمایی‌های دولت‌ها هستند و تاکنون مصوبه‌های نافرجام بسیاری را از سر خود گذرانده‌اند، لطفا شما مزید بر این سیاه نمایی‌ها نباشید.
