صراط: همایون شجریان چند روز پیش، در اصفهان کنسرت داشت، در جریان این کنسرت، عده‌ای در اعتراض به حضور سه زن نوازنده روی سن، در سانس اول به سالن کنسرت وارد شدند و وقفه‌ای چند دقیقه‌ای در اجرای کنسرت ایجاد کردند. حجت‌الاسلام والمسلمین محمد قطبی درپی این رویداد، مدیرکل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان بیانیه‌ای منتشر کرد.
به گزارش صراط، در بیانیه منتشرشده که با لحنی غیررسمی و عجیب نگاشته شده، از اینکه معترضان در مقابل مداحی امثال مرحوم ذاکر سکوت کرده بودند و به کنسرت همایون شجریان انتقاد می کنند، اعتراض شده است.
این متن به ویژه حمایت و سنگ تمام برای همایون شجریان در جایگاه یک مدیر دولتی که قاعدتا باید به نص قانون عمل کند نه اینکه سلیقه شخصی خود را اعمال نمایند اندکی عجیب به نظر می رسد. معلوم نیست اگر کنسرت مذکور مربوط به شخصی به جز شجریان بود، آیا مدیرکل ارشاد اصفهان همین توصیفات را درباره او به کار می برد یا خیر؟
ایسنا متن بیانیه مذکور را منتشر کرده است.
در این بیانیه آمده است: «از دور بانگی شنیدند، نفس‌زنان دویدند، چیزی ندیدند، خجالت کشیدند.
همیشه لازم نیست برای مدیریت دنیای مدرن از سنت عبور کرد، بلکه گاه می‌توان با بهره‌گیری از سنت، مدرن را مدیریت کرد.
نسل نوخاسته در فضای وایبر، اندروید، ماهواره، گجت و اپلیکیشن زندگی می‌کند و بسیاری از سنت‌ها و آیین‌های نسل پیش از خود را ندیده و با آن غریبه است. تا جایی که گاه گذشته را در تعارض با خواسته‌ها و تمایلات امروز خود می‌پندارد. این، نه از خیره‌سری این نسل بلکه از ضعف مدیریت ما نسل پیشین است که زیبایی‌های سنت را در صندوقچه‌های چوبی مخفی کرده و هرگز اجازه ندادیم فرزندان‌مان با آن آشنا شوند.
موسیقی سنتی، بومی و محلی ایران که، نه یک سر و گردن بلکه تمام قامت از موسیقی غربی بلندتر و راست‌قامت‌تر است با همین رفتارهای بچه‌گانه ما به حاشیه رفته و جوانان و نوجوانان ما که مورد هجوم بی‌وقفه آهنگ و موسیقی غرب و غربی واقع‌شده‌اند نه پناهگاه سنتی موسیقایی مناسبی دارند و نه طاقت پرهیز از موسیقی بیگانه.
امروز تنها راه مدیریت ذائقه موسیقایی نسل نوخاسته، بهره‌گیری از موسیقی بومی و محلی است، همان که سال‌های سال با آواز پیشکسوتان این مرز و بوم تا بلندای تاریخ ایران‌زمین قد کشیده است. از لالایی مادران تا سنج و دهل عزاداران و از نی کسایی تا آواز تاج، از ربنای شجریان تا ایران ایران رویگری، از ناقاره و کرنای حرم رضوی تا ترمپت و دمام تعزیه، همه و همه نشان از پشتوانه قوی و ساختاری استوار دارد.
نوای گلوی همایون شجریان یکی از قله‌های موسیقی سنتی معاصر به حساب می‌آید که با آن و نواهای مشابه آن می‌توان ذائقه نسل جوان و نوجوان را دوباره با سنت و گذشته خویش آشنا سازیم و سپر بلای‌مان باشد در مقابل آنچه از ناکجاآباد بر ما پرتاب می‌شود.
آنان که با اجرای موسیقی همایون شجریان موافق نیستند، یا سنت را نمی‌شناسند یا موج موسیقی مدرن را و یا از قدرت موسیقی سنتی در برابر موسیقی بیگانه بی‌خبرند.
کاش این مدعیان در مقابل مداحی پاپ ذاکر و ذاکرها صف می‌کشیدند و از اینکه ذائقه بچه مذهبی‌های عاشق امام حسین علیه‌السلام آلوده به موسیقی پاپ شود مانع می‌شدند. کاش اجازه نمی‌دادند ریتم شور عزاداری را به جای تک ضرب پنجه پور و سه ضرب حاج صادق بگذارند.
اجرای همایون شجریان که با حمایت صریح شخص آقای استاندار صورت گرفت، نشانی بود از اقتدار آواز ایرانی و موسیقی محلی، اجرایی بود که با بندبند قوانین کشور مطابقت داشت و حریم‌ها و حرمت‌ها را رعایت کرده بود. آنان‌که اعتراض دارند یا قانون را نمی‌شناسند یا خود را بالاتر از قانون می‌پندارند.
ما معتقدیم قانون در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران برخاسته از شرع و منطبق بر احکام شرعی است و حتی اگر جایی هم کسی تشخیص متفاوت داشته باشد نمی‌بایست در مقابل قانون بایستد و با اردوکشی و یارگیری و تحریک چند جوان ترم اولی روی نیمکت بایستد تا قدش بلند شود.
هرکس، با هر نام و نشانی، با هر قد و قواره‌ای، با هر میزان سوادی، با هر شکل و شمائلی، با هر دغدغه و لق لقه‌ای، با هر حامی و پشتیبانی، با هر رنگ و زبانی، حرفی برای گفتن دارد یا احساس می‌کند قانونی زیر پا رفته یا ادعای فهم بیشتری دارد یا نیاز به دیده شدن دارد یا عربده‌ای در گلویش گیر کرده یا اندیشه‌ای در فکرش پنهان شده یا منطقی بر زبانش جاری است، بیاید تا با هم گفت‌وگو کنیم.
گفت‌وگو؛ لااقل بنده نه اردو کشی بلدم و نه داد می‌کشم، می‌شنوم و در حد عقل خودم پاسخ می‌دهم، حرف حق را می‌پذیرم و زیر بار زور نمی‌روم. قدم را بلندتر از قانون نمی‌دانم و تفسیر شرع را به اهلش می‌سپارم، نه اجتهاد می‌کنم و نه هیجان‌زده می‌شوم.
کاش چهار انگشت فاصله را زودتر طی می‌کردید و قبل از دیدن قضاوت نمی‌کردید، که شرمنده شوید.
شاید حالا فهمیده باشید که «شنیدن کی بود مانند دیدن».
دنبال خواننده زن می‌گشتید، نوازندگان با حجاب دیدید.
دنبال رقص و لعاب می‌گشتید. چهار کلام حرف حساب شنیدید.
کلاه گشادی سرتان رفت.»
به گزارش صراط، در بیانیه منتشرشده که با لحنی غیررسمی و عجیب نگاشته شده، از اینکه معترضان در مقابل مداحی امثال مرحوم ذاکر سکوت کرده بودند و به کنسرت همایون شجریان انتقاد می کنند، اعتراض شده است.
این متن به ویژه حمایت و سنگ تمام برای همایون شجریان در جایگاه یک مدیر دولتی که قاعدتا باید به نص قانون عمل کند نه اینکه سلیقه شخصی خود را اعمال نمایند اندکی عجیب به نظر می رسد. معلوم نیست اگر کنسرت مذکور مربوط به شخصی به جز شجریان بود، آیا مدیرکل ارشاد اصفهان همین توصیفات را درباره او به کار می برد یا خیر؟
ایسنا متن بیانیه مذکور را منتشر کرده است.
در این بیانیه آمده است: «از دور بانگی شنیدند، نفس‌زنان دویدند، چیزی ندیدند، خجالت کشیدند.
همیشه لازم نیست برای مدیریت دنیای مدرن از سنت عبور کرد، بلکه گاه می‌توان با بهره‌گیری از سنت، مدرن را مدیریت کرد.
نسل نوخاسته در فضای وایبر، اندروید، ماهواره، گجت و اپلیکیشن زندگی می‌کند و بسیاری از سنت‌ها و آیین‌های نسل پیش از خود را ندیده و با آن غریبه است. تا جایی که گاه گذشته را در تعارض با خواسته‌ها و تمایلات امروز خود می‌پندارد. این، نه از خیره‌سری این نسل بلکه از ضعف مدیریت ما نسل پیشین است که زیبایی‌های سنت را در صندوقچه‌های چوبی مخفی کرده و هرگز اجازه ندادیم فرزندان‌مان با آن آشنا شوند.
موسیقی سنتی، بومی و محلی ایران که، نه یک سر و گردن بلکه تمام قامت از موسیقی غربی بلندتر و راست‌قامت‌تر است با همین رفتارهای بچه‌گانه ما به حاشیه رفته و جوانان و نوجوانان ما که مورد هجوم بی‌وقفه آهنگ و موسیقی غرب و غربی واقع‌شده‌اند نه پناهگاه سنتی موسیقایی مناسبی دارند و نه طاقت پرهیز از موسیقی بیگانه.
امروز تنها راه مدیریت ذائقه موسیقایی نسل نوخاسته، بهره‌گیری از موسیقی بومی و محلی است، همان که سال‌های سال با آواز پیشکسوتان این مرز و بوم تا بلندای تاریخ ایران‌زمین قد کشیده است. از لالایی مادران تا سنج و دهل عزاداران و از نی کسایی تا آواز تاج، از ربنای شجریان تا ایران ایران رویگری، از ناقاره و کرنای حرم رضوی تا ترمپت و دمام تعزیه، همه و همه نشان از پشتوانه قوی و ساختاری استوار دارد.
نوای گلوی همایون شجریان یکی از قله‌های موسیقی سنتی معاصر به حساب می‌آید که با آن و نواهای مشابه آن می‌توان ذائقه نسل جوان و نوجوان را دوباره با سنت و گذشته خویش آشنا سازیم و سپر بلای‌مان باشد در مقابل آنچه از ناکجاآباد بر ما پرتاب می‌شود.
آنان که با اجرای موسیقی همایون شجریان موافق نیستند، یا سنت را نمی‌شناسند یا موج موسیقی مدرن را و یا از قدرت موسیقی سنتی در برابر موسیقی بیگانه بی‌خبرند.
کاش این مدعیان در مقابل مداحی پاپ ذاکر و ذاکرها صف می‌کشیدند و از اینکه ذائقه بچه مذهبی‌های عاشق امام حسین علیه‌السلام آلوده به موسیقی پاپ شود مانع می‌شدند. کاش اجازه نمی‌دادند ریتم شور عزاداری را به جای تک ضرب پنجه پور و سه ضرب حاج صادق بگذارند.
اجرای همایون شجریان که با حمایت صریح شخص آقای استاندار صورت گرفت، نشانی بود از اقتدار آواز ایرانی و موسیقی محلی، اجرایی بود که با بندبند قوانین کشور مطابقت داشت و حریم‌ها و حرمت‌ها را رعایت کرده بود. آنان‌که اعتراض دارند یا قانون را نمی‌شناسند یا خود را بالاتر از قانون می‌پندارند.
ما معتقدیم قانون در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران برخاسته از شرع و منطبق بر احکام شرعی است و حتی اگر جایی هم کسی تشخیص متفاوت داشته باشد نمی‌بایست در مقابل قانون بایستد و با اردوکشی و یارگیری و تحریک چند جوان ترم اولی روی نیمکت بایستد تا قدش بلند شود.
هرکس، با هر نام و نشانی، با هر قد و قواره‌ای، با هر میزان سوادی، با هر شکل و شمائلی، با هر دغدغه و لق لقه‌ای، با هر حامی و پشتیبانی، با هر رنگ و زبانی، حرفی برای گفتن دارد یا احساس می‌کند قانونی زیر پا رفته یا ادعای فهم بیشتری دارد یا نیاز به دیده شدن دارد یا عربده‌ای در گلویش گیر کرده یا اندیشه‌ای در فکرش پنهان شده یا منطقی بر زبانش جاری است، بیاید تا با هم گفت‌وگو کنیم.
گفت‌وگو؛ لااقل بنده نه اردو کشی بلدم و نه داد می‌کشم، می‌شنوم و در حد عقل خودم پاسخ می‌دهم، حرف حق را می‌پذیرم و زیر بار زور نمی‌روم. قدم را بلندتر از قانون نمی‌دانم و تفسیر شرع را به اهلش می‌سپارم، نه اجتهاد می‌کنم و نه هیجان‌زده می‌شوم.
کاش چهار انگشت فاصله را زودتر طی می‌کردید و قبل از دیدن قضاوت نمی‌کردید، که شرمنده شوید.
شاید حالا فهمیده باشید که «شنیدن کی بود مانند دیدن».
دنبال خواننده زن می‌گشتید، نوازندگان با حجاب دیدید.
دنبال رقص و لعاب می‌گشتید. چهار کلام حرف حساب شنیدید.
کلاه گشادی سرتان رفت.»
..... ببند