صراط: صادق زیباکلام از چهره های اصلاح طلب امروز یکشنبه 94/7/26 طی یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: از پرسش‌های مهمی که ظرف دو سال و اندی که از عمر دولت یازدهم می‌گذرد مطرح است، نحوه تعامل و نسبت اصلاح‌طلبان با دولت حسن روحانی است. در ساده‌ترین شکل، سوال این است که اصلاح‌طلبان باید چه رویکردی نسبت به دولت داشته باشند.
باید گفت به نظر می‌رسد برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب از جمله آقایان حجاریان و عبدی و دیگران، واقعا جواب این پرسش را نمی‌دانند. فرضا اصطلاح رحم اجاره‌ای -از ابراهیم اصغرزاده- عنوان شده است، به این معنا که اصلاح‌طلبان برای اینکه امکان و توان به دنیا آوردن نوزاد خود را ندارند، باید از ظرفیت روحانی استفاده کنند یا ازعنوان نرمالیزاسیون -از سعید حجاریان- استفاده شده است که معنایش این است چون اصلاح‌طلبان در حال حاضر امکان خیز برداشتن به سوی قدرت را ندارند بنابراین بهتر آن است که فعلا همراه دولت آقای روحانی باشند تا امکان تشکیل دولتی اصلاح‌طلب فراهم شود. به همین دلیل است که آقای حجاریان به شکلی غیرمستقیم گفته‌اند ما باید خود را برای انتخابات 96 آماده کنیم و انتخابات مجلس چندان اهمیتی ندارد.
به باور من رویکرد این چهره‌های اصلاح‌طلب به دولت
روحانی سراپا خطاست. حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که منظور از آماده شدن
نه برای انتخابات96، بلکه بعد از تمدید ریاست‌جمهوری روحانی و گذشت هشت سال
از دولت او و فتح انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 1400 باشد هم این نگاه
نادرست است. از این منظر در نهایت دولت روحانی صرفا «محلّل» و ابزاری برای
اصلاح‌طلبان است. همانطور که گفتم این نگاهی غلط به دولت روحانی است؛ چراکه
باید پرسید آیا اساسا اصلاح‌طلبی معنایی غیر از دموکراسی‌خواهی و
آزادی‌خواهی دارد؟ یا مقصود از آن فقط به قدرت رسیدن و وارد مجلس و دولت
شدن کسانی است که به عنوان اصلاح‌طلب شناخته می‌شوند؟ در باور من
اصلاح‌طلبی معنایی عمیق‌تر از این معنای دوم دارد. اصلاح‌طلبی یعنی رفتن به
سمت حاکمیت قانون و دموکراسی و آزادی‌خواهی. هدف اصلاح‌طلبان باید این
آرمان‌ها باشد، نه اینکه حتما خودشان سهمی از قدرت باشند. هدف اصلاحات که
ادامه نهضت مشروطه است، این است که در ایران قانون حاکم باشد، آزادی بیان و
آزادی اندیشه؛ اینها اهداف اصلاح‌طلبی است. حالا که دولت روحانی هرچند با
گام‌هایی آهسته در حال حرکت به سمت این اهداف است، بالطبع باید با تمام
توان از آن حمایت شود. نکته دیگر این است که اگر روحانی توانست 19میلیون
رای به دست آورد، بخش زیادی از رای مردم به اعتبار تایید و حمایت
اصلاح‌طلبان از آقای روحانی بود. درست است که اسم دولت روحانی «اعتدال»
است، اما در تلاش برای نزدیک شدن به جریان دموکراسی‌خواه است. امروز به یمن
دولت روحانی، فضای دانشگاه‌ها شکسته شده و انجمن‌ها و تشکیلات مستقل
دانشجویی دوباره پر و بال گرفته‌اند. بنابراین اعتدالیون و اصلاح‌طلبان
همگی در یک قایق هستند. اصلاح‌طلبان باید علاوه بر حمایت از دولت روحانی
مدام از او انتقاد کنند و از او مطالبات مدنی و رفع مشکلات مربوط به سیاست
داخلی را بخواهند منشور حقوق شهروندی و آزادی مطبوعات و غیره باید مدام از
آقای روحانی خواسته شود.
