صراط: اعتیاد و وابستگی به مواد مخدر یکی از آسیب‌های اجتماعی است که امروزه دامن بسیاری از جوامع را گرفته است. آسیبی که منشا بسیاری از آسیب‌های اجتماعی همچون طلاق، دزدی، قتل و غیره است.
امروزه بسیاری از خانواده‌ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم با تاثیرات مخرب این افیون سیاه دست و پنجه نرم می‌کنند.
در این میان نقش مسئولان به ویژه متولیان امر در بحث مبارزه با اعتیاد در جامعه بسیار تعیین کننده است و باید با برنامه‌ریزی‌های دقیق بستر ریشه‌کنی این آسیب را فراهم سازند.
استان کردستان بر اساس اعلام بسیاری از مسئولان از استان‌های سفید در حوزه اعتیاد است، این در حالی است که آمار پیش‌بینی وجود 21 هزار معتاد در استان به صورت رسمی و آمارهای بالاتری از سوی برخی از مسئولان ارائه می‌شود که سفید بودن آن را نفی می‌کند.
هرچند نیروی انتظامی در برخورد با موادفروشان تلاش دارد اما برخی محلات در مرکز استان کردستان به محلی امن برای خرید و فروش مواد مخدر تبدیل شده است و این مسئله به دلیل دسترسی آسان به مواد مخدر، بر تعداد معتادان افزوده است.
حضور بدون دغدغه معتادان متجاهر در برخی از پارک‌ها و خیابان‌های پرتردد در مرکز استان کردستان برای مردم ناآشنا نیست. اما متاسفانه، مسئله سکونت معتادان به پارک‌ها و قبرستان‌های شهر خلاصه نشد و امروز در سایت اداری و در بیخ گوش مدیران ادارات کل استان، معتادانی در داخل آلونکی در سایت اداری سنندج شب و روز می‌گذرانند.
یکی از کارکنان یکی از دستگاه‌های اداری مستقر در سایت اداری سنندج گفت: در این محل یک نفر معتاد با یک کودک چند ساله زندگی می‌کنند.
با مقداری سنگ و کارتن یک مکعب 4 متری درست کرده بودند که تنها جای دراز کشیدن دو نفر داشت و دو معتاد در آن زندگی می‌کردند. درب را در سمت دیوار قرار داده بودند تا مبادا کسی به آنها شک کند و آشیانه آنها را برهم بزند.
از کودک چند ساله در داخل خبری نبود، دو نفر معتاد با وضعیت بسیار نامناسب در کنار هم خوابیده بودند که حتی متوجه سر و صدای اطرافشان نبودند.
یکی می‌گفت: بیش از 25 روز است که این دو معتاد در این کارتن‌ها زندگی می‌کنند ولی کودکی را ندیده‌ایم.
یکی دیگر گفت، با چشمان خود کودکی چند ساله را چندین بار در این مکان دیده‌ام ولی اینکه الان کجاست، نمی‌دانم.
سراغ کودک را که می‌گیرم، انکار می‌کند و می‌گوید: تنها کسی که در اینجا زندگی می‌کند این معتاد بدبخت‌تر از من است.
نکته قابل تامل اینجاست؛ با وجودی که محل زندگی یک ماهه این معتادان جلو درب ورودی اصلی سایت اداری قرار دارد اما هیچ کدام از مدیران کمترین زحمت را به خود نداده‌اند که این مورد را پیگیری و یا به مسئولان ذی‌ربط اطلاع‌رسانی کنند.
این یک واقعیت دردناک است که چنین مدیرانی چشمانشان را بر روی این واقعیت زنده بسته‌اند که انسان از این همه بی‌تفاوتی این مسئولان رنج می‌برد، که وقتی شهر ما را آب برد...
