دشت میناب اسیر فروچاله ها+تصاویر

این اقدام علاوه بر کاهش شدید ذخایر آب زیر سطحی باعث فشرده شدن لایه های خاک ، پایین رفتن سطح ایستابی آب های زیر زمینی و در نتیجه پیدایش پدیده خطرناک فروچاله های عظیمی در سطح دشت میناب شده است.

 این پدیده هولناک باعث به خطر افتادن زندگی مردم در روستاهای گورزانگ، محمودی، باغگُلان ، تم بلوچان ، نصیرایی ، تالار ، تمبانو ، چلوگاومیشی ، تم بساط ، تم گوهر ، کناران ، میر آباد ، کلو ، کلیبی ، سرباران ، کلنتان شده است.

آقای عربی از ساکنان روستای چلوگاومیشی میناب با اشاره به گودال های بزرگ و کوچک  در اطراف خانه اش گفت : من برای ساخت خانه ام هزینه ی بسیاری کرده ام ولی نزدیک به ۸ سال است که خانه ام بر اثر فروچاله ها آسیب دیده و اکنون در خانه ای زنگدی می کنم که به خرابه ای می ماند.

او می گوید دور از انتظار نیست که سقف خانه بر سرخانواده اش فرو بریزد.

آقای عربی از تلف شدن ۲ راس دامش  بر اثر سقوط در گودال های ناشی از فروچاله ها گفت و  از مسوولان تقاضا کرد  یک روز به همراه خانواده در منزل او زندگی کنند تا وحشت زندگی در این شرایط را از نزدیک لمس نمایند.

وی از حفر ۳۸ حلقه چاه در بالادست روستا شاکی بود و گفت : شرکت سهامی آب منطقه ای همه  آب های زیر زمین را برداشت کرده و باعث ایجاد تغییرات شدید زمین شناسی در این روستا شده است.

رییس شورای اسلامی روستای نصیرایی میناب هم گفت : بر اثر فروچاله ها خانه های بسیاری در روستای ما خسارت دیده اند و ریشه بسیاری از درختان در باغ های انبه از خاک در آمده ، جاده آسفالت شکاف برداشته و راه های شوسه نیز به یک راه بسته تبدیل شده است.

کامیاب افزود : ساختمان دبستان و راهنمایی روستا شکاف برداشته و برای مقابله با فرونشست زمین فقط توانستیم گودال ها را پر کینم ولی همچنان خطر جان دانش آموزان روستا را تهدید می کند.

وی می گوید: متاسفانه مردم روستای ما با ترس و وحشت زندگی می کنند و به جای زندگی و کسب و کار ، بیشتر دغدغه زنده ماندن را دارند.

رییس شورای اسلامی روستای نصیرایی میناب گفت : به بخشداری و فرمانداری ویژه شهرستان میناب گزارش های بسیاری هم ارسال شده و بازدیدهایی هم از طرف بنیاد مسکن انقلاب اسلامی  و اداره تجهیز و نوسازی مدارس صورت گرفته ولی نتیجه خاصی حاصل نشده است.

رییس شورای روستای گورزانک میناب هم  با اشاره به احتمال فروریختن خانه های اطراف روستا بر اثر فروچاله ها گفت: در آبیاری باغ ها دچار مشکل شده ایم و آب به جای اینکه پای درخت برود به درون چاله ها می ریزد و به هدر می رود.

ذاکری علت این مشکلات را اجرای سیاست های اشتباه در سال های اخیر در زمینه برداشت آب از سفره های زیر زمینی می داند و می گوید: استخراج بی رویه آب های زیرزمینی دشت میناب برای تامین آب شرب بندرعباس اشتباه بود.

اما داستان فروچاله ها از نگاه مدیرعامل شرکت سهامی آب منطقه ای هرمزگان کمی متفاوت تراست.

رضایی می گوید: هر سال حجم برداشت آب از سفره های زیر زمینی دشت میناب  ۹۶ میلیون متر مکعب است که فقط ۶ میلیون متر مکعب  آن برای مصرف شرب مردم انتقال می یابد و نزدیک به ۹۰ میلیون مترمکعب برای مصرف کشاورزان روستاهای دشت میناب اختصاص می یابد.

این مسوول افزود: امسال شرکت آب منطقه ای ۱۰ حلقه چاه را از مدار خارج کرده تا کسری مخازن آب زیر زمینی جبران شود ولی مشکل اصلی بارش های کم و خشکسالی سال های اخیر است که همچنان ادامه دارد.

مدیرعامل شرکت سهامی آب منطقه ای هرمزگان گفت: برای تامین آب استان تنها راه موجود احداث آب شیرین کن در جوار دریا است که طرح آن از سال ۱۳۸۵ کلید خورده ولی به دلیل کمبود اعتبارات هنوز اجرایی نشده است.

حال این سوال پیش می آید به راستی هزینه احداث آب شیرینکن بالاتر است یا هزینه ناشی از این خشکسالی ها و صدمات جبران ناپذیری که به محیط زیست و اکوسیستم منطقه دشت میناب وارد می شود ؟ چه کسی باید به این اوضاع نابسامان و فجایع حاصل از استخراج بی رویه آب های زیر زمینی رسیدگی کند؟ امروز اینجا دل زمین شکسته است .