صراط: امروز مطابق تصمیم کمیته مواقع اضطرار آلودگی هوا، مهدهاي كودك، پيش دبستاني و دبستان هاي استان تهران تعطيل هستند.
انباشت آلاینده ها و سکون هوای تهران باعث شده است در روزهای اخیر، آلودگی هوا به طرز وحشتناکی افزایش یابد. وضعیت مشابهی نیز در برخی شهرهای دیگر از جمله تبریز، اراک و اصفهان حاکم است.
میزان آلودگی هوا به حدی رسیده که طبق اعلام مسؤولان، تنها در تهران، تعداد متوفیان در روز، 30 نفر بیش از ایام دیگر است؛چشم ها می سوزند،نفس ها تنگ می شوند، شعاع دید به حداقل ممکن رسیده و از همه بدتر این که مردم، آرام و بی صدا به انواع بیماری ها، از جمله سرطان و امراض تنفسی دچار می شوند.
در این میان ، آنچه عصبانیت مضاعف مردم را برانگیخته، محافظه کاری بیش از حد کمیته اضطراری آلودگی هواست. یکی از وظایف این کمیته، بررسی وضعیت آلودگی هوا و تصمیم گیری درباره تعطیلی یا عدم تعطیلی مدارس است.
در حالی که آلودگی هوا، مردم را کلافه کرده و همه گروه های سنی اعم از بزرگسال و خردسال از آن متأثر هستند، این کمیته در اوج آلودگی ها از تصویب تعطیلی مدارس سرباز زده و به جز چند روز بسیار بسیار معدود، در مابقی ایام آلوده حکم داده است که دانش آموزان بی گناه در این هوای آلوده از منازل خارج و به مدارس بروند.
در این میان برخی شنیده ها حاکی است که آموزش و پرورش به بهانه امتحانات نهایی دانش آموزان، مخالف تعطیلی مدارس بوده است. تعداد دانش آموزانی هم که در تهران امتحان نهایی داشته اند، 7700 نفر بوده اند. این بدان معناست که کل یک شهر را گروگان یک برنامه امتحانی کرده اند .
از این رو، باید هزاران بار تأسف خورد به حال وزارتخانه ای که میلیون ها دانش آموز را در اختیار دارد ولی نسبت به سلامتی آنها ، چنین بی مسؤولیت و بی اعتناست.
گو این که اگر امتحان ریاضی یا علوم دانش آموزان چند روز به تأخیر بیفتد، آسمان به زمین می آید! آیا آموزش و پرورش این قدر توانایی و انعطاف ندارد که یک یا چند امتحان را در روزی دیگر برگزار کند؟ چرا برای راحتی خودشان، با جان بچه های مردم که در دست شان امانت هستند، این چنین بازی می کنند؟!
اصلاً در این نظام آموزشی فشل، چه چیز به درد بخوری به دانش آموزان یاد داده می شود که اهمیت اش بیشتر از سلامتی بچه هایی باشد که باید چوب ندانم کاری های بزرگ ترهایشان را بخورند و به جای اکسیژن، انواع آلودگی ها را تنفس کنند؟!
مضحک تر از همه این که مدارس ابتدایی را تعطیل می کنند و حکم به فعالیت بقیه مدارس می دهند. گویی اعضای این کمیته، تشخیص علمی داده اند که ریه های یک دانش آموز کلاس هفتمی، آنقدر قوی تر و مصون تر از ریه های دانش آموز کلاس ششمی است که اولی باید در این هوای آلوده شال و کلاه کند و به مدرسه برود و دومی، از خانه خارج نشود تا کمتر استنشاق آلودگی کند.
راستی اگر نظام آموزشی در سال های اخیر تغییر نمی کرد، آن دانش آموز کلاس ششمی که امروز به عنوان محصل مقطع ابتدایی تعطیل است، باید به عنوان دانش آموز اول راهنمایی به مدرسه می رفت!
اعضای کمیته بدانند که این تقسیم بندی ها اعتباری است و اصلاً ربطی به ریه ها و سلامت بچه ها ندارد. وانگهی در این هوای آلوده که به اذعان مرکز کنترل کیفیت هوای تهران، وضعیت آلودگی به حد "ناسالم برای تمامی گروه های جامعه" رسیده است، آیا دانش آموزان مقاطع بالاتر از ابتدایی، جزو گروه های جامعه نیستند؟!
اعضای کمیته شاید بگویند که مطابق مقررات تا شاخص به عدد خاصی نرسیده باشد، نمی توانند مدارس را تعطیل کنند. اگر این گونه است، چرا کاری برای اصلاح مقررات مرگبار نمی کنند؟!
گذشته از همه این ها، سخت نگرفتن درباره تعطیلی مدارس، باعث می شود که ترافیک به حد قابل ملاحظه ای کاهش یابد و از انباشت بیش از حد آلاینده ها، جلوگیری شود. بنابراین، تعطیلی مدارس نه تنها می تواند ناجی سلامتی دانش آموزان باشد، بلکه عامل پیشگیری از تشدید آلودگی نیز هست.
از این رو انتظار می رود کمیته اضطرار، محافظه کاری را کنار بگذارد و در مواقعی که هوا آلوده است، از خیر چند ساعتی که قرار است دانش آموزان به مدرسه بروند، بگذرد و آنها را مجبور نکند در این هوای مرگبار، راهی خیابان ها شوند ولو آن که آموزش و پرورش بخواهد سنگ اندازی کند!
انباشت آلاینده ها و سکون هوای تهران باعث شده است در روزهای اخیر، آلودگی هوا به طرز وحشتناکی افزایش یابد. وضعیت مشابهی نیز در برخی شهرهای دیگر از جمله تبریز، اراک و اصفهان حاکم است.
میزان آلودگی هوا به حدی رسیده که طبق اعلام مسؤولان، تنها در تهران، تعداد متوفیان در روز، 30 نفر بیش از ایام دیگر است؛چشم ها می سوزند،نفس ها تنگ می شوند، شعاع دید به حداقل ممکن رسیده و از همه بدتر این که مردم، آرام و بی صدا به انواع بیماری ها، از جمله سرطان و امراض تنفسی دچار می شوند.
در این میان ، آنچه عصبانیت مضاعف مردم را برانگیخته، محافظه کاری بیش از حد کمیته اضطراری آلودگی هواست. یکی از وظایف این کمیته، بررسی وضعیت آلودگی هوا و تصمیم گیری درباره تعطیلی یا عدم تعطیلی مدارس است.
در حالی که آلودگی هوا، مردم را کلافه کرده و همه گروه های سنی اعم از بزرگسال و خردسال از آن متأثر هستند، این کمیته در اوج آلودگی ها از تصویب تعطیلی مدارس سرباز زده و به جز چند روز بسیار بسیار معدود، در مابقی ایام آلوده حکم داده است که دانش آموزان بی گناه در این هوای آلوده از منازل خارج و به مدارس بروند.
در این میان برخی شنیده ها حاکی است که آموزش و پرورش به بهانه امتحانات نهایی دانش آموزان، مخالف تعطیلی مدارس بوده است. تعداد دانش آموزانی هم که در تهران امتحان نهایی داشته اند، 7700 نفر بوده اند. این بدان معناست که کل یک شهر را گروگان یک برنامه امتحانی کرده اند .
از این رو، باید هزاران بار تأسف خورد به حال وزارتخانه ای که میلیون ها دانش آموز را در اختیار دارد ولی نسبت به سلامتی آنها ، چنین بی مسؤولیت و بی اعتناست.
گو این که اگر امتحان ریاضی یا علوم دانش آموزان چند روز به تأخیر بیفتد، آسمان به زمین می آید! آیا آموزش و پرورش این قدر توانایی و انعطاف ندارد که یک یا چند امتحان را در روزی دیگر برگزار کند؟ چرا برای راحتی خودشان، با جان بچه های مردم که در دست شان امانت هستند، این چنین بازی می کنند؟!
اصلاً در این نظام آموزشی فشل، چه چیز به درد بخوری به دانش آموزان یاد داده می شود که اهمیت اش بیشتر از سلامتی بچه هایی باشد که باید چوب ندانم کاری های بزرگ ترهایشان را بخورند و به جای اکسیژن، انواع آلودگی ها را تنفس کنند؟!
مضحک تر از همه این که مدارس ابتدایی را تعطیل می کنند و حکم به فعالیت بقیه مدارس می دهند. گویی اعضای این کمیته، تشخیص علمی داده اند که ریه های یک دانش آموز کلاس هفتمی، آنقدر قوی تر و مصون تر از ریه های دانش آموز کلاس ششمی است که اولی باید در این هوای آلوده شال و کلاه کند و به مدرسه برود و دومی، از خانه خارج نشود تا کمتر استنشاق آلودگی کند.
راستی اگر نظام آموزشی در سال های اخیر تغییر نمی کرد، آن دانش آموز کلاس ششمی که امروز به عنوان محصل مقطع ابتدایی تعطیل است، باید به عنوان دانش آموز اول راهنمایی به مدرسه می رفت!
اعضای کمیته بدانند که این تقسیم بندی ها اعتباری است و اصلاً ربطی به ریه ها و سلامت بچه ها ندارد. وانگهی در این هوای آلوده که به اذعان مرکز کنترل کیفیت هوای تهران، وضعیت آلودگی به حد "ناسالم برای تمامی گروه های جامعه" رسیده است، آیا دانش آموزان مقاطع بالاتر از ابتدایی، جزو گروه های جامعه نیستند؟!
اعضای کمیته شاید بگویند که مطابق مقررات تا شاخص به عدد خاصی نرسیده باشد، نمی توانند مدارس را تعطیل کنند. اگر این گونه است، چرا کاری برای اصلاح مقررات مرگبار نمی کنند؟!
گذشته از همه این ها، سخت نگرفتن درباره تعطیلی مدارس، باعث می شود که ترافیک به حد قابل ملاحظه ای کاهش یابد و از انباشت بیش از حد آلاینده ها، جلوگیری شود. بنابراین، تعطیلی مدارس نه تنها می تواند ناجی سلامتی دانش آموزان باشد، بلکه عامل پیشگیری از تشدید آلودگی نیز هست.
از این رو انتظار می رود کمیته اضطرار، محافظه کاری را کنار بگذارد و در مواقعی که هوا آلوده است، از خیر چند ساعتی که قرار است دانش آموزان به مدرسه بروند، بگذرد و آنها را مجبور نکند در این هوای مرگبار، راهی خیابان ها شوند ولو آن که آموزش و پرورش بخواهد سنگ اندازی کند!
