صراط: آیین شکرگذاری پس از برداشت محصول از دیر باز در فرهنگ کشاورزان ایرانی وجود داشته و این آیین به نسل‌های آینده رسیده است.
کشاورزان دشت کاشان بیشاز 300 سال است که پس از برداشت محصول گندم به نیت برکت دشت و سلامتی آقا امام زمان(عج)، سلامتی خود و خانواده‌هایشان در سال‌های بعد نذری دارند که مشابه آن را در کمتر جایی از کشور شاهد هستیم.
مردان دشت کاشان پس از برداشت گندم هر کدام به نیتی نذری می‌کنند که در ادای این نذری مشترک شرکت کنند و بر این امر اعتقاد دارند که دعای گروهی زودتر مستجاب میشود.
اما در حالی کشاورزان کاشانی نخستین‌ماه فصل زمستان را برای برگزاری این آیین شکرگزاری و ادای نذر خویش برگزیده‌اند که چند ماه از موسم برداشت محصول آنان گذشته است و دلیل این فاصله زمانی مهلت و فرجه‌ای بوده که این سخاوت‌مندان کویر برای جمع‌آوری مبالغ و وجوهات صرف می‌کنند تا آن مبالغ به میزان مورد نیاز برای پخت این حجم از حلوا برسد.
با تهیه آرد، شکر، روغن، گلاب ناب کاشان، هل، زعفران مقدمات پخت حلوای امام حسین(ع) فراهم میشود و سه روز طول می‌کشد که آرد را تفت و سپس الک کنند پس از آن شکر را در آب ریخته و روی اجاق می‌گذارند تا کاملاً قوام یابد و در مرحله آخر گلاب و هل و زعفران و روغن را به آن اضافه می‌کنند.
وقتی آرد تفت خورده سرد شد شکر قوام یافته با دیگر مواد را به آن اضافه و مرتب هم می‌زنند تا حلوا به قول معروف جا بیفتد.
در پخت حلوای دشت کاشان، یک‌هزار و 50 کیلوگرم آرد، یک‌هزار و 50 کیلوگرم شکر، 100کیلوگرم روغن، 500 گرم زعفران، 6 کیلوگرم هل و 40 کیلوگرم گلاب کاشان استفاده میشود.
در پخت حلوای امام حسین(ع) دشت کاشان بیشاز 30 مرد همکاری دارند و پس از اینکه حلوا آماده شد درب دیگ‌ها را گذاشته و دعای زیارت عاشورا می‌خوانند و سپس حلوا را جمعه صبح بین مردم توزیع می‌کنند.
برگزاری چنین آیین‌های مذهبی بوده که کاشان را به شهر دار‌المؤمنین مشهور کرده است.
