در دو دهه گذشته یک دسته‌بندی جدید نادر از ابرنواخترهای فوق‌العاده درخشان کشف شده است که درخشش آنها صد تا هزار برابر بیشتر از ابرنواخترهای شایع است.
دانشمندان بر این باورند که این ابرنواخترهای فوق‌العاده درخشان از مغنااخترها، که ستاره‌های نوترونی با میدان‌های مغناطیسی بسیار قوی هستند، نیرو می‌گیرند که این خاصیت مغناطیسی سبب درخشندگی بسیار زیاد آنها می‌شود. بر اساس این نظریه، چرخش میدان مغناطیسی، انرژی انفجار را بزرگنمایی کرده و سبب افزایش درخشندگی می‌شود.
این ابرنواختر فوق‌العاده درخشان توسط گروه All Sky Automated Survey for SuperNovae شناسایی شده است.
بنا بر اعلام این محققان، آنها در 14 ژوئن 2015، یک انفجار تازه رخ داده در کهکشانی با فاصله ناشناخته را کشف کرده بودند. مشاهدات بعدی از جمله آنهایی که در رصدخانه لاس کامپاناس توسط نیدیا مورل و ایان تامپسون انجام شد، به این گروه اجازه داد تا وجود ابرنواختر ASAS-SN-15lh را تایید کنند.
طیف این ابرنواختر با ابرنواخترهای فوق‌العاده درخشان فاقد هیدروژن همسان بود. اما تحقیقات بیشتر توسط این سوبو دانگ مولف این پژوهش و گروهش، توانست غیرعادی بودن این ابرنواختر را آشکار سازد.
این پژوهشگران همچنین مشخص کردند کهکشانی که ASAS-SN-15lh در آن تشکیل شده، برای تشکیل چنین ابرنواختر فوق العاده درخشانی، بسیار غیر معمولی است که این امر سوالاتی را در مورد چگونگی شکل‌گیری این ابرنواختر برمی‌انگیزد.
کهکشان میزبان ASAS-SN-15lh شباهتی به کهکشان‌های معمولی با درخشندگی کم که در آن ابرنواختر فوق‌العاده درخشان قبلی کشف شده بود، ندارد و در واقع درخشان‌ترین کهکشان راه شیری است.
نتایج این پژوهش در مجله Science منتشر شده است.
