صراط: «شهرزاد» حالا به مهم‌ترین تولید سریال شبکه نمایش خانگی تبدیل شده است و ناگزیر بازیگرانش هم به واسطه نقش‌های‌شان دیده می‌شوند.
پریناز ایزدیار که نقش شیرین را در این سریال بازی می‌کند یکی از بازیگرانی است که حالا نقش‌آفرینی‌اش در «شهرزاد» مورد توجه واقع شده است. اما چه شد که بازی در این سریال را پذیرفت؟ او در این باره می‌گوید: «وقتی بحث کارگردانی مانند آقای فتحی و فیلمنامه نغمه ثمینی و چنین تیم بازیگری‌ای مطرح می‌شود، اصلا مدیوم مهم نیست یعنی از روز اول همه ما می‌دانستیم از این کار استقبال می‌شود و موفق خواهد بود. فیلمنامه تکلیفش روشن بود همه چیز آماده بود، جذابیت داشت و وقتی قصه را می‌خواندیم واقعا مثل کتابی بود که نمی‌توانستی آن را زمین بگذاری، چون فیلمنامه خیلی خوب و هیجان‌انگیزی بود.»
او درباره فیلمنامه نیز می‌گوید: «اول برای من یک قصه را تعریف کردند، به این خاطر که هیچ چیز کامل نبود. همه چیز در حد یک طرح بود و من جزء اولین کسانی بودم که قرارداد بستم اما من با شناختی که از آقای فتحی داشتم، مطمئن بودم ایشان تا یک قصه خوب نداشته باشند، شروع به فیلم‌برداری نمی‌کنند. همه چیز باید آماده باشد تا عجله‌ای کار پیش نرود و اتفاقی که برای بقیه سریال‌های شبکه نمایش خانگی پیش آمد، اینجا پیش نیاید و من هم به آقای فتحی اطمینان صد‌در‌صد داشتم.»
اما بازی در یک نقش منفی چه خصوصیاتی دارد؟ پاسخ دادن به این پرسش برای ایزدیار سخت است و می‌گوید: «این‌طور نبود که بگویم برای درآوردن این نقش کار خاصی کردم. به نظرم یک اتفاق درونی است، یک بخشی از آن می‌شود تمرکز، یک بخشی از آن می‌شود فکرکردن راجع به اینکه آن کاراکتر را درک کنی، خودت را بتوانی جای او بگذاری و بعد بتوانی بازی کنی که مصنوعی نشود و بیننده یک جاهایی هم دلش بسوزد. اینکه بگویم واقعا کار خاصی کرده‌ام خیر واقعا کار فیزیکی خاصی نکردم، فقط نشستم فکر کردم که اول شیرین را خودم بفهمم تا بتوانم به مخاطب بفهمانمش.»
کاراکتر شیرین زنی است که بین سنت و مدرنیته گیر کرده است. با اینکه ظاهر کاملا مدرنی دارد اما زندگی‌اش بر مدار تفکرات سنتی می‌چرخد؛ از رفتن پیش فالگیر گرفته تا کارهای دیگر، این اتفاقی است که امروز هم در جامعه مابه‌ازای بیرونش را داریم. با وجود این تناقض بازی کردن در این نقش چه دشواری‌هایی داشته است؟ ایزدیار در اینباره می‌گوید: « شیرین به نظر من دقیقا بین دو دنیای مختلف گیر کرده است. شیرین خیلی کم دیده است و دنیایش خیلی کوچک است، برای اینکه برعکس شهرزاد خیلی در اجتماع نبوده است. نه معاشرت بلد است نه از ادبیات درستی برخوردار است تا چشم باز کرده است، در خانه بزرگ آقا بوده و بزرگ شده است و همیشه تنها کسانی که دیده، یک‌سری کلفت و نوکر بوده‌اند. آدم‌هایی هم که در کودکی دوروبرش بودند، آدم‌هایی بودند که تفکر سنتی داشتند. شیرین از اطرافیانش این چیزها را یاد گرفته و خیلی چیزها را غلط یاد گرفته است، ازجمله اینکه پیش فالگیر برود. مهم‌ترین ویژگی شخصیت شیرین، دهن‌بینی‌اش است؛ چیزی که من در شخصیت شیرین پیدا کردم دهن‌بینی‌اش بود، حتی به اکرم هم که کارگرش است دهن‌بین است. شاید یک جاهایی بگوید، اینها کارگرند اینها چیزی نمی‌فهمند، من بهتر می‌دانم اما حتی حرفهای اکرم را هم گوش می‌دهد. یعنی فکر می‌کنم، دهن‌بینی بزرگ‌ترین ویژگی شیرین است تا اینکه بخواهد بین سنت یا مدرنیته گیر کرده باشد اما اساسا تمام دختران آن دوره که در قصه می‌بینیم، یک بخش بزرگی از سنتی‌بودن در وجودشان هست، حتی شهرزاد.»
طراحی لباس و گریم دیگر نکته‌ای است که ایزدیار به آن اشاره می‌کند: «گروه بسیار حرفهای بود.و قطعا مشورت وجود داشت. در مدت تست آقای ملکان مرتب می‌پرسیدند، الان خودت راحتی چطور فکر می‌کنی؟ اما خب کل گروه آن‌قدر حرفهای بودند که تو خیلی راحت می‌گفتی هرچه خودتان صلاح می‌دانید. همه اینها به‌‌ویژه بحث لباس، به پیش‌تولید خوب برمی‌گردد. همه چیز سر فرصت و برنامه‌ریزی شکل گرفت، من چند ماه قبل از اینکه کار کلید بخورد، برای‌اندازه‌گیری لباس رفتم. دیدم چقدر خانم زکی‌زاده طرح‌های رنگ‌آمیزی شده را آماده کرده‌اند، خیلی با حوصله و فکر کار می‌شد. برای سریال شهرزاد همه دل سوزاندند. هیچ‌کس نخواست فقط یک کاری انجام دهد و برود، همه عاشقانه کار کردند. فکر می‌کنم به همین دلیل است که لباس‌ها، گریم، طراحی صحنه و همه چیز عالی بود. خانم زکی‌زاده از من سؤال می‌کرد، این لباس را دوست‌داری، از این رنگ خوشت می‌آید؟ خودت با چه چیز راحت‌تری؟ این گپ‌ها را با هم می‌زدیم و در نهایت حاصل کار شد این اتفاقی که الان می‌بینید.»
او همچنین درباره همکاری با بازیگرانی چون ترانه علیدوستی و شهاب حسینی و کارگردانی مثل حسن فتحی معتقد است: «با آقای فتحی که قبلا کار کرده بودم اما قطعا این سریال تجربه متفاوتی بود به این خاطر که شناخت بیشتری نسبت به ایشان پیدا کرده بودم و بهتر می‌فهمیدم که چه چیز می‌خواهند. البته آقای فتحی خیلی خوب به بازیگر می‌فهمانند که از بازیگر چه می‌خواهند؛ مشکلی که بعضی از کارگردان‌ها دارند و نمی‌توانند بگویند دقیقا چه چیز از بازیگر می‌خواهند و اینکه درست زمانی که فیلم‌برداری سریال زمانه تمام شد، با خودم گفتم که ای کاش دوباره بشود با آقای فتحی کار کنم، اصلا فکرش را نمی‌کردم دوباره این اتفاق بیفتد. وقتی برای نقش شیرین با من تماس گرفته شد، خیلی برایم جالب بود، چون اصولا آقای فتحی خیلی از بازیگرهای کارهای قبلی‌شان را در کار بعدشان تکرار نمی‌کنند. آقای نصیریان آن‌قدر انسان فوق‌العاده‌ای هستند که جدا از بازیگری بی‌نظیرشان، از نظر اخلاقی و البته صبر و حوصله‌ای که با این سن و سال دارند؛ تجربه کار‌کردن با ایشان فوق‌العاده بود. اصلا فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی بیفتد. ایشان در تک‌تک پلان‌هایی که حضور نداشتند، برای من پشت دوربین نشستند و دیالوگ‌ها را گفتند و حس و انرژی گذاشتند. خیلی اتفاق نادری است که کسی در این نسل چنین صبر و حوصله‌ای داشته باشد. ترانه علیدوستی که فوق‌العاده، نازنین و دوست‌داشتنی است؛ شهاب حسینی هم همین‌طور.با مصطفی زمانی هم قبلا کار کرده بودم؛ من از تک‌تک بچه‌های این پروژه یاد گرفتم. همه آنها از نظر من به عنوان یک مخاطب، جزء بهترین‌ها هستند و خیلی لذت‌بخش بود کار‌کردن کنار آنها. من خیلی وقت‌ها کنار می‌ایستادم و به آنها نگاه می‌کردم و سعی می‌کردم یاد بگیرم.»
او این نقش و سریال «شهرزاد» را سکوی پرتابی برای خود می‌داند و ادامه می‌دهد: «این سریال فرصت خوبی برای من بوده، یعنی این‌طور نبوده که جنس بازی‌ام عوض شده باشد. نقش شیرین نقش جذابی بود که برای من جای کار داشت. شیرین کاراکتری بود که وقتی فیلمنامه را می‌خواندم، می‌گفتم چه خوب که می‌توانم روی این کاراکتر مانور دهم ولی خب در کارهای قبلی‌ام این فرصت وجود نداشت.»
او ادامه می‌دهد: «اولویتم حالا سینماست. کلا بعد از سریال زمانه تصمیم گرفتم جور دیگری کار کنم و هنوز هم بر این تصمیم استوارم. امسال چندین پیشنهاد داشتم اما از بین آنها تصمیم گرفتم در فیلم «ابد و یک روز» بازی کنم و خیلی از انتخابم راضی هستم. در حال حاضر هم یک قرارداد سینمایی بسته‌ام و فکر می‌کنم سال خوبی پیش رو داشته باشم.»
پریناز ایزدیار که نقش شیرین را در این سریال بازی می‌کند یکی از بازیگرانی است که حالا نقش‌آفرینی‌اش در «شهرزاد» مورد توجه واقع شده است. اما چه شد که بازی در این سریال را پذیرفت؟ او در این باره می‌گوید: «وقتی بحث کارگردانی مانند آقای فتحی و فیلمنامه نغمه ثمینی و چنین تیم بازیگری‌ای مطرح می‌شود، اصلا مدیوم مهم نیست یعنی از روز اول همه ما می‌دانستیم از این کار استقبال می‌شود و موفق خواهد بود. فیلمنامه تکلیفش روشن بود همه چیز آماده بود، جذابیت داشت و وقتی قصه را می‌خواندیم واقعا مثل کتابی بود که نمی‌توانستی آن را زمین بگذاری، چون فیلمنامه خیلی خوب و هیجان‌انگیزی بود.»
او درباره فیلمنامه نیز می‌گوید: «اول برای من یک قصه را تعریف کردند، به این خاطر که هیچ چیز کامل نبود. همه چیز در حد یک طرح بود و من جزء اولین کسانی بودم که قرارداد بستم اما من با شناختی که از آقای فتحی داشتم، مطمئن بودم ایشان تا یک قصه خوب نداشته باشند، شروع به فیلم‌برداری نمی‌کنند. همه چیز باید آماده باشد تا عجله‌ای کار پیش نرود و اتفاقی که برای بقیه سریال‌های شبکه نمایش خانگی پیش آمد، اینجا پیش نیاید و من هم به آقای فتحی اطمینان صد‌در‌صد داشتم.»
اما بازی در یک نقش منفی چه خصوصیاتی دارد؟ پاسخ دادن به این پرسش برای ایزدیار سخت است و می‌گوید: «این‌طور نبود که بگویم برای درآوردن این نقش کار خاصی کردم. به نظرم یک اتفاق درونی است، یک بخشی از آن می‌شود تمرکز، یک بخشی از آن می‌شود فکرکردن راجع به اینکه آن کاراکتر را درک کنی، خودت را بتوانی جای او بگذاری و بعد بتوانی بازی کنی که مصنوعی نشود و بیننده یک جاهایی هم دلش بسوزد. اینکه بگویم واقعا کار خاصی کرده‌ام خیر واقعا کار فیزیکی خاصی نکردم، فقط نشستم فکر کردم که اول شیرین را خودم بفهمم تا بتوانم به مخاطب بفهمانمش.»
کاراکتر شیرین زنی است که بین سنت و مدرنیته گیر کرده است. با اینکه ظاهر کاملا مدرنی دارد اما زندگی‌اش بر مدار تفکرات سنتی می‌چرخد؛ از رفتن پیش فالگیر گرفته تا کارهای دیگر، این اتفاقی است که امروز هم در جامعه مابه‌ازای بیرونش را داریم. با وجود این تناقض بازی کردن در این نقش چه دشواری‌هایی داشته است؟ ایزدیار در اینباره می‌گوید: « شیرین به نظر من دقیقا بین دو دنیای مختلف گیر کرده است. شیرین خیلی کم دیده است و دنیایش خیلی کوچک است، برای اینکه برعکس شهرزاد خیلی در اجتماع نبوده است. نه معاشرت بلد است نه از ادبیات درستی برخوردار است تا چشم باز کرده است، در خانه بزرگ آقا بوده و بزرگ شده است و همیشه تنها کسانی که دیده، یک‌سری کلفت و نوکر بوده‌اند. آدم‌هایی هم که در کودکی دوروبرش بودند، آدم‌هایی بودند که تفکر سنتی داشتند. شیرین از اطرافیانش این چیزها را یاد گرفته و خیلی چیزها را غلط یاد گرفته است، ازجمله اینکه پیش فالگیر برود. مهم‌ترین ویژگی شخصیت شیرین، دهن‌بینی‌اش است؛ چیزی که من در شخصیت شیرین پیدا کردم دهن‌بینی‌اش بود، حتی به اکرم هم که کارگرش است دهن‌بین است. شاید یک جاهایی بگوید، اینها کارگرند اینها چیزی نمی‌فهمند، من بهتر می‌دانم اما حتی حرفهای اکرم را هم گوش می‌دهد. یعنی فکر می‌کنم، دهن‌بینی بزرگ‌ترین ویژگی شیرین است تا اینکه بخواهد بین سنت یا مدرنیته گیر کرده باشد اما اساسا تمام دختران آن دوره که در قصه می‌بینیم، یک بخش بزرگی از سنتی‌بودن در وجودشان هست، حتی شهرزاد.»
طراحی لباس و گریم دیگر نکته‌ای است که ایزدیار به آن اشاره می‌کند: «گروه بسیار حرفهای بود.و قطعا مشورت وجود داشت. در مدت تست آقای ملکان مرتب می‌پرسیدند، الان خودت راحتی چطور فکر می‌کنی؟ اما خب کل گروه آن‌قدر حرفهای بودند که تو خیلی راحت می‌گفتی هرچه خودتان صلاح می‌دانید. همه اینها به‌‌ویژه بحث لباس، به پیش‌تولید خوب برمی‌گردد. همه چیز سر فرصت و برنامه‌ریزی شکل گرفت، من چند ماه قبل از اینکه کار کلید بخورد، برای‌اندازه‌گیری لباس رفتم. دیدم چقدر خانم زکی‌زاده طرح‌های رنگ‌آمیزی شده را آماده کرده‌اند، خیلی با حوصله و فکر کار می‌شد. برای سریال شهرزاد همه دل سوزاندند. هیچ‌کس نخواست فقط یک کاری انجام دهد و برود، همه عاشقانه کار کردند. فکر می‌کنم به همین دلیل است که لباس‌ها، گریم، طراحی صحنه و همه چیز عالی بود. خانم زکی‌زاده از من سؤال می‌کرد، این لباس را دوست‌داری، از این رنگ خوشت می‌آید؟ خودت با چه چیز راحت‌تری؟ این گپ‌ها را با هم می‌زدیم و در نهایت حاصل کار شد این اتفاقی که الان می‌بینید.»
او همچنین درباره همکاری با بازیگرانی چون ترانه علیدوستی و شهاب حسینی و کارگردانی مثل حسن فتحی معتقد است: «با آقای فتحی که قبلا کار کرده بودم اما قطعا این سریال تجربه متفاوتی بود به این خاطر که شناخت بیشتری نسبت به ایشان پیدا کرده بودم و بهتر می‌فهمیدم که چه چیز می‌خواهند. البته آقای فتحی خیلی خوب به بازیگر می‌فهمانند که از بازیگر چه می‌خواهند؛ مشکلی که بعضی از کارگردان‌ها دارند و نمی‌توانند بگویند دقیقا چه چیز از بازیگر می‌خواهند و اینکه درست زمانی که فیلم‌برداری سریال زمانه تمام شد، با خودم گفتم که ای کاش دوباره بشود با آقای فتحی کار کنم، اصلا فکرش را نمی‌کردم دوباره این اتفاق بیفتد. وقتی برای نقش شیرین با من تماس گرفته شد، خیلی برایم جالب بود، چون اصولا آقای فتحی خیلی از بازیگرهای کارهای قبلی‌شان را در کار بعدشان تکرار نمی‌کنند. آقای نصیریان آن‌قدر انسان فوق‌العاده‌ای هستند که جدا از بازیگری بی‌نظیرشان، از نظر اخلاقی و البته صبر و حوصله‌ای که با این سن و سال دارند؛ تجربه کار‌کردن با ایشان فوق‌العاده بود. اصلا فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی بیفتد. ایشان در تک‌تک پلان‌هایی که حضور نداشتند، برای من پشت دوربین نشستند و دیالوگ‌ها را گفتند و حس و انرژی گذاشتند. خیلی اتفاق نادری است که کسی در این نسل چنین صبر و حوصله‌ای داشته باشد. ترانه علیدوستی که فوق‌العاده، نازنین و دوست‌داشتنی است؛ شهاب حسینی هم همین‌طور.با مصطفی زمانی هم قبلا کار کرده بودم؛ من از تک‌تک بچه‌های این پروژه یاد گرفتم. همه آنها از نظر من به عنوان یک مخاطب، جزء بهترین‌ها هستند و خیلی لذت‌بخش بود کار‌کردن کنار آنها. من خیلی وقت‌ها کنار می‌ایستادم و به آنها نگاه می‌کردم و سعی می‌کردم یاد بگیرم.»
او این نقش و سریال «شهرزاد» را سکوی پرتابی برای خود می‌داند و ادامه می‌دهد: «این سریال فرصت خوبی برای من بوده، یعنی این‌طور نبوده که جنس بازی‌ام عوض شده باشد. نقش شیرین نقش جذابی بود که برای من جای کار داشت. شیرین کاراکتری بود که وقتی فیلمنامه را می‌خواندم، می‌گفتم چه خوب که می‌توانم روی این کاراکتر مانور دهم ولی خب در کارهای قبلی‌ام این فرصت وجود نداشت.»
او ادامه می‌دهد: «اولویتم حالا سینماست. کلا بعد از سریال زمانه تصمیم گرفتم جور دیگری کار کنم و هنوز هم بر این تصمیم استوارم. امسال چندین پیشنهاد داشتم اما از بین آنها تصمیم گرفتم در فیلم «ابد و یک روز» بازی کنم و خیلی از انتخابم راضی هستم. در حال حاضر هم یک قرارداد سینمایی بسته‌ام و فکر می‌کنم سال خوبی پیش رو داشته باشم.»
