صراط: مین‌هاى زمینى سال‌ها پس از پایان جنگ‌ها در زمین باقى مى‌مانند به طورى که در حال حاضر میلیون‌ها مین خنثى نشده در سراسر جهان وجود دارد و طبق اعلام مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد، در ایران این سلاح مرگبار سالانه 15 تا 20 هزار نفر کشته و مجروح می‌کند که بیش از 80 درصد آنها غیرنظامی هستند.
به گزارش فارس، استان کردستان 230 کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق دارد که متاسفانه 136 کیلومتر از مساحت این خطوط مرزی، آلوده به مین است و همین امر نیز موجب شده که این استان بیشترین آمار قربانیان مین را در مناطق مرزی کشور به خود اختصاص دهد.
کسی آمار دقیقی از وسعت زمین‌های آلوده به مین در کردستان ندارد، سال‌ها از جنگ گذشته و مین‌روب‌ها گرچه دست از جان عزیز شسته‌اند، اما باز هر از چند گاهی خبر تلخی شنیده می‌شود.
«صلاح سعیدپور» متولد سال 65 و یکی از قربانیان مین است، نوجوانی که در سال 80 بر اثر انفجار مین در نزدیک روستای باشماق مریوان از ناحیه دو چشم نابینا و از مچ دو دست معلول شد.
روستای مرزی باشماق سرنوشت زندگی «صلاح» را در مرز 15 سالگی با انفجار تلخ یک مین به جا مانده از جنگ به گونه‌ای دیگر رقم زد، 12 سال از پایان جنگ تحمیلی می‌گذشت، اما نشانه‌های تلخ آن بر زندگی بسیاری از مردمان مرزنشین هنوز هم که هنوز است سایه انداخته است.
صلاح جانباز 70 درصد و یکی از قربانیان سایه تلخ برجای مانده از هشت سال جنگ تحمیلی است که معلولیت آن نتوانسته عزمش را برای رسیدن به موفقیت و طی کردن پله‌های رشد و ترقی سست کند..
شادی در اقیانوس وجودش موج می‌زند شاید نتوان این شادی و نشاط را در عمق چشمان ظاهری اش که به واسطه شکفتن نابهنگام مین در زیر پاهایش امروز در زیر پرده سیاه مخفی مانده است، دید، اما لبخندهای گاه و بی‌گاهش که قبل از جواب به هر سوال در صورتش نقش می‌بندد گواه خوشبختی است که به قول خودش حاصل لطف الهی و پشتیبانی همسرش به عنوان همراه و همسفر زندگیش در شادی‌ها و سختی‌های روزگار است.
بهار باران طراوت و شادی را از سال 93 با حضور سروه امینی به زندگیش ارزانی داشته است، زندگی مشترکی که حاصل 6 سال انتظار و وصالی پر برکت بوده است.
همسرش «صلاح» را با چشم ظاهر نه بلکه با چشم باطن دیده و انتخاب کرده است و بر این باور است که نباید با چشم ظاهر تصمیمات بزرگ زندگی را گرفت، چرا که ارجح دادن چشم ظاهر بر تصمیمات عقلی شکست را به دنبال دارد.
ظاهر را شرط می‌داند، اما نه پایه و اساس کار و می‌گوید؛ از دیدگاه من مسئله انسانیت، وجدان، اخلاق و شخصیت مهمترین چیزی است که انسان را به بهترین جایگاه و اوج موفقیت می‌رساند.
امروز با وجود همسری سرشار از درک که محبت کردن را از بطن وجود و با تمام سلول‌هایش به من ارزانی داشته است خود را یکی از خوشبخت‌ترین انسان‌ها می‌دانم.
ورود به عرصه ورزش بعد از پایان طول درمان نخستین جرقه‌ای بود که برای جلوگیری از انزوا و خانه‌نشینی که با روحیاتش اصلا سازگاری نداشته به ذهنش می‌خورد و همین آغازی می‌شود بر فعالیت‌هایش در رشته دوومیدانی، شنا و دوچرخه‌سواری.
فعالیت ورزشی در رشته دو سرعت را در سال 81 در حالی که یک سال از حادثه تلخ انفجار مین و جانباز شدن می‌گذشت آغاز کرد و در همان سال توانست عنوان دوم مسابقات کشوری در این رشته را در خراسان بدست آورد.
همین موفقیت او را برای ادامه کار بیشتر ترغیب می‌کند و موفق به کسب دو مقام سومی در دووهای مختلف در جشنواره مسابقات کشوری سال 1383 می‌شود..
انگار از دست دادن چشم‌ها و البته بخشی از دستانش رمقی چند برابر به پاهایش داده که او را برای حرکت روبه جلو و پیشتازی بیشتر به جلو ترغیب می‌کند تا جایی که از زمین و سالن‌های ورزشی او را به گود صحرا می‌کشاند و مدال سفید نقره را در مسابقات استان بوشهر دوو صحرایی5000 متر موفق به گردنش می‌آویزد.
می‌گوید: 2 مدال طلای جهانی در سال 83 در جمهوری چک را بدست آوردم، اما از مسابقات جهانی برزیل به دلیل برخی مشکلات از جمله نداشتن همراه خط خوردم.
از او در مورد زمان آغاز فعالیت‌هایش در رشته شنا می‌پرسم، می‌گوید: فعالیت در این حوزه را از سال 84 آغاز کرده‌ام و تا کنون موفق به کسب سه مدال شده‌ام که آخرین مدال مربوط اردبیهشت ماه همین امسال بوده است.
صلاح از سایر فعالیت‌های ورزشی و غیر ورزشی هم با حرارت خاصی سخن می‌گوید، اقداماتی که معتقد است به عنوان یک رسالت انسانی باید از سوی هر انسانی به اندازه توان و تاثیرگذاری انجام می‌گوید.
فعالیت در زمینه زیست محیطی با همکاری برخی سازمان‌های مردم نهاد و پیاده روی 45 کیلومتری برای دفاع از حقوق حیوانات، دوچرخه‌سواری به یاد شهدای حلبچه در سال 93 و رکاب‌زنی تا سردشت به همراه همسر و برادرانش به یاد شهدای سردشت از جمله اقداماتی است که صلاح در کنار فعالیت‌های ورزشی انجام داده است.
وی از شنای رفت و برگشت در عرض دریاچه زریوار هم گفت و افزود: زمانی که خود را به آب می‌زنم و از کنار ماهی‌ها و هر آنچه در دریاچه زریوار است عبور می‌کنم احساسی بسیار خوشایند را تجربه می‌کنم که هیچگاه برایم کهنه نمی‌شود.
نظرش را در مورد میزان تاثیرگذاری همسرش در رسیدن به این موفقیت‌ها که می‌پرسم؟ می‌گوید: ازدواج با سروه تاثیر 100 درصدی در روند فعالیت‌ها و موفقیت‌هایم داشته است، همسرم همواره پشتیبان من بود و انرژی مثبت برای حرکت رو به جلو به من داده است.
امروز در اوج خوشبختی هستم و احساس می‌کنم 6 سال صبر و انتظاری که برای رسیدن به سروه کشیدم واقعا ارزش داشته و همراهیش برایم سرشار از روحیه و نشاط است.
آقای سعیدپور در مورد مین هم می‌گوید: مین خطر و تهدیدکننده جدی برای حیات انسان و تمام موجودات است، اما در عین ایجاد معلولیت برایش با وجود اینها موجب ترقی و حرکت روبه جلویش شده است.
می‌پرسم: ارزش مدال‌هایی که در مسابقات ورزشی به دست آورده‌اید را تا چه حدی می‌دانید؟
می‌گوید: در مورد این مدال‌ها باید بگویم برای رسیدن به هر کدامشان زحمت‌های زیادی کشیده‌ام به همین دلیل برایم ارزشمند هستند، اما موفقیت و پیروزی را هرگز در مدال‌آوردن نمی‌بینم، چرا که بر این باور هستم انسان می‌تواند در خیلی حوزه‌ها فعالیت و نقش آفرینی و تاثیرگذاری داشته باشد و هیچگاه مدالی هم بدست نیاورد.
از همسر آقای سعیدپور در مورد سختی‌های زندگی با صلاح می‌پرسیم، با بیان اینکه آنچه در تمام سال‌های انتظار برای رسیدن به همسرم از خوشبختی و سعادت در ذهن می‌پروراندم صدها برابر به آن رسیدم و کوچکترین مشکلی در زندگی ندارم.
همسرم تمام کارهای خودش را شخصا انجام می‌دهد و تنها مسئولیت من در خانه انجام وظایفی است که هر خانم خانه‌دار باید انجام بدهد و روحیه‌ای که صلاح به من می‌دهد بزرگترین کمک است.
کمک به کودکان سرطانی، فعالیت‌های زیست محیطی به ویژه در زمینه حفظ و نجات‌بخشی دریاچه زریوار و غیره از مهمترین برنامه‌های این زوج است که می‌خواهند در صورت حمایت مسؤولان انجام دهند.
زندگی کن، حتی اگر بهترین‌هایت را از دست داده‌ای، زیرا این زندگی کردن است که بهترین‌های دیگر را برایت می‌سازد.
معلولیت یعنی شناگری در خلاف جهت آب و بدون شک آب این چنینی جزر و مد، خشونت، بیرحمی دارد و معلول موفق کسی است که علیرغم این همه موانع خود را به سرمنزل مقصود می‌رساند.
معرفی انسان‌های موفقی همچون صلاح سعیدپور با وجود معلولیتی که دارند به اوج موفقیت رسیده و همچنان برای اوج‌گیری تلاش می‌کنند می‌توان تلنگر به آنانی باشد که در عین سلامتی کامل جسمانی دلیل عدم موفقیت‌هایشان را به پای دیگران می‌نویسند نه کم‌کاری‌های خود..
صلاح با تلاش و اعتماد به نفس بالا نشان داد که معلولیت اوج گرفتن از زمین محدود به سوی آسمان نامحدود است.
