صراط: دنبال این نیستند که روی سرشان خرمن‌خرمن گیسوی پریشان داشته باشند. همین
که پوست سر تا این اندازه پیش همگان آشکار نباشد، برایشان کافی است. ممکن
است شما هم کم مو یا بی‌مو باشید. به خودتان مربوط است. بعضی‌ها اهمیت خاصی
نمی‌دهند اما یک سری را حسابی درگیر می‌کند؛ تا جایی که با دیدن کسی که
موهای پرپشتی دارد یا دست کم مو دارد، آهی بلند از ته دل می‌کشند و حسرتی
می‌خورند که بیا و ببین!
«با گروه اول که با بی‌مویی کنار آمده‌اند، کاری نداریم ولی دسته دوم گاه به هر کاری دست می‌زنند تا شاید بخشی از زلف بر باد رفته را بازیابند. از دکتر عوض کردن‌های پشت سر هم و استفاده از داروهای مختلف گرفته تا کاشت مو که آن هم برای خودش داستانی دارد. هیچ اشکالی هم ندارد البته؛ این دیگر به خود فرد مربوط است که با توجه به روحیات خودش انتخاب کند که بی‌مو بماند یا نه. مشکل از جایی شروع می‌شود که فرد حاضر است به هر قیمتی دوباره به جمع موداران بپیوندد. اینجاست که ممکن است پای سودجویان هم به ماجرا باز شود و چه حیطه‌ای بهتر از زیبایی برای جولان آنها.
«نخستین بار در جهان کاشت مو با استفاده از بانک موی دیگران.» پیامک تبلیغاتی خبر از اتفاقی جدید می‌دهد؛ امیدی تازه برای کسانی که برای کاشت مو مراجعه کرده و ناامید برگشته‌اند؛ چرا که بانک موی‌شان آن قدر ضعیف بوده که حتی پیاز موی پشت سرشان قابلیت پیوند نداشته است. پیوند اعضایی همچون قلب، کلیه، کبد، قرنیه و سایر اعضای بدن سال‌هاست که انجام می‌شود و به بیماران زندگی می‌بخشد اما مو عضوی است که به هیچ عنوان نمی‌توان آن را با اعضای حیاتی بدن مقایسه کرد. با این حال گاه همین عضو نه چندان مهم برای بعضی‌ها آن قدر اهمیت دارد که حاضرند به خاطرش هر کاری بکنند؛ حتی پیوند مو!
یک تماس با تنها شماره‌ای که در پیامک وجود دارد، می‌تواند اطلاعاتی درباره پیوند مو در اختیار متقاضی قرار دهد: «اگر بانک موی فرد خیلی ضعیف باشد و امکان برداشت از پیاز موی خودش وجود نداشته باشد، می‌تواند یک نفر را به عنوان اهدا کننده معرفی کند تا از موی او برای پیوند استفاده شود. شرط خاصی هم وجود ندارد جز این که فرد اهدا کننده، بانک موی خوبی داشته باشد. زن یا مرد بودن اهدا کننده هم مهم نیست.»
خانمی که آن طرف خط است، توضیحاتش را کامل می‌کند: «فرد گیرنده باید به همراه اهدا کننده‌اش به مرکز مراجعه کند تا از سر اهدا کننده نمونه‌برداری شود. باید آزمایش‌های لازم روی نمونه انجام گیرد که پروسه‌اش یک هفته طول می‌کشد. بعد از انجام آزمایش معلوم می‌شود که می‌شود از پیاز موی اهداکننده برای پیوند استفاده کرد یا نه. در صورتی که مشکلی وجود نداشته باشد، از 10 تا 12 درصد موی اهداکننده برای پیوند استفاده می‌شود. در واقع اهداکننده 10 تا 12 درصد از صد درصد موی خود را از دست می‌دهد که در بعضی‌ها قابل ترمیم است و در بعضی دیگر هیچ وقت ترمیم نمی‌شود.»
او تأکید می‌کند که مرکز زیبایی خودش نمی‌تواند کسی را به عنوان اهدا کننده معرفی کند و متقاضی خودش باید اهدا کننده را پیدا کند و همراه خودش بیاورد.
با این توضیحات آدم فکر می‌کند خاطر گیرنده خیلی باید پیش اهدا کننده عزیز باشد که از 10 درصد موی نازنینش بگذرد تا دلی را شاد کند. یک روی دیگر سکه هم این است که با رایج شدن روش جدید بازار دلالی اهدای مو هم رونق بگیرد تا در کنار دلالان فروش کلیه و کبد و تخمک و جنین، دلالان مو هم فعال شوند.
خانم اپراتور کاملاً اطمینان می‌دهد که عمل پیوند و کاشت مو با این ترتیب کاملاً مشابه همان کاشت مویی است که تاکنون رایج بوده و هیچ مشکلی هم ایجاد نمی‌کند. این که این روش تا چه حد علمی و مؤثر است، باید از متخصص امر جویا شد؛ پیش از آن که به خودتان زحمت پیدا کردن اهدا کننده را بدهید.
دکتر فرح آل‌قیس، عضو جامعه بین‌المللی جراحان کاشت مو در گفت‌وگو با «ایران» توضیح می‌دهد: «اصولاً وقتی قرار است پیوند عضو صورت گیرد، برای شخص گیرنده از سرکوبگرهای ایمنی استفاده می‌شود. یعنی ایمنی بدن باید به حداقل ممکن برسد تا بدن گیرنده عضو جدید را قبول کند. در مواردی مثل عمل پیوند اعضای حیاتی نظیر کلیه و کبد چاره‌ای جز این کار نیست و بالطبع ممکن است بیمار با مخاطرات و مشکلاتی هم روبه‌رو شود. این موضوع نیاز به مراقبت‌های زیادی دارد اما پیوند مو عملی ضروری نیست و از نظر پزشکی هیچ توجیهی وجود ندارد که ایمنی بدن گیرنده را تا این حد پایین بیاوریم. گذشته از این اصولاً در هیچ کجای دنیا هم از چنین روشی استفاده نمی‌شود. حتی در خود آامریکا که جامعه بین‌المللی جراحی کاشت مو در این کشور است، چنین دستاوردی وجود ندارد و به لحاظ پزشکی کاملاً رد شده است. متقاضیانی هستند که ممکن است بانک موی بسیار ضعیفی داشته باشند که در نهایت نتوان با کاشت مو به نتیجه دلخواه رسید. به این افراد در نهایت روش‌های دیگری مثل استفاده از کلاه‌گیس توصیه می‌شود اما این که زیر بار چنین عمل غیرحرفه‌ای بروند، به هیچ عنوان پذیرفته شده نیست.»
یک مسأله دیگر هم در مورد چنین پیامک تبلیغاتی و پیامک‌های مشابه وجود دارد که معمولاً از نظر متقاضیان پنهان می‌ماند. آل‌قیس در این باره می‌گوید: «این که اصولاً چرا باید این قبیل تبلیغات از طریق پیامک برای مردم فرستاده شود، مسأله‌ای است که وزارت بهداشت و مخابرات باید به آن توجه کنند اما مشاهده می‌شود که افراد سودجو خیلی راحت به فرستادن چنین پیامک‌های تبلیغاتی اقدام می‌کنند؛ تبلیغاتی که صرفاً برای کشاندن متقاضی به مراکز زیبایی است. خیلی ساده است: متقاضی به مرکز مراجعه می‌کند و تمام توضیحات را به او ارائه می‌کنند و نمونه را برای آزمایش می‌گیرند. بعد هم خیلی راحت می‌توانند عنوان کنند که نتیجه آزمایش، موفقیت‌آمیز نبوده و از روش‌های دیگری باید استفاده شود که یا بیمار قبول می‌کند یا نه. در هر صورت متقاضی را به اتاق عمل فرستاده‌اند و هزینه آن را دریافت کرده‌اند که خودش سود زیادی برایشان به همراه دارد. هزینه آزمایش ها هم هست که به هر حال باید از سوی متقاضی پرداخت شود و در نهایت هم هیچ کمکی به او نمی‌شود. البته در حال حاضر تحقیقاتی در حال انجام است که از سلول‌های بنیادی خود فرد برای ترمیم پیاز موی او استفاده شود که هنوز در مرحله تحقیقات است.»
همه دوست دارند زیباتر به نظر برسند. مو فاکتور مهمی در زیبایی محسوب می‌شود. می‌گویند سلامتی تاجی است بر سر افراد سالم که فقط آنها که بیمارند می‌توانند آن را ببینند. مو هم برای بعضی از کم موها یا بی‌موها همین حکم را دارد.
چند سال پیش بود که شبکه تلویزیونی دویچه‌وله آلمان خبری را به نقل از محققان اعلام کرد که مورد توجه قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیقات پژوهشگران اعلام شد افرادی که دچار طاسی سر می‌شوند، آن را به چشم یک مشکل می‌نگرند. پژوهش‌های صورت گرفته همچنین نشان داد که برخی موی پر پشت سر را نشانه کمال جسمی می‌دانند و موی سر تأثیر بسزایی بر نوع نگاه دیگران به فرد دارد. همچنین مشخص شد مردانی که توجه ویژه‌ای به موی سر خود دارند، موی سر را نشان‌دهنده جوان بودن خود می‌دانند و ریختن موی سر مردان می‌تواند با مشکلات روانی آنان همراه شود.انتشار این خبر و اخبار مشابه، بسیاری از مردان را در سراسر جهان به فکر انداخت تا چاره‌ای برای سر کم مو یا بی‌موی خود بیندیشند. به نظر شما سود نشر چنین اخباری به جیب چه کسانی می‌رود؟
حالا درمان طاسی سر در سراسر جهان به صنعتی چند میلیون دلاری تبدیل شده است. حتی کشورهایی نظیر ترکیه به عنوان مقاصدی ارزان برای گردشگری کاشت مو مطرح شدند تا عواید سالانه این کشورها را از صنعت گردشگری دو چندان کنند. ایران هم از قافله عقب نمانده. گر چه آمار دقیقی از تعداد عمل‌های کاشت مو در کشور وجود ندارد اما شواهد نشان می‌دهد که هر روز افراد بیشتری متقاضی کاشت مو می‌شوند با این تفاوت که ما خود مشتری کاشت مو شده‌ایم نه این که تبدیل به مقصد گردشگری کاشت مو شده باشیم. واقعیت این است آن قدر که ما نگران موهای خود هستیم به دندان‌هایمان فکر نمی‌کنیم. ما دوست داریم هرگز تاج پریشان شکن‌شکن از سرمان نیفتد.»
منبع:روزنامه ایران
«با گروه اول که با بی‌مویی کنار آمده‌اند، کاری نداریم ولی دسته دوم گاه به هر کاری دست می‌زنند تا شاید بخشی از زلف بر باد رفته را بازیابند. از دکتر عوض کردن‌های پشت سر هم و استفاده از داروهای مختلف گرفته تا کاشت مو که آن هم برای خودش داستانی دارد. هیچ اشکالی هم ندارد البته؛ این دیگر به خود فرد مربوط است که با توجه به روحیات خودش انتخاب کند که بی‌مو بماند یا نه. مشکل از جایی شروع می‌شود که فرد حاضر است به هر قیمتی دوباره به جمع موداران بپیوندد. اینجاست که ممکن است پای سودجویان هم به ماجرا باز شود و چه حیطه‌ای بهتر از زیبایی برای جولان آنها.
«نخستین بار در جهان کاشت مو با استفاده از بانک موی دیگران.» پیامک تبلیغاتی خبر از اتفاقی جدید می‌دهد؛ امیدی تازه برای کسانی که برای کاشت مو مراجعه کرده و ناامید برگشته‌اند؛ چرا که بانک موی‌شان آن قدر ضعیف بوده که حتی پیاز موی پشت سرشان قابلیت پیوند نداشته است. پیوند اعضایی همچون قلب، کلیه، کبد، قرنیه و سایر اعضای بدن سال‌هاست که انجام می‌شود و به بیماران زندگی می‌بخشد اما مو عضوی است که به هیچ عنوان نمی‌توان آن را با اعضای حیاتی بدن مقایسه کرد. با این حال گاه همین عضو نه چندان مهم برای بعضی‌ها آن قدر اهمیت دارد که حاضرند به خاطرش هر کاری بکنند؛ حتی پیوند مو!
یک تماس با تنها شماره‌ای که در پیامک وجود دارد، می‌تواند اطلاعاتی درباره پیوند مو در اختیار متقاضی قرار دهد: «اگر بانک موی فرد خیلی ضعیف باشد و امکان برداشت از پیاز موی خودش وجود نداشته باشد، می‌تواند یک نفر را به عنوان اهدا کننده معرفی کند تا از موی او برای پیوند استفاده شود. شرط خاصی هم وجود ندارد جز این که فرد اهدا کننده، بانک موی خوبی داشته باشد. زن یا مرد بودن اهدا کننده هم مهم نیست.»
خانمی که آن طرف خط است، توضیحاتش را کامل می‌کند: «فرد گیرنده باید به همراه اهدا کننده‌اش به مرکز مراجعه کند تا از سر اهدا کننده نمونه‌برداری شود. باید آزمایش‌های لازم روی نمونه انجام گیرد که پروسه‌اش یک هفته طول می‌کشد. بعد از انجام آزمایش معلوم می‌شود که می‌شود از پیاز موی اهداکننده برای پیوند استفاده کرد یا نه. در صورتی که مشکلی وجود نداشته باشد، از 10 تا 12 درصد موی اهداکننده برای پیوند استفاده می‌شود. در واقع اهداکننده 10 تا 12 درصد از صد درصد موی خود را از دست می‌دهد که در بعضی‌ها قابل ترمیم است و در بعضی دیگر هیچ وقت ترمیم نمی‌شود.»
او تأکید می‌کند که مرکز زیبایی خودش نمی‌تواند کسی را به عنوان اهدا کننده معرفی کند و متقاضی خودش باید اهدا کننده را پیدا کند و همراه خودش بیاورد.
با این توضیحات آدم فکر می‌کند خاطر گیرنده خیلی باید پیش اهدا کننده عزیز باشد که از 10 درصد موی نازنینش بگذرد تا دلی را شاد کند. یک روی دیگر سکه هم این است که با رایج شدن روش جدید بازار دلالی اهدای مو هم رونق بگیرد تا در کنار دلالان فروش کلیه و کبد و تخمک و جنین، دلالان مو هم فعال شوند.
خانم اپراتور کاملاً اطمینان می‌دهد که عمل پیوند و کاشت مو با این ترتیب کاملاً مشابه همان کاشت مویی است که تاکنون رایج بوده و هیچ مشکلی هم ایجاد نمی‌کند. این که این روش تا چه حد علمی و مؤثر است، باید از متخصص امر جویا شد؛ پیش از آن که به خودتان زحمت پیدا کردن اهدا کننده را بدهید.
دکتر فرح آل‌قیس، عضو جامعه بین‌المللی جراحان کاشت مو در گفت‌وگو با «ایران» توضیح می‌دهد: «اصولاً وقتی قرار است پیوند عضو صورت گیرد، برای شخص گیرنده از سرکوبگرهای ایمنی استفاده می‌شود. یعنی ایمنی بدن باید به حداقل ممکن برسد تا بدن گیرنده عضو جدید را قبول کند. در مواردی مثل عمل پیوند اعضای حیاتی نظیر کلیه و کبد چاره‌ای جز این کار نیست و بالطبع ممکن است بیمار با مخاطرات و مشکلاتی هم روبه‌رو شود. این موضوع نیاز به مراقبت‌های زیادی دارد اما پیوند مو عملی ضروری نیست و از نظر پزشکی هیچ توجیهی وجود ندارد که ایمنی بدن گیرنده را تا این حد پایین بیاوریم. گذشته از این اصولاً در هیچ کجای دنیا هم از چنین روشی استفاده نمی‌شود. حتی در خود آامریکا که جامعه بین‌المللی جراحی کاشت مو در این کشور است، چنین دستاوردی وجود ندارد و به لحاظ پزشکی کاملاً رد شده است. متقاضیانی هستند که ممکن است بانک موی بسیار ضعیفی داشته باشند که در نهایت نتوان با کاشت مو به نتیجه دلخواه رسید. به این افراد در نهایت روش‌های دیگری مثل استفاده از کلاه‌گیس توصیه می‌شود اما این که زیر بار چنین عمل غیرحرفه‌ای بروند، به هیچ عنوان پذیرفته شده نیست.»
یک مسأله دیگر هم در مورد چنین پیامک تبلیغاتی و پیامک‌های مشابه وجود دارد که معمولاً از نظر متقاضیان پنهان می‌ماند. آل‌قیس در این باره می‌گوید: «این که اصولاً چرا باید این قبیل تبلیغات از طریق پیامک برای مردم فرستاده شود، مسأله‌ای است که وزارت بهداشت و مخابرات باید به آن توجه کنند اما مشاهده می‌شود که افراد سودجو خیلی راحت به فرستادن چنین پیامک‌های تبلیغاتی اقدام می‌کنند؛ تبلیغاتی که صرفاً برای کشاندن متقاضی به مراکز زیبایی است. خیلی ساده است: متقاضی به مرکز مراجعه می‌کند و تمام توضیحات را به او ارائه می‌کنند و نمونه را برای آزمایش می‌گیرند. بعد هم خیلی راحت می‌توانند عنوان کنند که نتیجه آزمایش، موفقیت‌آمیز نبوده و از روش‌های دیگری باید استفاده شود که یا بیمار قبول می‌کند یا نه. در هر صورت متقاضی را به اتاق عمل فرستاده‌اند و هزینه آن را دریافت کرده‌اند که خودش سود زیادی برایشان به همراه دارد. هزینه آزمایش ها هم هست که به هر حال باید از سوی متقاضی پرداخت شود و در نهایت هم هیچ کمکی به او نمی‌شود. البته در حال حاضر تحقیقاتی در حال انجام است که از سلول‌های بنیادی خود فرد برای ترمیم پیاز موی او استفاده شود که هنوز در مرحله تحقیقات است.»
همه دوست دارند زیباتر به نظر برسند. مو فاکتور مهمی در زیبایی محسوب می‌شود. می‌گویند سلامتی تاجی است بر سر افراد سالم که فقط آنها که بیمارند می‌توانند آن را ببینند. مو هم برای بعضی از کم موها یا بی‌موها همین حکم را دارد.
چند سال پیش بود که شبکه تلویزیونی دویچه‌وله آلمان خبری را به نقل از محققان اعلام کرد که مورد توجه قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیقات پژوهشگران اعلام شد افرادی که دچار طاسی سر می‌شوند، آن را به چشم یک مشکل می‌نگرند. پژوهش‌های صورت گرفته همچنین نشان داد که برخی موی پر پشت سر را نشانه کمال جسمی می‌دانند و موی سر تأثیر بسزایی بر نوع نگاه دیگران به فرد دارد. همچنین مشخص شد مردانی که توجه ویژه‌ای به موی سر خود دارند، موی سر را نشان‌دهنده جوان بودن خود می‌دانند و ریختن موی سر مردان می‌تواند با مشکلات روانی آنان همراه شود.انتشار این خبر و اخبار مشابه، بسیاری از مردان را در سراسر جهان به فکر انداخت تا چاره‌ای برای سر کم مو یا بی‌موی خود بیندیشند. به نظر شما سود نشر چنین اخباری به جیب چه کسانی می‌رود؟
حالا درمان طاسی سر در سراسر جهان به صنعتی چند میلیون دلاری تبدیل شده است. حتی کشورهایی نظیر ترکیه به عنوان مقاصدی ارزان برای گردشگری کاشت مو مطرح شدند تا عواید سالانه این کشورها را از صنعت گردشگری دو چندان کنند. ایران هم از قافله عقب نمانده. گر چه آمار دقیقی از تعداد عمل‌های کاشت مو در کشور وجود ندارد اما شواهد نشان می‌دهد که هر روز افراد بیشتری متقاضی کاشت مو می‌شوند با این تفاوت که ما خود مشتری کاشت مو شده‌ایم نه این که تبدیل به مقصد گردشگری کاشت مو شده باشیم. واقعیت این است آن قدر که ما نگران موهای خود هستیم به دندان‌هایمان فکر نمی‌کنیم. ما دوست داریم هرگز تاج پریشان شکن‌شکن از سرمان نیفتد.»
منبع:روزنامه ایران
