صراط: در خارج از پایتخت نیکاراگوئه شهر ماناگوآ آتشفشان ماسایا قرار گرفته که با خروج دود از دهانه آن ماگماهای مذاب نیز به بیرون جریان می‌یابند و در نزدیکی سطح آن حباب می‌زنند. ابرهایی از فیوم‌های خطرناک و مواد مذاب آتشفشانی نیز از آن خارج می‌شود و هرگونه نشانه‌ای از حیات را از بین می‌برد.
به گزارش ایسنا، اما وقتی گروهی از محققان از این آتشفشان بازدید کردند با پدیده عجیبی روبه‌رو شدند: حیات. زنبور کوچکی با نام علمی Anthophora squammulosa با سرعت از میان توده خاکسترهای آتشفشانی حرکت می‌کرد و در جست‌وجوی شهد بود و در بین بقایا و توده‌های آتشفشانی نقب می‌زد. این یافته برای دانشمندان بسیار تعجب برانگیز و خارق‌العاده است و این حشرات را به اولین گونه‌ای تبدیل می‌کند که قادر است در بین خاکسترهای آتشفشانی به حیات خود ادامه دهد.
محققان دانشگاه نورث همپتون بریتانیا که از سال 2008 تاکنون مشغول بررسی برخی گرده افشان‌ها در این ناحیه هستند متوجه حضور گونه‌ای زنبور در دهانه آتشفشان ماسایا شدند.
این زنبور منحصرا در یک بخش کوچک از ماسایا زندگی می‌کند. در این نقطه خاص دما بسیار بالا می‌رود و باران‌های اسیدی حاوی اکسید گوگرد هر از چند گاهی در منطقه می‌بارد. اما هیچ چیز قابل رشدی در آنجا دیده نمی‌شود. پس چرا زنبورها آنجا هستند؟
محققان در طول سه سال، پنج بار از منطقه دیدن کردند و تخمین می‌زنند که 1000 تا 2000 زنبور در این منطقه زندگی می‌کنند. A. squammulosa همچون 90 تا 95 درصد از زنبورها یک گونه منزوی است. ماده‌های تنها لانه‌های سلول مانند به عمق 30 سانتیمتر در نزدیکی آتشفشان حفر می‌کنند و در آن تخم می‌گذارند. آن‌ها سپس به جمع‌آوری دانه گرده و شهد گل‌ها می‌پردازند و آن‌ها را در لانه ذخیره می‌کنند تا لاروها بعد از خروج از تخم از آن تغذیه کنند.
تحقیقات قبلی نشان می‌داد که زنبورهای Anthophora در انتخاب گل‌ها به منظور تغذیه چندان انتخابی و سخت‌گیرانه عمل نمی‌کنند. اما وقتی محققان نمونه گرده‌ها را از 10 زنبور ماده در ماسایا جمع‌آوری کردند به کشف عجیب دیگری دست یافتند. آن‌ها متوجه شدند که 99 درصد از گرده‌ها متعلق به یک گیاه خاص است: Melanthera nivea. یک گونه گل وحشی که می‌تواند در باران‌های اسیدی به حیات خود ادامه دهد. مشخصا زنبورها با این گیاهان رابطه همزیستی محکمی دارند.
محققان می‌گویند زنبورها احتمالا به این دلیل به سمت نواحی آتشفشانی پیش رفته‌اند که صیادان کمتری در این نواحی زندگی می‌کنند و پارازیت‌هایی که حیات زنبورها را تهدید می‌کنند نیز بسیار اندک هستند. این امر همچنین می‌تواند به این دلیل باشد که تقریبا هیچ گیاهی در این نواحی رشد نمی‌کند در نتیجه لانه‌هایی که زنبورها در عمق زمین حفر می‌کنند توسط ریشه گیاهان از بین نمی‌رود.
به گزارش ایسنا، اما وقتی گروهی از محققان از این آتشفشان بازدید کردند با پدیده عجیبی روبه‌رو شدند: حیات. زنبور کوچکی با نام علمی Anthophora squammulosa با سرعت از میان توده خاکسترهای آتشفشانی حرکت می‌کرد و در جست‌وجوی شهد بود و در بین بقایا و توده‌های آتشفشانی نقب می‌زد. این یافته برای دانشمندان بسیار تعجب برانگیز و خارق‌العاده است و این حشرات را به اولین گونه‌ای تبدیل می‌کند که قادر است در بین خاکسترهای آتشفشانی به حیات خود ادامه دهد.
محققان دانشگاه نورث همپتون بریتانیا که از سال 2008 تاکنون مشغول بررسی برخی گرده افشان‌ها در این ناحیه هستند متوجه حضور گونه‌ای زنبور در دهانه آتشفشان ماسایا شدند.
این زنبور منحصرا در یک بخش کوچک از ماسایا زندگی می‌کند. در این نقطه خاص دما بسیار بالا می‌رود و باران‌های اسیدی حاوی اکسید گوگرد هر از چند گاهی در منطقه می‌بارد. اما هیچ چیز قابل رشدی در آنجا دیده نمی‌شود. پس چرا زنبورها آنجا هستند؟
محققان در طول سه سال، پنج بار از منطقه دیدن کردند و تخمین می‌زنند که 1000 تا 2000 زنبور در این منطقه زندگی می‌کنند. A. squammulosa همچون 90 تا 95 درصد از زنبورها یک گونه منزوی است. ماده‌های تنها لانه‌های سلول مانند به عمق 30 سانتیمتر در نزدیکی آتشفشان حفر می‌کنند و در آن تخم می‌گذارند. آن‌ها سپس به جمع‌آوری دانه گرده و شهد گل‌ها می‌پردازند و آن‌ها را در لانه ذخیره می‌کنند تا لاروها بعد از خروج از تخم از آن تغذیه کنند.
تحقیقات قبلی نشان می‌داد که زنبورهای Anthophora در انتخاب گل‌ها به منظور تغذیه چندان انتخابی و سخت‌گیرانه عمل نمی‌کنند. اما وقتی محققان نمونه گرده‌ها را از 10 زنبور ماده در ماسایا جمع‌آوری کردند به کشف عجیب دیگری دست یافتند. آن‌ها متوجه شدند که 99 درصد از گرده‌ها متعلق به یک گیاه خاص است: Melanthera nivea. یک گونه گل وحشی که می‌تواند در باران‌های اسیدی به حیات خود ادامه دهد. مشخصا زنبورها با این گیاهان رابطه همزیستی محکمی دارند.
محققان می‌گویند زنبورها احتمالا به این دلیل به سمت نواحی آتشفشانی پیش رفته‌اند که صیادان کمتری در این نواحی زندگی می‌کنند و پارازیت‌هایی که حیات زنبورها را تهدید می‌کنند نیز بسیار اندک هستند. این امر همچنین می‌تواند به این دلیل باشد که تقریبا هیچ گیاهی در این نواحی رشد نمی‌کند در نتیجه لانه‌هایی که زنبورها در عمق زمین حفر می‌کنند توسط ریشه گیاهان از بین نمی‌رود.
