صراط: نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با اشاره به عهدشکنی دولت صدام در تبادل اسرا گفت: صدام روز 28 اسفند 1382 دقیقا یک روز قبل از حمله آمریکا به عراق 230 نفر از اسرای ما را تحویل داد.
جواد منصوری در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» با اشاره سالروز بازگشت اسرا و آزادگان جنگ تحمیلی به کشور، گفت: با شروع جنگ تحمیلی طبعا دو طرف ایران و عراق هر کدام تعدادی اسیر جنگی از طرف مقابل می‌گرفتند که این تعداد با گذشت زمان بیشتر می‌شد، به طوری که در پایان جنگ ایران حدود 50 هزار اسیر و عراق حدود 30 هزار اسیر در اختیار داشت.
وی افزود: البته در طول جنگ در چند مرحله حدود 150 اسیر با وساطت صلیب سرخ بین‌المللی مبادله شد چون این افراد مریض و معلول بودند یا مشکلات ویژه‌ای داشتند.
نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با اشاره به متفاوت بودن نحوه نگهداری از اسرا در دو کشور ایران و عراق یادآور شد: ایران براساس اسناد، گزارش، مدارک و مشاهدات همه کسانی که در جریان بودند به شکل انسانی رفتار می‌کرد به گونه‌ای که حتی تعدادی از عراقی‌ها بعد از آنکه شرایط برای بازگشت آنها به کشورشان فراهم شد با اصرار در حضور صلیب سرخ نامه نوشتند که ما نمی‌خواهیم به عراق برویم و می‌خواهیم در ایران بمانیم چون احساس می‌کنیم اینجا شرایط زندگی برای ما بهتر و اخلاق و رفتار ایرانی‌ها با ما مطلوب‌تر است. در حالیکه از اسرای ما حتی یک نفر حاضر نشد در عراق بماند؛ البته تعدادی افراد بودند که با فشار منافقین در کمپ‌های اسرای ایرانی جذب سازمان منافقین شدند که تعداد اینها خیلی قابل ملاحظه نبود.
وی ادامه داد: گزارش‌های صلیب سرخ بین‌المللی هم مؤید آن است که رفتار رژیم صدام نسبت به اسرای ایرانی بسیار بد و غیرقانونی بود و در موارد متعددی دست به جنایت زد به طوری که برخی اسرای ایران به شهادت رسیدند یا زیر شکنجه‌ها معلول و دچار نقص عضو شدند.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اظهار کرد: با وجود اینکه در قطعنامه 598 تصریح شده بود بلافاصله بعد از پذیرش قطعنامه و آتش‌بس، دو طرف اسرای خودشان را آزاد کنند اما عراقی‌ها به هیچ‌وجه حاضر به آزادی اسرای ایرانی نشدند و به همین دلیل اسرای ما در عراق ماندند.
وی افزود: در سال 69 عراق کویت را اشغال کرد اما شرایط به گونه‌ای متفاوت از پیش‌بینی‌های دولت بغداد شد؛ عراقی‌ها مجبور شدند برای جلب حمایت ایران با تهران نامه‌نگاری کنند و چند اتفاق جدید و تقریبا غیرمنتظره افتاد. اول اینکه صدام قرارداد 1975 الجزایر را تأیید کرد، در حالیکه در ابتدای جنگ این قرارداد را پاره کرده بود و گفت ما در شرایطی این قرارداد را پذیرفتیم که در ضعف بودیم و حالا می‌خواهیم جبران کنیم. مورد دوم این بود که حاضر شد برای حل همه اختلافات مذاکره کند. سوم اینکه مبادله اسرا را پذیرفت. هر سه موضوع برای ما بسیار مهم بود و طبعا ما هم اعلام آمادگی کردیم برای اینکه این امر تحقق پیدا کند و به این ترتیب آزادسازی اسرا از دو طرف آغاز شد.
نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اظهار کرد: در میان آزادگان تعدادی بودند که برای ما کاملا غیرمنتظره بود چون اسامی آنها را دولت عراق اعلام نکرد و این نشان می‌دهد که ما اسرای زیادی داشتیم که عراقی‌ها به هر شکلی خواستند عمل کردند و اسامی برخی از آنها را اعلام نکرده بودند. نکته دوم اینکه تعدادی از افرادی که تحویل ما شدند دوره اسارتشان مربوط به 10 تا 12 سال قبل از آغاز جنگ ایران و عراق در سال 1358 بود یعنی مربوط به درگیری‌های دوره شاه بود که این بندگان خدا اسیر شده بودند یعنی رژیم بعث عراق نه در رژیم شاه و نه بعد از آن اظهاری از وجود آنها نکرده بود اما سال 69 آنها را به ما تحویل دادند که حدود 50 نفر بودند.
منصوری تأکید کرد: البته دولت صدام در اینجا همچنان عهدشکنی و خلف وعده خودش را انجام داد و آن اینکه تعدادی از اسرای ایرانی را تحویل نداد و بعدها هم که مجبور شدند مورد بازرسی قرار بگیرند، متأسفانه برخی از عزیزان ما از جمله شهید تندگویان را به شهادت رساندند. مدارک و اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد این کار بعد از تصمیم به آزادی اسرا گرفته و اعمال شد. در نهایت صدام روز 28 اسفند 1382 دقیقا یک روز قبل از حمله آمریکا به عراق 230 نفر از اسرای ما را تحویل داد.
جواد منصوری در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» با اشاره سالروز بازگشت اسرا و آزادگان جنگ تحمیلی به کشور، گفت: با شروع جنگ تحمیلی طبعا دو طرف ایران و عراق هر کدام تعدادی اسیر جنگی از طرف مقابل می‌گرفتند که این تعداد با گذشت زمان بیشتر می‌شد، به طوری که در پایان جنگ ایران حدود 50 هزار اسیر و عراق حدود 30 هزار اسیر در اختیار داشت.
وی افزود: البته در طول جنگ در چند مرحله حدود 150 اسیر با وساطت صلیب سرخ بین‌المللی مبادله شد چون این افراد مریض و معلول بودند یا مشکلات ویژه‌ای داشتند.
نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با اشاره به متفاوت بودن نحوه نگهداری از اسرا در دو کشور ایران و عراق یادآور شد: ایران براساس اسناد، گزارش، مدارک و مشاهدات همه کسانی که در جریان بودند به شکل انسانی رفتار می‌کرد به گونه‌ای که حتی تعدادی از عراقی‌ها بعد از آنکه شرایط برای بازگشت آنها به کشورشان فراهم شد با اصرار در حضور صلیب سرخ نامه نوشتند که ما نمی‌خواهیم به عراق برویم و می‌خواهیم در ایران بمانیم چون احساس می‌کنیم اینجا شرایط زندگی برای ما بهتر و اخلاق و رفتار ایرانی‌ها با ما مطلوب‌تر است. در حالیکه از اسرای ما حتی یک نفر حاضر نشد در عراق بماند؛ البته تعدادی افراد بودند که با فشار منافقین در کمپ‌های اسرای ایرانی جذب سازمان منافقین شدند که تعداد اینها خیلی قابل ملاحظه نبود.
وی ادامه داد: گزارش‌های صلیب سرخ بین‌المللی هم مؤید آن است که رفتار رژیم صدام نسبت به اسرای ایرانی بسیار بد و غیرقانونی بود و در موارد متعددی دست به جنایت زد به طوری که برخی اسرای ایران به شهادت رسیدند یا زیر شکنجه‌ها معلول و دچار نقص عضو شدند.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اظهار کرد: با وجود اینکه در قطعنامه 598 تصریح شده بود بلافاصله بعد از پذیرش قطعنامه و آتش‌بس، دو طرف اسرای خودشان را آزاد کنند اما عراقی‌ها به هیچ‌وجه حاضر به آزادی اسرای ایرانی نشدند و به همین دلیل اسرای ما در عراق ماندند.
وی افزود: در سال 69 عراق کویت را اشغال کرد اما شرایط به گونه‌ای متفاوت از پیش‌بینی‌های دولت بغداد شد؛ عراقی‌ها مجبور شدند برای جلب حمایت ایران با تهران نامه‌نگاری کنند و چند اتفاق جدید و تقریبا غیرمنتظره افتاد. اول اینکه صدام قرارداد 1975 الجزایر را تأیید کرد، در حالیکه در ابتدای جنگ این قرارداد را پاره کرده بود و گفت ما در شرایطی این قرارداد را پذیرفتیم که در ضعف بودیم و حالا می‌خواهیم جبران کنیم. مورد دوم این بود که حاضر شد برای حل همه اختلافات مذاکره کند. سوم اینکه مبادله اسرا را پذیرفت. هر سه موضوع برای ما بسیار مهم بود و طبعا ما هم اعلام آمادگی کردیم برای اینکه این امر تحقق پیدا کند و به این ترتیب آزادسازی اسرا از دو طرف آغاز شد.
نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اظهار کرد: در میان آزادگان تعدادی بودند که برای ما کاملا غیرمنتظره بود چون اسامی آنها را دولت عراق اعلام نکرد و این نشان می‌دهد که ما اسرای زیادی داشتیم که عراقی‌ها به هر شکلی خواستند عمل کردند و اسامی برخی از آنها را اعلام نکرده بودند. نکته دوم اینکه تعدادی از افرادی که تحویل ما شدند دوره اسارتشان مربوط به 10 تا 12 سال قبل از آغاز جنگ ایران و عراق در سال 1358 بود یعنی مربوط به درگیری‌های دوره شاه بود که این بندگان خدا اسیر شده بودند یعنی رژیم بعث عراق نه در رژیم شاه و نه بعد از آن اظهاری از وجود آنها نکرده بود اما سال 69 آنها را به ما تحویل دادند که حدود 50 نفر بودند.
منصوری تأکید کرد: البته دولت صدام در اینجا همچنان عهدشکنی و خلف وعده خودش را انجام داد و آن اینکه تعدادی از اسرای ایرانی را تحویل نداد و بعدها هم که مجبور شدند مورد بازرسی قرار بگیرند، متأسفانه برخی از عزیزان ما از جمله شهید تندگویان را به شهادت رساندند. مدارک و اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد این کار بعد از تصمیم به آزادی اسرا گرفته و اعمال شد. در نهایت صدام روز 28 اسفند 1382 دقیقا یک روز قبل از حمله آمریکا به عراق 230 نفر از اسرای ما را تحویل داد.
