صراط: فارس نوشت: در پاییز ۱۳۰۴ شمسی، رضاخان به حکومت قاجارها پایان داد و چندماه بعد در چهارمین روز از اردیبهشت ۱۳۰۵ شمسی، رسماً در تهران تاجگذاری کرد. او هنگام تاجگذاری از تاج کیانی (تاج شاهان قاجار) استفاده نکرد و تاج پهلوی به صورت اختصاصی برایش ساخته شد.
رضاشاه پس از رسیدن به سلطنت، تمایل نداشت که مانند شاهان دوره قاجار در کاخ‌های گلستان و صاحبقرانیه، زندگی کند. بنابراین کاخ مرمر را در مرکز شهر بنا کرد و برای ییلاق هم کاخ سعدآباد را بنیان نهاد.
در منابع و نوشته‌های تاریخی، پیرامون همسران و فرزندان رضاشاه گزارش واحدی وجود ندارد، اما با مطالعه منابع گوناگون و بررسی مقایسه‌ای آن‌ها می‌توان روایتی کم‌نقص در این باره ارائه کرد.
رضاخان هنگامی که هجده سال بیشتر نداشت، با «مریم سوادکوهی» دخترعموی خود ازدواج کرد که حاصل آن دختری به نام «همدم السلطنه پهلوی» بود.
پس از چهارده سال زندگی مشترک، همسر نخست رضاخان درگذشت. او یک سال بعد و در سال 1291 برای ادامه خدمت راهی همدان شد و با زنی به نام «صفیه(زهرا) همدانی» ازدواج کرد که نتیجه آن تولد «صدیقه» بود. صدیقه مادر خود را در شیرخوارگی به علت بیماری (یا طلاق) از دست داد و رضاخان سرپرستی او را به یکی از زیردستان امین خود به نام علی‌اکبر کدویی سپرد. وی صدیقه را به عنوان فرزند خویش بزرگ کرد و در سال 1296 با نام خانوادگی خود برای او شناسنامه گرفت.
سومین ازدواج رضاخان در سال 1295 با «تاج‌الملوک آیرملو» بود که چهار فرزند ـ از جمله محمدرضا پهلوی ـ را برای او به دنیا آورد.
پنج سال بعد رضاخان با ملکه توران (قمرالملوک) ازدواج کرد. رضاشاه از وی صاحب یک فرزند پسر شد. برخی منابع می‌گویند این ازدواج به دور از چشم تاج‌الملوک صورت گرفته بود و به همین دلیل به طلاق انجامید.
اما تاج‌الملوک در خاطرات خود مدعی است که رضاخان با اجازه او تجدید فراش کرد. در این مورد میگوید: «بعداً که رضا با اجازه من تجدیدفراش کرد، من اجازه ندادم عصمت و توران را به سعدآباد بیاورد.»
آخرین همسر رضاشاه در سال 1302، «عصمت‌الملوک» و در واقع سوگلی او بود. عصمت‌الملوک پنج فرزند به دنیا آورد. او پس از انقلاب اسلامی در ایران ماند و در سال 1374 شمسی در سن 90 سالگی در تهران درگذشت.
بنابراین می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که رضاخان در عمر ۶۷ ساله خود پنج بار ازدواج کرد که همگی آن‌ها پیش از رسیدن به مقام شاهنشاهی بود. حاصل این ازدواج‌ها ۱۲ فرزند بود.
رضاشاه پس از رسیدن به سلطنت، تمایل نداشت که مانند شاهان دوره قاجار در کاخ‌های گلستان و صاحبقرانیه، زندگی کند. بنابراین کاخ مرمر را در مرکز شهر بنا کرد و برای ییلاق هم کاخ سعدآباد را بنیان نهاد.
در منابع و نوشته‌های تاریخی، پیرامون همسران و فرزندان رضاشاه گزارش واحدی وجود ندارد، اما با مطالعه منابع گوناگون و بررسی مقایسه‌ای آن‌ها می‌توان روایتی کم‌نقص در این باره ارائه کرد.
رضاخان هنگامی که هجده سال بیشتر نداشت، با «مریم سوادکوهی» دخترعموی خود ازدواج کرد که حاصل آن دختری به نام «همدم السلطنه پهلوی» بود.
پس از چهارده سال زندگی مشترک، همسر نخست رضاخان درگذشت. او یک سال بعد و در سال 1291 برای ادامه خدمت راهی همدان شد و با زنی به نام «صفیه(زهرا) همدانی» ازدواج کرد که نتیجه آن تولد «صدیقه» بود. صدیقه مادر خود را در شیرخوارگی به علت بیماری (یا طلاق) از دست داد و رضاخان سرپرستی او را به یکی از زیردستان امین خود به نام علی‌اکبر کدویی سپرد. وی صدیقه را به عنوان فرزند خویش بزرگ کرد و در سال 1296 با نام خانوادگی خود برای او شناسنامه گرفت.
سومین ازدواج رضاخان در سال 1295 با «تاج‌الملوک آیرملو» بود که چهار فرزند ـ از جمله محمدرضا پهلوی ـ را برای او به دنیا آورد.
پنج سال بعد رضاخان با ملکه توران (قمرالملوک) ازدواج کرد. رضاشاه از وی صاحب یک فرزند پسر شد. برخی منابع می‌گویند این ازدواج به دور از چشم تاج‌الملوک صورت گرفته بود و به همین دلیل به طلاق انجامید.
اما تاج‌الملوک در خاطرات خود مدعی است که رضاخان با اجازه او تجدید فراش کرد. در این مورد میگوید: «بعداً که رضا با اجازه من تجدیدفراش کرد، من اجازه ندادم عصمت و توران را به سعدآباد بیاورد.»
آخرین همسر رضاشاه در سال 1302، «عصمت‌الملوک» و در واقع سوگلی او بود. عصمت‌الملوک پنج فرزند به دنیا آورد. او پس از انقلاب اسلامی در ایران ماند و در سال 1374 شمسی در سن 90 سالگی در تهران درگذشت.
بنابراین می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که رضاخان در عمر ۶۷ ساله خود پنج بار ازدواج کرد که همگی آن‌ها پیش از رسیدن به مقام شاهنشاهی بود. حاصل این ازدواج‌ها ۱۲ فرزند بود.
