صراط: کیمیا علیزاده دارنده نشان نقره مسابقات جهانی به دلیل «سندرم گلینباره» در بیمارستان بستری است، این بیماری اختلال نادری است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد میشود.
به گزارش فارس، خبرها حاکی از آن است که کیمیا علیزاده دارنده نشان نقره مسابقات جهانی به دلیل «سندرم گلینباره» در بیمارستان بستری شده است. اما این بیماری چیست و چگونه درمان میشود؟
سندرم گیلن باره چیست؟
سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome) اختلال نادری است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد میشود. به دنبال این حمله، احساس ضعف در ماهیچهها، بیحسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده میشود.
در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله میکند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی میشود. سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد. این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.
این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.
علل گیلنباره
علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، ولی معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق میافتد. دلیل بروز این بیماری میتواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش میکند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلولهای عصبی خودی حمله کند.
همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام کامپیلوباکتر هم ممکن است در بدن بیمار بروز نماید. عفونت با کامپیلوباکتر ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ و ماهی و...) رخ دهد.
بعضی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی اتفاق بیفتد. گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شدهای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد.
علایم گیلنباره
نشانههای گیلن باره معمولا با بیحسی و ضعف در پاها شروع میشود (ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید). نشانهها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمتهای بالایی بدن کشیده میشود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بیحس میشوند. گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود. همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود.
تشخیص گیلن باره
پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک میکند. بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قمست پشت انجام خواهد داد. دو آزمایش دیگر نیز انجام میشود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است. این آزمایشها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دستها و پاها انجام میشوند.
درمان گیلنباره
گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راههایی وجود دارد که علائم را بهبود میبخشد:
الف) ایمنوگلوبولین درمانی: این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادیهای مهاجم محافظت میکند.
ب) پلاسما فرزیس: دستگاهی به بدن شما وصل میشود که خون به درون آن کشیده میشود و آنتی بادیهای حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا میشوند. این آنتی بادیها، پروتئینهایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن میشوند.
بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبتهایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد. در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی میگذارند و از طریق لوله به او غذا داده میشود. رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود. همچنین ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.
در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند همچنین برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.
علاوه بر موارد فوق از داروهای زیر برحسب نیاز و به منظور تسکین علایم استفاده میشود:
- کورتون، که التهاب و تورم اعصاب را کاهش میدهد.
- سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز میشود.
- مُسکنها و ضد دردها
- سایر داروها مانند کاربامازپین
روند بیماری گیلن باره
این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد. معمولا افراد مبتلا به گیلن باره بهبود مییابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن میکند و بعد از مدتی به طور کامل از بین میرود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.
بعضی افراد تا ماهها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سالها باقی میماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمیگردد همچنین گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود میکند. در مواقعی بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخدار یا با کمک عصا راه برود تا اینکه دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک، قدم بردارد.
فیزیوتراپی میتواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچههای بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامهای برای تمرین و ورزش به شخص بیمار آموزش میدهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او کمک کند.
کودکی که دوره درمان سندروم گیلن باره را میگذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه اینها را داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور میتواند در کنترل احساسات و خشمهای روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم میتوانند با حمایت و درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا اینکه به بهبودی کامل برسد.
نحوه مراقبت
- از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.
- با دقت توصیههای پزشک را دنبال کنید.
- داروی خود را صحیح و سر وقت مصرف کنید.
- اگر فیزیوتراپی میشوید، به دقت ورزشهای فیزیوتراپی را انجام دهید تا عضلاتتان دوباره انعطاف پذیر و قدرتمند شود.
- مشاوره با یک روانشناس به سازگاری شما با شرایط بیماری و کیفیت زندگی مطلوب کمک میکند.
به گزارش فارس، خبرها حاکی از آن است که کیمیا علیزاده دارنده نشان نقره مسابقات جهانی به دلیل «سندرم گلینباره» در بیمارستان بستری شده است. اما این بیماری چیست و چگونه درمان میشود؟
سندرم گیلن باره چیست؟
سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome) اختلال نادری است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد میشود. به دنبال این حمله، احساس ضعف در ماهیچهها، بیحسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده میشود.
در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله میکند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی میشود. سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد. این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.
این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.
علل گیلنباره
علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، ولی معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق میافتد. دلیل بروز این بیماری میتواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش میکند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلولهای عصبی خودی حمله کند.
همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام کامپیلوباکتر هم ممکن است در بدن بیمار بروز نماید. عفونت با کامپیلوباکتر ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ و ماهی و...) رخ دهد.
بعضی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی اتفاق بیفتد. گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شدهای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد.
علایم گیلنباره
نشانههای گیلن باره معمولا با بیحسی و ضعف در پاها شروع میشود (ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید). نشانهها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمتهای بالایی بدن کشیده میشود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بیحس میشوند. گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود. همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود.
تشخیص گیلن باره
پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک میکند. بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قمست پشت انجام خواهد داد. دو آزمایش دیگر نیز انجام میشود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است. این آزمایشها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دستها و پاها انجام میشوند.
درمان گیلنباره
گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راههایی وجود دارد که علائم را بهبود میبخشد:
الف) ایمنوگلوبولین درمانی: این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادیهای مهاجم محافظت میکند.
ب) پلاسما فرزیس: دستگاهی به بدن شما وصل میشود که خون به درون آن کشیده میشود و آنتی بادیهای حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا میشوند. این آنتی بادیها، پروتئینهایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن میشوند.
بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبتهایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد. در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی میگذارند و از طریق لوله به او غذا داده میشود. رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود. همچنین ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.
در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند همچنین برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.
علاوه بر موارد فوق از داروهای زیر برحسب نیاز و به منظور تسکین علایم استفاده میشود:
- کورتون، که التهاب و تورم اعصاب را کاهش میدهد.
- سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز میشود.
- مُسکنها و ضد دردها
- سایر داروها مانند کاربامازپین
روند بیماری گیلن باره
این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد. معمولا افراد مبتلا به گیلن باره بهبود مییابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن میکند و بعد از مدتی به طور کامل از بین میرود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.
بعضی افراد تا ماهها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سالها باقی میماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمیگردد همچنین گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود میکند. در مواقعی بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخدار یا با کمک عصا راه برود تا اینکه دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک، قدم بردارد.
فیزیوتراپی میتواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچههای بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامهای برای تمرین و ورزش به شخص بیمار آموزش میدهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او کمک کند.
کودکی که دوره درمان سندروم گیلن باره را میگذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه اینها را داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور میتواند در کنترل احساسات و خشمهای روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم میتوانند با حمایت و درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا اینکه به بهبودی کامل برسد.
نحوه مراقبت
- از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.
- با دقت توصیههای پزشک را دنبال کنید.
- داروی خود را صحیح و سر وقت مصرف کنید.
- اگر فیزیوتراپی میشوید، به دقت ورزشهای فیزیوتراپی را انجام دهید تا عضلاتتان دوباره انعطاف پذیر و قدرتمند شود.
- مشاوره با یک روانشناس به سازگاری شما با شرایط بیماری و کیفیت زندگی مطلوب کمک میکند.