صراط: به یاد دارم در کنار شور و شوق روز اول مدرسه، دلهره‌ای عجیب وجودم را فرا گرفته بود حسی که همراه با ترس، شرم و سرافکندگی بود؛ از سئوال «پدرت چه کاره است؟» می‌ترسیدم. آن سال برای فرار از پاسخ دادن به این سئوال زیر نیمکت پنهان شدم.
به گزارش ایسنا شغل پدرم خوب نیست، پیش از این همکلاسی‌هایم سر همین موضوع مرا مسخره کرده بودند و من یک سال تمام خجالت کشیده و گوشه‌گیر شده بودم، همیشه برایم جای سوال بود که چرا شغل پدرمان برای معلمان مهم است؟ نحوه‌ی آموزش دانش‌آموز چه ارتباطی با شغل پدر دارد؟
به قول بچه‌ها، شغل پدرم «بی‌کلاس» بود! و همین موضوع ذهنم را درگیر کرده و موجب سرافکندگی‌ام می‌شد.
یک کودک نمی‌تواند درک کند که نباید از هیچ شغلی در جامعه خجالت کشید، اما از معلمان انتظار می‌رود علاوه بر تعهد خود برای آموزش درسی کودکان، به اخلاق پرورشی خود نیز دقت کافی داشته و نسبت به مکالمات خود و دانش آموزان توجه کنند.
امسال عکس نوشته‌ای با عنوان « روز اول مدرسه یک رسم غلط بین معلمان مرسوم شده است که در روز اول مهر ماه، شغل پدر دانش آموزان را سوال می‌کنند و در این میان شاید دانش آموزی پدر نداشته باشد و شاید دانش آموزی از شغل پدر خود اذیت می‌شود، لطفا رعایت کنیم.» در فضای مجازی انتشار یافته که قدم مثبتی دراین زمینه به شمار می‌رود.
به نظرتان پرسیدن شغل پدر دانش آموزان، توسط معلمان، کار پسندیده‌ای است یا نه؟
یک معلم در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه معلمی علاوه بر اینکه علم، فن و تخصصی خاص است، نوعی هنر محسوب می‌شود، اظهار کرد: معتقدم معلم خوب کسی است که علم و تجربیات خود را قاطعانه و با نرم‌گویی به شاگردان خود انتقال دهد.
رضا ابراهیمی با بیان اینکه فردی که رسالت معلمی را می‌پذیرد، باید از برخی معیارهای لازم برای تصدی در این حرفه برخوردار باشد، افزود: معلم باید به دانش آموزان شجاعت گفتن حقیقت را آموزش دهد؛ چرا که یاد دادن این مهم، هنر یک معلم است.
وی افزود: وقتی دانش‌آموزی از بیان شغل والدینش خجالت می‌کشد، باید معلم از خود سوال کند که علل ایجاد این ناهنجاری اجتماعی در جامعه‌ی ما چه چیزی بوده است و باید برای مبارزه با این فرهنگ غلط، چه اقداماتی انجام شود.
اصطلاحات نادرست شغل با کلاس و بی‌کلاس از جامعه حذف شود
ابراهیمی با تاکید بر اینکه معلمان برای اصلاح این فرهنگ نادرست باید اصطلاحات نادرست شغل باکلاس و بی‌کلاس را حذف کنند، بیان کرد: زمانی که معلمی این موضوع انسانی را با دید باز و با روشن‌بینی می‌پذیرد، بهتر می‌تواند فرهنگ صحیح و شایسته را به شاگردان خود انتقال دهد.
وی با بیان اینکه باید در سنین پایه به کودکان بیاموزیم که جامعه به تمامی شغل‌ها نیاز دارد، افزود: باید با همان زبان ساده و کودکانه به فرزندانمان یاد دهیم هر شغلی در جامعه، مشکلی از مشکلات ما را حل می‌کند و برهمین اساس هیچ شغلی بهتر یا بدتر از شغل دیگری نیست. برای عملی کردن این اقدام می‌توانیم با زبان کودکانه، نونهالان را از اهمیت مشاغل مختلف آگاه کنیم. مثلاً با گفتن این جملات که «اگر مریض شویم باید به دکتر یا برای تعمیر کفش خود به کفاش مراجعه کنیم و در نتیجه دکتر و کفاش به ما کمک می‌کنند تا راحت‌تر زندگی کنیم».
وی ادامه داد: با گفتن چنین مثال‌هایی می‌توانیم کودکان را آموزش دهیم تا هیچ شغلی را مورد تمسخر قرار نداده و به تمامی مشاغل جامعه احترام بگذارند و قدردان زحمات تمامی قشر زحمت‌کش و شاغل جامعه شوند.
وی با تاکید بر اینکه شجاعت گفتن واقعیت‌ها توسط دانش آموزان با هنر آموزش معلمان محقق می‌شود، افزود: ضروری است معلمان به دانش آموزانی که پدر خود را از دست داده‌اند، هنرمندانه آموزش داده تا این حقیقت را بیان کنند و اراده‌ی دانش آموزان را در مقابله با حقایق زندگی محکم و تقویت کنند.
ابراهیمی با بیان اینکه کنار آمدن با واقعیت زندگی درس مهمی است، اظهار کرد: معلم باید هنرمندانه واقعیات زندگی را به دانش آموز آموزش دهد؛ به طوری که هر فرد به وجود پدر و مادر خود افتخار کند و هر دانش آموز به این درک دست یابد که تمامی مشاغل محترم هستند.
وی در پایان سخنان خود از توجه تمامی معلمان به این موضوع ابراز امیدواری کرد و گفت: امیدوارم این آموزه و فرهنگ در بین تمامی افراد جامعه نهادینه شود.
کارشناس مسائل اجتماعی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه سیستم آموزش و پرورش، مسئولیت آموزش و پرورش دانش آموزان را بر عهده دارد، اظهار کرد: همانطور که در سیستم آموزشی حساسیت زیادی برای آموزش درسی دانش آموزان وجود دارد، باید به ارتباط پرورشی نیز توجه زیادی شود؛ چرا که اکثر دانش‌آموزان تحت تاثیر گفت‌وگوهای معلمان خود قرار می‌گیرند.
موسی نیرومند با تاکید بر اینکه در سیستم آموزش و پرورش باید رابطه‌ی پرورشی بین معلم و دانش آموز افزایش یابد، یادآور شد: زمانی که دانش آموزی معلم خود را ارزیابی می‌کند، در اولویت اول رابطه‌ی پرورشی معلم را مورد سنجش قرار داده و بر اساس رابطه پرورشی معلم، نوع ارتباط خود با او را مشخص می‌کند.
وی افزود: زمانی که معلمی می‌خواهد فراتر از مسائل آموزشی به مشکلات دانش آموزان رسیدگی کند، باید بتواند ارتباط فردی خوبی با دانش آموز برقرار کند و مشکلات دانش آموز را در جمع دوستانش مطرح نکند.
مسائل کارشناس اجتماعی با بیان اینکه علل اصلی ضعف ارتباط پرورشی معلم با دانش آموزان، نبود آموزش در این زمینه است، بیان کرد: در سیستم آموزش و پرورش باید وظیفه‌ی پرورشی و حوزه‌های ارتباطی معلمان به طور دقیق، شفاف و جامع مشخص شود تا تنها از جنبه‌ی آموزشی به مشکلات دانش آموزان رسیدگی نکنند.
معاون پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش آذربایجان شرقی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه معلمان باید از وضعیت روحی دانش آموزان آگاه باشند، اظهار کرد: معلمان باید نسبت به روحیات و حالات درونی دانش آموزان با آن‌ها رفتار کنند، وقتی معلمی از دانش آموزی وضعیت پدرش را می‌پرسد، می خواهد بداند این دانش آموز در چه وضعیت روحی قرار دارد آیا بعد از مدرسه کار می‌کند یا نه، بر همین اساس معلم باید در این خصوص ملاحظه کاری کند.
طاهر علمی با اشاره به اینکه اطلاعات فردی دانش آموزان در پرونده‌ی آن‌ها بایگانی می‌شود و در اختیار معلمان قرار نمی‌گیرد، افزود: معلمان برای آگاهی از اطلاعات دانش آموزان از طریق پرسش آگاهی می‌یابد. ممکن است معلمی به صورت شفاهی یا کتبی از دانش آموزان بخواهد اطلاعات خود را ارائه دهند.
وی با بیان اینکه معلمان علاوه گذراندن واحدهای روانشناسی، مشاوره و مخاطب شناسی در دانشگاه، 70 ساعت دوره‌ی روانشناسی را می‌گذارنند، بیان کرد: دوره‌های مختلفی برای شناسایی مسائل دانش آموزان برگزار می‌شود.متاسفانه تکنولوژی در این خصوص در کشور ما ضعیف است و در کشوری مانند ژاپن به کمک تکنولوژی وضعیت روحی دانش‌آموزان مشخص می‌شود و معلمان نسبت به آن اطلاعات، دانش‌آموزان را ارزیابی می‌کنند.
وی تاکید کرد: معلمان همواره به عنوان قشر دلسوز جامعه برای حل مسائل دانش آموزان تلاش می‌کنند و چه بسا برخی از معلمان از پدر و مادر نیز دلسوزتر هستند و با پرسیدن این نوع سوالات از دانش آموزان، معلمی قصد خرد کردن شخصیت دانش آموزی را ندارد.
براساس این گزارش، نه تنها دانش‌آموزان، در بخی موارد افراد بزرگسال هم نمی‌توانند با عنوان شغل پدر خود کنار بیایند، بهتر است استادان و معلمان دلسوز روش پرسیدن این سوالات را تغییر داده و به صورت کتبی یا خصوصی از دانش آموزان بخواهند که اطلاعات فردی و شخصیتی خود را بیان کنند.
