صراط: «حادثه تلخ زلزله غرب کشور را پشت سر گذاشتیم. پشت سر که نه، تازه اول کار است و از این به بعدش اصل ماجراست ولی به هر حال متأسفانه حادثه‌ای است که رخ داده و باید هر چه از دست‌مان برمی‌آید برای سامان دادن به اوضاع زلزله‌زده‌ها انجام بدهیم و البته گاهی هم کاری انجام ندهیم! فقط نمی‌دانیم باید جامه سیاه از تن درآوریم یا مشکی بپوشیم یا چی؟ بگذریم! بعد از زلزله، دیگر نوبتی هم باشد نوبت آلودگی هواست که مردم و مسئولان را غافلگیر کند؛ به طوری که گرد و غبار در اهواز باعث تعطیلی اداره‌های دولتی، بانک‌ها و مدارس شده است. درست است که ما اهل درس گرفتن و تجربه کردن نیستیم ولی چون فاصله این آلودگی با زلزله قبلی کم بود، هنوز یک چیزهایی در خاطرمان مانده که می‌تواند به کمک صدمه‌دیدگان آلودگی هوا بیاید.
اول این که به هر شایعه‌ای که منتشر می‌شود، گوش ندهیم. خبر را از خبرگزاری‌ها و رسانه‌هایی که تا حالا درصد کذب و تکذیب‌شان کمتر از بقیه بوده و با مسئولان پدرکشتگی ندارند، پیگیری کنیم و فقط شایعه‌های آنها را بپذیریم. به نیروهای امدادی اعتماد داشته باشیم. به هر حال تا حالا چندین لباس و کفش و کوله بیشتر از ما در زلزله و آتش‌سوزی و سیل و انفجار قطار و سقوط هواپیما و آوار معدن و تصادف جاده‌ای و سایر حوادث پیش پاافتاده پاره کرده‌اند و مثلاً می‌دانند نباید مصدوم را از گردنش گرفت و از زیر بتون و آهن بیرون کشید.
فقط نیازمندی‌های واقعی را بفرستیم. قطعاً در روزهای اول حادثه، ماسک و آب و نان و خرما، بیشتر از نوتلا و عروسک سخنگو و سرویس چهارده پارچه گرانیتی و کفش مجلسی به کار مصدومان می‌آید. همچنین خجالت را کنار بگذاریم و چیزهایی که تابو هستند را هم بفرستیم. البته به جز کنسرو تاریخ مصرف گذشته، آن را نفرستیم. مراقب بروز احساسات‌مان باشیم. گذاشتن عکس جنازه و بیمارهای حال خراب و شیشه‌های نوتلای شکسته در اینستاگرام، فقط دل فالوئرها را خون می‌کند و البته، لایک و کامنت بیشتری می‌آورد. همچنین احساسات‌مان را آسه‌آسه خرج کنیم تا یک ماه دیگر طوری نشود که مصدومان زیر آوار و برف و گرد و غبار هوا فراموش شوند.
همچنین اگر از همان داخل خانه خودمان و با موبایل بانک پول به حساب‌های مورد اعتماد بریزیم، صدها برابر بیشتر از این که دو بسته ماسک و یک کارتن کنسرو بگذاریم، پشت ماشین و راه بیفتیم به سمت منطقه خسارت‌دیده، فایده دارد. دست کم این طوری امدادگران مجبور نیستند در کنار کارهای خودشان، ترافیک ما را باز کنند و از توی کادر سلفی ما کنار بروند و به فکر غذا و جاخواب و توالت ما هم باشند. بد نیست مکانی را هم برای اقامت سلبریتی‌های لمینتی که قصد کمک حضوری دارند در نظر بگیریم، با امکانات کامل مانند اتاق گریم و تجهیزات نورپردازی و تصویربرداری و طراحی صحنه برای ساخت کلیپ‌های سر در گریبان. و البته سِرم به اندازه کافی برای چسباندن به دست در عکس‌ها هم تدارک ببینیم!»
اول این که به هر شایعه‌ای که منتشر می‌شود، گوش ندهیم. خبر را از خبرگزاری‌ها و رسانه‌هایی که تا حالا درصد کذب و تکذیب‌شان کمتر از بقیه بوده و با مسئولان پدرکشتگی ندارند، پیگیری کنیم و فقط شایعه‌های آنها را بپذیریم. به نیروهای امدادی اعتماد داشته باشیم. به هر حال تا حالا چندین لباس و کفش و کوله بیشتر از ما در زلزله و آتش‌سوزی و سیل و انفجار قطار و سقوط هواپیما و آوار معدن و تصادف جاده‌ای و سایر حوادث پیش پاافتاده پاره کرده‌اند و مثلاً می‌دانند نباید مصدوم را از گردنش گرفت و از زیر بتون و آهن بیرون کشید.
فقط نیازمندی‌های واقعی را بفرستیم. قطعاً در روزهای اول حادثه، ماسک و آب و نان و خرما، بیشتر از نوتلا و عروسک سخنگو و سرویس چهارده پارچه گرانیتی و کفش مجلسی به کار مصدومان می‌آید. همچنین خجالت را کنار بگذاریم و چیزهایی که تابو هستند را هم بفرستیم. البته به جز کنسرو تاریخ مصرف گذشته، آن را نفرستیم. مراقب بروز احساسات‌مان باشیم. گذاشتن عکس جنازه و بیمارهای حال خراب و شیشه‌های نوتلای شکسته در اینستاگرام، فقط دل فالوئرها را خون می‌کند و البته، لایک و کامنت بیشتری می‌آورد. همچنین احساسات‌مان را آسه‌آسه خرج کنیم تا یک ماه دیگر طوری نشود که مصدومان زیر آوار و برف و گرد و غبار هوا فراموش شوند.
همچنین اگر از همان داخل خانه خودمان و با موبایل بانک پول به حساب‌های مورد اعتماد بریزیم، صدها برابر بیشتر از این که دو بسته ماسک و یک کارتن کنسرو بگذاریم، پشت ماشین و راه بیفتیم به سمت منطقه خسارت‌دیده، فایده دارد. دست کم این طوری امدادگران مجبور نیستند در کنار کارهای خودشان، ترافیک ما را باز کنند و از توی کادر سلفی ما کنار بروند و به فکر غذا و جاخواب و توالت ما هم باشند. بد نیست مکانی را هم برای اقامت سلبریتی‌های لمینتی که قصد کمک حضوری دارند در نظر بگیریم، با امکانات کامل مانند اتاق گریم و تجهیزات نورپردازی و تصویربرداری و طراحی صحنه برای ساخت کلیپ‌های سر در گریبان. و البته سِرم به اندازه کافی برای چسباندن به دست در عکس‌ها هم تدارک ببینیم!»
منبع: روزنامه ایران
