مجرد ماندن و ترك این شیوه ی حسنه مذمت ( سرزنش ) شده است و چنانچه فردی به خاطرازدواج نكردن مرتكب گناه شود تجرد وی ، حرام خواهد بود . به همین دلیل آشنا بودن با قواعد حاكم بر این نهاد، امری لازم است . یكی از این قاعده ها موضوع ممنوعیت نكاح با بعضی افراد است . لذا باید با كسی ازدواج كرد كه از نظر شرعی و قانونی برای آن مانعی وجود نداشته باشد.
ازدواج با این اشخاص ممنوع است:
1- ازدواج با خویشاوندان نسبی ذیل ممنوع است اگر چه قرابت، حاصل از شبهه یا زنا باشد:1)نکاح با پدر و اجداد و با مادر و جدات هر قدر که بالا برود؛ 2)نکاح با اولاد هر قدر که پایین برود؛ 3)نکاح با برادر و خواهر و اولاد آن‌ها تا هر قدر که پایین برود؛ 4)نکاح با عمه، خاله، دایی و عموی خود و عمات و خالات پدر و مادر و اجداد و جدات.
2- خویشاوندی رضاعی (شیری) از نظر حرمت نکاح در حکم قرابت نسبی است مشروط بر این که: اولاً- شیر زن از حمل مشروع حاصل شده باشد؛ ثانیاً- شیر مستقیماً از پستان مکیده شده باشد؛ ثالثاً- طفل لااقل یک شبانه‌روز و یا ۱۵ دفعه متوالی شیر کامل خورده باشد بدون این که در بین، غذای دیگر یا شیر زن دیگر را بخورد؛ رابعاً- شیرخوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد؛ خامساً- مقدار شیری که طفل خورده است از یک زن و از یک شوهر باشد. بنابراین اگر طفل در شبانه‌روز مقداری از شیر یک زن و مقداری از شیرزن دیگر بخورد موجب حرمت نمی‌شود اگر چه شوهر آن دو زن یکی باشد و همچنین اگر یک زن، یک دختر و یک پسر رضاعی داشته باشد که هر یک را از شیر متعلق به شوهر دیگر شیر داده باشد آن پسر و یا آن دختر برادر و خواهر رضاعی نبوده و ازدواج بین آن‌ها از این حیث ممنوع نمی‌باشد.
3- ازدواج با اشخاص ذیل هم با توجه قرابت سببی ممنوع است: 1)بین مرد و مادرزن و جدات زن اعم ازنسبی و رضاعی؛ 2)بین مرد و زنی که سابقاً زن پدر و یا زن یکی از اجداد یا زن پسر یا زن یکی از نوه های او بوده است هر چند قرابت رضاعی باشد؛ 3)بین مرد با دختر از اولاد زن از هر درجه که باشد ولو رضاعی مشروط بر این که بین زن و شوهر زناشویی واقع شده باشد.
4- جمع بین دو خواهر ممنوع است اگر چه به عقد منقطع (موقت) باشد.
هر کس زن شوهردار را با علم به وجود علقه‌ی زوجیت و حرمت نکاح و یا زنی را که در عده طلاق یا در عده وفات است با علم به عده و حرمت نکاح برای خود عقد کند عقد باطل و آن زن مطلقاٌ بر آن شخص حرام ابدی می‌شود.
5- هیچ کس نمی‌تواند دختر برادر زن و یا دختر خواهر زن خود را بگیرد مگر با اجازه‌ی زن خود.
6- هر کس زن شوهردار را با علم به وجود علقه‌ی زوجیت و حرمت نکاح و یا زنی را که در عده طلاق یا در عده وفات است با علم به عده و حرمت نکاح برای خود عقد کند عقد باطل و آن زن مطلقاٌ بر آن شخص حرام ابدی می‌شود.
7- حکم مذکور فوق در موردی نیز جاری است که عقد از روی جهل به تمام یا یکی از امور فوق بوده و نزدیکی هم واقع شده باشد. در صورت جهل و عدم وقوع نزدیکی عقد باطل ولی حرمت ابدی حاصل نمی‌شود.
8- عقد در حال احرام باطل است و با علم به حرمت موجب حرمت ابدی است.
9- زنای با زن شوهردار یا زنی که در عده‌ی رجعیه است موجب حرمت ابدی است.
10-نزدیکی به شبهه و زنا اگر سابق بر نکاح باشد از حیث مانعیت نکاح در حکم نزدیکی با نکاح صحیح است ولی مبطل نکاح سابق نیست.
11-اگر کسی با پسری لواط کند نمی‌تواند با مادر یا خواهر یا دختر او را ازدواج کند.
12-زنی که سه مرتبه متوالی زوجه‌ی یک نفر بوده و مطلقه شده بر آن مرد حرام می‌شود مگر این که به عقد دائم به زوجیت مرد دیگری در آمده و پس از وقوع نزدیکی با او به واسطه‌ی طلاق یا فسخ یا فوت، فراق حاصل شده باشد.
13-زن هر شخصی که به نه طلاق که شش تای آن‌ها عدی است مطلقه شده باشد بر آن شخص حرام ابدی می‌شود.
14-نکاح زن مسلمان با غیرمسلمان جایز نیست.
15-ازدواج زن ایرانی با تبعه‌ی خارجه در مواردی هم که مانع قانونی ندارد موکول به اجازه‌ی مخصوص از طرف دولت است.
16-دولت می‌تواند ازدواج بعضی از مستخدمین و مأمورین رسمی و محصلین دولتی را با زنی که تبعه خارجه باشد موکول به اجازه‌ی مخصوص نماید.
منبع: گروه وکلای پارسای
حقوقدانان
