اینجا لبنان است، از سال 1967 تا سال 2000 جنوب آن توسط رژیم صهیونیستی اشغال شد و پایتخت آن ماهها در محاصره اسرائیل قرار داشت. صدها پایگاه نظامی اسرائیلی در سرتاسر لبنان (نه به دعوت دولت، بلکه با تجاوز و اشغال) وجود داشت. سالهای سال هر چه میخواستند میکشتند و تجاوز میکردند و قتل عام میکردند. حزب الله 18 سال جنگید تا لبنان را از لوث وجود اسرائیل پاک کرد. گرچه همچنان مزارع شبعای لبنان خلاف همه مقررات بین المللی در اشغال اسرائیل است.
اینجا سوریه است، از سال 1967 تاکنون بلندی های جولان سوریه در اشغال اسرائیل است. خلاف همه مقررات بین المللی؛ و حتی سازمان ملل آن را مناطق اشغالی میداند.
در طی 7 سال جنگ داخلی در سوریه، اسرائیل بیش از 100 بار به خاک سوریه و لبنان هر دو حمله کرده است. خلاف همه مقررات بین المللی. شهید سمیر قنطار، جهاد مغنیه، مصطفی بدرالدین (جانشین عماد مغنیه)، 9 فرمانده ارشد حزب الله و سردار الله دادی، 7 شهید حمله به فرودگاه تی فور و.. معروفترین شهدای حزب الله لبنان و ایران هستند که در سوریه و بدست اسرائیل به شهادت رسیده اند.
حالا این رژیم تا بدین حد تجاوزگر، که کارنامه آن مملو از تجاوز به خاک دیگر کشورها، اشغال نظامی دیگر کشورها، استفرار صدها پایگاه نظامی در دیگر کشورها به زور و تجاوز است، اکنون اعلام کرده حضور ایران در سوریه را بر نمی تابد! وقاحت زیادی میخواهد. حضور یک کشور در سوریه آن هم به دعوت دولت سوریه، چه ربطی به اسرائیل دارد؟! هیچ ربطی! خلاف کدام قوانین بین المللی است؟! هیچ قانونی!
پس ماجرا چیست؟!
هدف اسرائیل از غوغاسالاری درباره حضور ایران در سوریه به چند دلیل است:
1.اسرائیل برای تداوم تجاوزها و کشتارهای خود در دیگر کشورها همواره به دنبال «بهانه» بوده است. بهانه اشغال اردن و مصر و لبنان و سوریه، حضور فلسطینی ها در آنجا.. بهانه حمله به غزه و کرانه باختری، حضور حماسی ها در آنجا.. بهانه حمله به سوریه هم حضور ایران در آنجا! این رژیم تروریستی برخلاف همه قواعد بین المللی به خود اجازه میدهد برای کشتار و تجاوز به هر بهانه ای متوسل شود. یکی از مهمترین اهداف رژیم صهیونیستی، ادامه تجاوزات و ناامنی و بحران دائمی در سوریه به بهانه حضور ایران است.
2. اسرائیل رژیمی جهانخوار و پراشتهاست. درست مثل سگی که اگر از آن بترسی به تو حمله ور خواهد شد و اگر جلو بری، عقب خواهد رفت. اشغال جولان و قنیطره و صحرای سینا و.. اسرائیل را برای توسعه ارضی خود و اشغال سوریه بارها به طمع انداخته است. خصوصا با فرصت جنگ سوریه و ضعف طبیعی این دولت برای جنگیدن در چند جبهه، این رژیم بارها به خاک سوریه تجاوز کرده است. آرزوی اشغال بیشتر زمینهای سوریه اما با حضور ایران و حزب الله در مرز سرزمینهای اشغالی، سبب ناکامی این رژیم بوده است. این تحقیری تاریخی برای اسرائیل است که آن را از چشم ایران می بیند. عدم حضور ایران، بزرگترین مانع برای اشغال سوریه خصوصا در وضعیت افول گروهکهای تروریستی را برطرف و سوریه را آماده اشغال و تجاوز اسرائیل میکند.
3. هدف دیگر رژیم صهیونیستی، ایجاد جنگ روانی علیه ایران بعنوان کانون مقاومت در منطقه است. این کار باعث میشود جای «متجاوز» و «مدافع»؛ و نیز «صلح افروز» و «جنگ افروز» در افکار عمومی عوض شود. جمهوری اسلامی هرگز به خاک هیچ کشوری تجاوز نکرده و اسرائیل به خاک همه همسایگانش از سوریه تا لبنان و مصر و اردن و خود فلسطین بارها و بارها حمله و حتی آنها را اشغال کرده است. چه کسی مداخله گر و جنگ طلب است؟! کشوری که سابقه هیچ حمله ای ندارد و بلکه 8 سال مورد تجاوز قرار گرفته، یا رژیمی که در طول تاریخ 70 ساله اش، یک روز بدون جنگ افروزی نداشته است! اسرائیل امیدوار است با مرتب و مداوم تکرار کردن خطر حضور ایران در سوریه، این جابجایی مفاهیم هم در عرصه جهانی، هم در جهان عرب و هم حتی در داخل خود ایران، رخ دهد.
آنچه ایران و سوریه باید مطالبه کنند، این است که اسرائیل به چه حقی به خود اجازه میدهد در مسائل داخلی سوریه دخالت کند؟! اسرائیل به چه حق و قانونی پایگاههای کمکی ایران و حزب الله در سوریه را مورد تجاوز قرار داده و میدهد؟! مگر آنها به خاک این رژیم تعرض کرده بودند؟! اسرائیل طبق کدام قانون بین المللی مواضع دولت سوریه در خاک این کشور را بمباران میکند؟!
اینک با افول گروهکهای تروریستی و نزدیک شدن به پایان جنگ در سوریه، دولت سوریه باید از لحاظ حقوقی، سیاسی و رسانه ای، اسرائیل را به محاکمه بکشاند که به کدامین حق هفت سال در سایه گروهکهای تروریستی، به خاک سوریه حمله کرده است. اینک وقت محاکمه اسرائیل است نه خط و نشان کشیدنش.
