به گزارش باشگاه خبرنگاران، بر اساس دستورالعمل‌های شرایط اضطراری، همزمان با اطلاع رسانی به کلیه مراجع و مبادی ذیربط، کمیته تجسس و نجات در مرکز کنترل فضای کشور و مرکز مدیریت بحران در سازمان هواپیمایی کشوری، ستاد مدیریت بحران در استان‌های تهران- فارس- اصفهان و کهگیلویه و بویراحمد تشکیل و تیم هماهنگی تجسس و نجات به منطقه عازم شد.
در روزهای ابتدایی پس از سانحه به سرعت ارگان‌های کشوری و لشگری، بالگرد و پهپاد و همچنین نیروهای داوطلب از جمله گروه‌های کوهنوردی و افراد بومی و محلی به محل حادثه اعزام شدند اما خبری که در رسانه ها پخش شد این بود که به دلیل بدی آب و هوا و بارش مجدد برف، امکان جستجوی اجساد وجود ندارد.
در آخرین اظهار نظرها مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان اصفهان در تاریخ 23 اسفند اعلام کرد: 48 قطعه نه الزاما 48 پیکر از اجساد حادثه دیدگان یافت شده است و به تدریج با آمدن نوروز، موضوع جستجوی اجساد حادثه دیدگان درخبر رسانه ها و اذهان عمومی کمرنگ شده و به فراموشی سپرده شد. این در حالی بود که بسیاری از بستگان و خانواده های جانباختگان این هواپیما در طی این دوماه گذشته، همچنان منتظر دریافت پیکر عزیزان خود بوده و در این مدت تألمات روحی بسیاری دیده اند.
در ادامه از عنایت پروار برادر جلال الدین پروار (امیدی پور)، یکی از درگذشتگان سانحه سقوط هواپیمای تهران-یاسوج درباره چگونگی پیشرفت عملیات جستجوی پیکرهای متوفیان سوالاتی را پرسیده ایم که در ادامه آمده است؛
عنایت پروار در گفت‌وگو با خبرنگار راه و شهرسازی اظهار کرد: در روز 29 بهمن ماه ،96 پرواز تهران – یاسوج سقوط کرد. در روز اول و دوم هیچ خبری از جای هواپیما نبود و مسئولان نمی‌دانستند هواپیما در محدوده استان فارس، اصفهان یا کهگیلویه و بویر احمد سقوط کرده است.
وی اضافه کرد: همه نیروهای امداد و نجات، هلال احمر و سپاه به محض گزارش خبر جستجو برای پیدا کردن لاشه هواپیما را آغاز کردند.
پروار تصریح کرد: روز اول حادثه وضعیت جوی بسیار نامناسب بود و در روز دوم هوا ابری بود اما می‌توانستیم جستجو را آغاز کنیم. در روز سوم خبر پیدا شدن لاشه هواپیما در دامنه کوه دنا پخش شد و نیروهای سپاه، ارتش، هلال احمر، اورژانس با 7 بالگرد آمادگی کامل برای پیدا کردن اجساد را داشتند اما متأسفانه به دلیل اینکه مدیریت بحران که متولی اصلی این عملیات بود، تازه ساعت 11:30 در محل حادثه حضور پیدا کرد و در واقع بدلیل نبودن یک مدیریت جهادی روز سوم را از دست دادیم.
برادر یکی از جانباختگان سقوط هواپیما تهران – یاسوج گفت: اولین نیروهایی که ارتفاع کوه را برای یافتن اجساد بالا رفتند، 4 نفر از نیروهای محلی بودند که توانستند خود را به لاشه هواپیما برسانند و متأسفانه هواپیما طوری به کوه برخورد کرده بود که تمام اجساد متلاشی شده اما برخی از اجساد 50 تا 60 درصد سالم بودند.
وی ادامه داد: پس از گذشت چند روز از وقوع این اتفاق و در روز پنجم با بهتر شدن شرایط جوی، 8 جسد به پایین انتقال پیدا کرد و بعد از آن نیروهای هلال احمر وارد کار شدند تا بقیه اجساد را پیدا کنند.
پروار ادامه داد: در ابتدای کار با کمک نیروهای محلی و بومی مخالفت می‌شد اما با نزدیک شدن به عید نوروز و شروع امداد و نجات جاده‌ای، نیروهای محلی وارد پروسه جستجوی اجساد هواپیما شدند.
وی تصریح کرد: در رسانه‌ها قبل از عید اعلام شد که 37 نفر از اجساد درگذشتگان سانحه هوایی پیدا شده ، در حالیکه تا به امروز تنها 17 جسد توسط نیروهای مختلف به خانواده‌ها تحویل داده شده است.
برادر یکی از جانباختگان سقوط هواپیما تهران – یاسوج گفت: پس از گذشت چند روز عملیات جستجوی اجساد به هلال احمر و مدیریت این مسئله به استانداری کهگیلویه و بویر احمد سپرده شد و مسئولان هلال احمر در تمام شرایط حداکثر 20 نفر نیرو برای جستجوی منطقه به کار بردند، با این حال خانواده‌های متوفیان خواستار تشکیل کمیته‌های پشتیبانی و افزایش نیروهای امدادگر بودند.
پروار اضافه کرد: نیروهای محلی و بومی به دلیل تجربیات خوبی که از جنگ تحمیلی داشتند، می‌توانستند کمک قابل توجهی به تصریح عملیات امداد و نجات کنند و ما خواستار این بودیم که یک تیم 200 نفره در 4 گروه 50 نفری از نیروهای محلی و با فرماندهی نیروهای مسلح کار نجات را ادامه دهند.
وی اذعان کرد: اگر حضور نیروهای مسلح در محل ادامه پیدا می‌کرد؛ بدون شک موفقیت‌های بیشتری در راستای جستجوی اجساد کسب می‌شد اما مقام‌های مسئول اعتقاد داشتند که با نیروهای هلال احمر می‌توانند، عملیات را به پایان برسانند.
برادر یکی از جانباختگان سقوط هواپیما تهران – یاسوج تصریح کرد: اگر استانداری یک مقر در نزدیکی محل سقوط هواپیما احداث می‌کرد و با استفاده از نیروهای پشتیبانی می‌توانست، اجساد بیشتری را پیدا کند که این اتفاق هرگز نیفتاد.
پروار ابراز کرد: خانواده‌های بسیاری از سانحه دیدگان هواپیمای تهران – یاسوج در وضعیت بد روحی به سر می‌برند و باز نگشتن اجساد عزیزانشان تأثیرات بسیار منفی در زندگی و سلامت آنها گذاشته تا جاییکه برخی از این عزیزان راهی بیمارستان و مراکز درمانی شدند و کودک یکی از درگذشتگان هنوز به انتظار پدر خود هر تلفنی را جواب می‌دهد.
وی در پایان گفت: تنها درخواست ما از مسئولان کشور این است که اجساد عزیزانمان را به ما بازگردانند و در این راه از هیچ کوشش و تلاشی خودداری نکنند، تا شاید از تألمات روحی خانواده‌های درگذشتگان این حادثه بکاهند.
امید است با توجه بیشتر مسئولان امر و همچنین مدیریت متمرکز بحران، هر چه سریعتر پیکرهای جان باختگان این حادثه هوایی به خانواده هایشان تحویل داده شود و با آموزش و آمادگی های مورد نیاز قبل از وقوع چنین حوادثی، آمادگی بهتری برای رویارویی با چنین اتفاق هایی را در آینده داشته باشیم.
