به مناسبت برگزاری جشن نفس وزیر بهداشت در یادداشتی به همین مناسبت نوشت: پس از شرکت در جشن نفس امسال، می‌خواستم در زمینه‌ی اهدای اعضا چند جمله‌ای برای هموطنانم بنویسم؛ اما سه سفر پیاپی، درج آن را به امروز کشاند. نوشتاری که نوشتن‌اش نه چندان آسان، اما ضروری بود؛ چرا که هم اینک حدود 27هزار بیمار نیازمند به پیوند عضو در کشور عزیزمان زندگی می‌کنند و تنها راه نجات ایشان، دریافت عضو قابل استفاده از افراد مرگ مغزی است. به علت عدم وجود این شرایط، هر روز 7 تا 10 نفر یا به عبارتی هر سه ساعت یک ایرانی فوت می‌شود.
به همین دلیل مرگ مغزی ضمن این که واقعه‌ای بسیار تأسف بار محسوب می‌شود، فرصتی است برای ادامه‌ی زندگی تعدادی از بیماران نیازمند پیوند. به عبارت دقیق‌تر خانواده‌ی هر فرد دچار مرگ مغزی با اهدای اعضای حیاتی عزیزشان (شامل: قلب، کبد، 2ریه، 2 کلیه، لوزالمعده و روده) می‌توانند 8 نفر را از مرگ حتمی نجات دهند و با اهدای 1 تا 53 بافت (مانند: قرنیه، استخوان، پوست، تاندون و...)، 1 تا 53 نفر را از معلولیت برهانند.
متأسفانه آمار نشان می‌دهد که سالانه 5 تا 8 هزار نفر در ایران به دلیل مرگ مغزی جان خود را از دست می‌دهند که بین 2500 تا 4000 نفر از ایشان دارای شرایط اهدای عضو هستند ولی فقط حدود 800 خانواده این چنین عمل می‌کنند.
مهم‌ترین علت این موضوع، عدم رضایت خانواده‌ها به اهدای عضو عزیزان‌شان است و دلیل این دیدگاه، ضعف آگاهی عمومی از چند و چون مرگ مغزی و اهدای عضو می‌باشد. البته با تلاش همکارانم و همراهی رسانه‌ها، آمار موافقت با اهدای عضو فرد مرگ مغزی از سوی خانواده‌ها طی 10 سال گذشته افزایش چشمگیری یافته است و امیدوارم در کنار تقویت شبکه‌ی فراهم آوری و پیوند اعضا در کشور، بتوانیم با بهره‌گیری بیشتر از ظرفیت رسانه‌ای کشور، گروه‌های مرجع و سایر امکانات موجود، در این مسیر گام‌های بلندتری برداریم.
نکته‌ی مهم دیگری که هموطنان باید بدانند این که اساس تشخیص مرگ مغزی، معاینات بالینی است و تشخیص نهایی فقط با اجماع نظر پزشکان آموزش دیده و معتمد وزارت بهداشت در تخصص‌های جراحی مغز و اعصاب، داخلی مغز و اعصاب، داخلی و بیهوشی امکان‌پذیر می‌باشد.
بنابراین با خیالی آسوده می‌توانید به نشانی www.ehda.center مراجعه و کارت اهدای عضو دریافت کنید؛ اقدامی که تا کنون حدود سه میلیون نفر از راه‌های گوناگون انجامش داده‌اند.
و کلام آخر این که آرزو کنیم راه‌کاری اندیشیده شود تا مرگ و میر حاصل از تصادفات که بیش از همه جان جوانان عزیز این مرز و بوم را می‌گیرد، کاهشی جدّی یابد.
