فقط کافی است، نگاهی به آگهیهای شبکههای اجتماعی یا حتی دیگر رسانهها بیندازیم تا انبوهی از آگهیهای پرستار خانگی جلوی چشممان بیاید. این نوع آگهیها مخاطبان زیادی هم دارد از خانوادههایی که سالمند یا عضوی بیمار دارند تا والدینی که بهدنبال شخصی برای مراقبت از فرزندانشان هستند. مشکل اینجاست که بسیاری از این مثلاً پرستاران هیچ دوره تخصصی را نگذراندهاند. وضعیت نامساعد خدمات پرستاری در منزل و نبود نظارت بر مراکز ارائهکننده این خدمات باعثشده تعداد این مراکز غیرمجاز، رشدی عجیب داشته باشد و مردم هم از روی ناچاری، مجبور هستند بین موارد موجود، یکی را انتخاب کنند.
به گزارش جوان بسیاری از این پرستاران تنها از روی تجربهای که دارند کار مراقبت از بیماران را انجام میدهند و تخصصی در حرفه خود ندارند. این افراد با توجه به معضلات اقتصادی و بیکاری در جستوجوی شغلی آبرومند هستند و با تصور اینکه نگهداری از سالمندان و کودکان در حدتر و خشک کردن آنهاست، به دنبال پرستاری در منزل هستند.
هزینههایی هم که این افراد دریافت میکنند، کفاف سپریشدن بخشی از روزهای زندگی را میدهد، بیآنکه دورهای تخصصی گذرانده باشند.
بسیاری از افرادی که به عنوان پرستار به منزل مردم میروند از طبقات نیازمند جامعه هستند که توسط شرکتهای عرضهکننده خدمات پرستاری استثمار میشوند. هر چند که اندکی از آنها هم مجرم از آب درمیآیند. اگرچه مسئولان این شرکتها اذعان دارند، آنها همواره آدمهای مطمئنی را برای پرستاری در منزل اعزام میکنند، اما در صورت بروز کوچکترین مشکلی مثل سرقت، این شرکتها پاسخگوی خانوادههای بیمار نیستند. ضمن اینکه سود اصلی این کار به جیب این مؤسسات غیرمجاز میرود و آنها از تنگدستی نیروهایشان که نیاز به حمایت جدی دولت دارند به بدترین شکل سوءاستفاده میکنند.
اکنون نظارت بر این مراکز بر عهده وزارت بهداشت است. هرچند که در قانون سازمان نظام پرستاری نیز موضوع نظارت بر این مراکز آمده است. از طرفی هم تا وقتی پوشش بیمهای برای این خدمات برقرار نشود، خدمات مراکز مراقبت در منزل نهادینه نخواهد شد. باید بیمهها در این زمینه ورود کنند تا پولی که الان در بیمارستانها هزینه میشود، برای خدمت پرستاری در منازل هزینه شود؛ چراکه هزینه خدمات پرستاری در بیمارستانها بسیار گران است. بهطوریکه هزینه نگهداری یک تخت بیمارستانی، به گفته رئیس سازمان نظام پرستاری یک میلیارد تومان است.