بازیگر سریال پس از باران گفت: حسادت تئاتر ایران را بیچاره کرده است. به عنوان مثال من سال‌ها در شورای نظارت و ارزشیابی مرکز هنر‌های نمایشی کار کرده ام و با این همه سال سابقه هنوز هم یک کارمند ساده هستم.
به گزارش میزان امیر آتشانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون دربار وضعیت جسمانی خود پس از عمل جراحی قلب گفت: خدا را شکر می‌کنم که این روز‌ها کاملاً سر حال هستم و این حال خوب در حدی است که هر شب برای بازی در تئاتر روی صحنه می‌روم.
وی با اشاره شایعه خبر فوت خود در فضای مجازی تاکید کرد: منِ امیر آتشانی در صحت کامل به سر می‌برم و نه فوت کرده ام و در نه بستر بیماری به سر می‌برم. من نمی‌دانم حالا یا به شوخی و یا جدی در فضای مجازی شایعاتی مبنی بر وضعیت وخیم جسمانی هنرمندان منتشر می‌شود که به هیچ وجه درست و اخلاقی نیست.
نویسنده و کارگردان نمایش "خنجره ها" درباره روایت و دغدغه کلی این نمایش افزود: مضمون نمایش "خنجره ها" به نوعی درددل است. درد دلی که از زبان یک تعزیه خوان بیان می‌شود. داستان روایت تعزیه خوانی است که سال‌ها بیکار شده و بعد از مدت‌ها موافق خوانی این بار می‌خواهد در یک تعزیه نقش شمر را بازی کند.
وی درباره نزدیک بودن شخصیت خود به "مش کاظم" در نمایش خنجره‌ها تاکید کرد: این نمایش بالاخره توسط من کارگردانی شده و نگاه من بر آن وجود دارد. اما زمانی بود که من در سریال پس از باران با یک نقش منفی مطرح شدم و بعد از آن همه به من نقش منفی دادند تا اینکه کم کار شدم. بعد از آن تصمیم گرفتم به یکباره مسیرم را عوض کرده و نقش مثبت قبول کنم شاید در آینده کاری‌ام تغییری ایجاد شود.
بازیگر سریال "پس از باران" با اشاره به بی اعتنایی مسئولین مرکز هنر‌های نمایشی به خود اضافه کرد: مسئولین فرهنگی بالاخره باید مرا ببینند. نه من هر هنرمندی که سال‌ها در این عرصه بوده و حالا خانه نشین شده را باید ببینند. امیر آتشانی سال‌ها از زندگی خود در صحنه گذاشته و حالا به مدت ده سال امکان اجرای نمایش از او گرفته می‌شود. این در صورتی است که شاگردم در کارگاه‌های من در سال‌ها قبل حالا رئیس من شده است.
وی در همین راستا ادامه داد: متاسفانه امروزه آدم‌هایی به تئاتر آمده اند که نه سابقه تئاتر را دارند و نه حتی یک بار حضور در صحنه را تجربه کرده اند. این روز‌ها برخی وارد عرصه نمایش شده اند که با تبر به جان این هنر افتاده و می‌خواهند ریشه تئاتر را از بیخ و بن بزنند. همین شد که به خودم گفتم چرا جایگاه من اینجاست و چنین افرادی همه چیز تئاتر را در دست گرفته اند.
این هنرمند تئاتر درباره وجود حسادت در میان اهالی تئاتر اظهار کرد: حسادت تئاتر ایران را بیچاره کرده است. به عنوان مثال من سال‌ها در شورای نظارت و ارزشیابی مرکز هنر‌های نمایشی کار کرده ام و با این همه سال سابقه هنوز هم یک کارمند ساده هستم. حال می‌خواهم یک نمایش روی صحنه ببرم و باورتان نمی‌شود خیلی‌ها چشم این را ندارند که من بتوانم در این راه موفق شوم.
آتشانی با اشاره به سخت بودن شرایط زندگی خود خاطرنشان کرد: من یک هنرمندم و کار هنری می‌کردم، اما آنقدر معیشت زندگی ام دچار مشکل بود که ناخودآگاه فردی اداری شده و درگیر امرار معاش خود شدم. همین اتفاق باعث شد با مسئولیت اصلی خود در قبال خلق آثار هنری فاصله بگیرم.
