شاید کمتر افراد بدانند که بسیاری از مولفه های تئاتر و سینما و حتی موسیقی امروزی برگرفته از آموزه های تعزیه خوانی است، هنری ایرانی که حکایت‌های غم و شادی را روایت می‌کند.
به گزارش تسنیم حدود 150 سال قبل در پایتخت ایران یعنی طهران قدیم به دستور چهارمین شاه قجر - ناصرالدین شاه - بنای عظیمی در چند طبقه و با گنجایش بیست هزار نفر ساخته شد تا برای سالهای سال محل برگزاری مهمترین تعزیه‌های ایران به حساب آید.
در مراسم‌های تعزیه که برای مناسبت‌های دینی در غم و اندوه و همچنین شادی برگزار می‌شد از ادوات متعددی استفاده می‌کردند که بخش از این لوازم پس از یک قرن و نیم هنوز حفظ شدند که می‌توان به سرهای نمادین یاران امام حسین (ع) و ماسک‌های برگزاری مراسمات شادی نظیر قصه‌های بلقیس و حضرت سلیمان اشاره کرد.
همچنین منبر تکیه دولت نیز به همراه نخل مراسم عزاداری این تکیه همچنان در کاخ گلستان نگهداری می‌شود.
با این وجود دیری نپایید که در سال 1325 تکیه همایونی که بزرگترین سالن نمایش ایران محسوب می‌شد تخریب و به جایگزین آن بانک ملی ساخته شد.
حال با وجود آنکه در زمان برپایی تکیه دولت در کنار بنای شمس العماره - حدود 300 مراسم تعزیه خوانی دیگر در طهران قدیم برگزار می‌شد، امروزه دیگر از آن شکوه عظیم تعزیه خوانی جلوه ای دیده نمی‌شود.
