«دانا استریکلند» سومین زن برنده جایزه نوبل فیزیک در تاریخ است. او به ماری کوری و ماریا گپرت-مایر دو زن برنده جایزه نوبل فیزیک پیوست.
براساس گزارش «بی‌بی‌سی»، در اینجا با ۴ زن دیگری که چهره فیزیک را تغییر دادند آشنا می‌شوید.
۱-هرتا ایرتون، فیزیکدان و ریاضیدان بریتانیایی
این فیزیکدان در سال ۱۸۵۴ و در پورتسی، همشر به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۳ درگذشت.
او اولین زنی بود که نامزد عضویت در انجمن رویال بریتانیا شد، این در حالی است که هیچ زنی نمی‌توانست در این انجمن انتخاب شود.
هرتا ایرتون در دانشکده گرتون، دانشگاه کمبریج مشغول به تحصیل در رشته ریاضیات شد.
وی در کلاس‌های فیزیک دانشکده فنی فینزبری به استادی پروفسور «ویلیام ایرتون» شرکت و بعد‌ها با او ازدواج کرد.
هرتا در انجام آزمایش‌های فیزیکی و الکتریسیته به پروفسور کمک می‌کرد و در زمینه قوس الکتریکی (حالتی از تخلیه الکتریکی در هوا یا سایر محیط‌هایی معمولاً نارسانا) تخصص پیدا کرد.
او چندین مقاله از تحقیقات خود منتشر کرد و در سال ۱۸۹۹ به عنوان اولین عضو زن در موسسه مهندسان انتخاب و در سال ۱۹۰۲ نیز اولین زن نامزد عضویت در انجمن رویال لندن شد.
۲-ویرا روبین، منجم آمریکایی
ویرا روبین در سال ۱۹۲۸ در شهر فیلادلفیا در پنسیلوانیا به دنیا آمد و در سال ۲۰۱۶ درگذشت.
او در دانشکده واسار و دانشگاه کورنل تحصیلات خود را به پایان رساند و از اخترشناسان پیشتاز در آمریکا و مدافع زنان دانشمند بود.
او بر روی تایید وجود نوعی ماده نامرئی به نام ماده تاریک کار می‌کرد. همچنین در سال ۱۹۷۴ او برای تهیه شواهدی که ستاره‌ها در لبه کهکشان سریع‌تر از حد انتظار حرکت می‌کنند، کمک کرد.
علاوه بر این او دومین ستاره‌شناس زنی بود که به عضویت آکادمی ملی علوم آمریکا درآمد.
۳- ابیولا جیانوتی، فیزیکدان ایتالیایی ذرات اتمی
این فیزیکدان ایتالیایی متولد سال ۱۹۶۰ در رم است و در دانشگاه میلان در رشته فیزیک ذرات تجربی تحصیل کرد.
او شانزدهمین شخصی است که سرن، سازمان فیزیک اروپا را هدایت می‌کند. سرن بزرگترین آزمایش فیزیک ذرات در جهان است که تحقیقاتی را برای بهبود درک از جهان انجام می‌دهد.
ابیولا جیانوتی در سال ۱۹۹۴ به سرن پیوست، سازمانی که ۱۰ هزار دانشمند از ۱۰۰ کشور جهان در آنجا کار می‌کنند.
۴-جاسلین بن برنل، اخترفیزیکدان بریتانیایی
وی در سال ۱۹۴۳ در لرگان، ایرلند شمالی به دنیا آمد و در دانشگاه‌های یورک، گلاسکو و کمبریج تحصیل کرد.
او تپ‌اختر‌ها (پالسار)، نوعی ستاره نوترونی که اشعه‌ای باریک ساطع می‌کند، کشف کرد.
کشف مشترک او با سرپرستش «آنتونی هوییش» در سال ۱۹۶۷ یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های نجومی قرن بیستم به حساب می‌آید. هوییش بعد‌ها به خاطر نقش تعیین‌کننده در کشف پالس‌ها جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۷۴ را دریافت کرد، اما خانم برنل مشمول این جایزه نشد.
