حبیبالله فرید در رابطه با ساماندهی کودکان کار و خیابان گفت: ۹۵ درصد از این کودکان با خانواده زندگی میکنند، به همین دلیل مراکز روزانه ایجاد کردهایم تا این کودکان ساعاتی را در این مراکز بگذرانند.
به گزارش فارس فرید گفت: مهمترین مشکلی که با دادستانی در این موضوع مطرح کردهایم این است که آئین نامه ساماندهی را بیاورند و هر سازمانی طبق آن به وظیفه خود عمل کند. شهرداری زمین تهیه کند، وزارت بهداشت مسائل بهداشتی و سایر سازمانها اقدامات مناسب را ببینند، در حالی که اکنون اینگونه نیست. به اداره اتباع خارجه بارها گفتهایم، اما پای کار نمیآیند.
وی ادامه داد: ۷۰ درصد کودکانی که در تهران در سطح خیابانها کار میکنند غیرایرانی و به صورت غیرمجاز وارد شدهاند و معمولا با ویزای توریستی و زیارتی میآیند و بعد هم میمانند، مگر میشود که بر ورود اینها و ماندنشان نظارتی نداشت؟ این کودکان پس از مدتی به سر چهارراهها کشانده میشوند و کار میکنند.
وی افزود: کودکانی که بدون مجوز شب را صبح میکنند معلوم نیست در کجا سر میکنند؟ آیا به آنها تجاوز میشود یا خیر؟ معمولا در معرض بسیاری از آسیبها قرار می گیرند بدون اینکه مدرک هویتی داشته و آسیب آنها قابل پیگیری باشد.
فرید گفت: سال گذشته در تهران ۳ هزار کودک کار و خیابان را جمعآوری کردیم و دیدیم ۹۷ درصدشان اتباع و دارای خانوادهاند و تعدادی که در مراکز شبانهروزی ما پذیرش شدند، کمتر از ۱۰ کودک بودند.
معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفت: این همه زحمت کشیده شده است، وزارت بهداشت تلاش کرده به طور مثال فلج اطفال را در کشور ریشهکن کند، اما این تعداد کودکی که به کشور آمده اگر آلوده به ویروس فلج اطفال باشند ممکن است با رشد منطقهای این ویروس مواجه شویم، بنابراین بهتر است سیستمی رفتار کنیم.
وی اظهار کرد: شهرداریها، اداره اتباع، وزارت بهداشت و سایر سازمانهایی که در آئیننامه ساماندهی آمدهاند باید به وظایف خود عمل کنند، وزارت بهداشت خدمات بیمهای را برای این کودکان ببیند، چرا که ما اکنون با مشکل مواجهیم، خدمات درمانی به این کودکان ارائه نمیشود، هزینههایشان را بهزیستی میدهد و بعضا کارت شناسایی همکاران ما در بیمارستان گرو میماند تا به آنها خدمات درمانی ارائه شود، چون که بهزیستی هم توان پرداخت این هزینهها را ندارد، بدهکار بیمارستانهای دولتی مانده است.
وی گفت: سازمان برنامه و بودجه باید از بهزیستی در این موضوع کمک کند، بودجه ما ۵۰۰ میلیارد تومان بوده و اکنون ۲۰ میلیارد شده، اما باز هم جوابگوی اینگونه هزینههایی که بر ما سرازیر میشود نیست. ما اعتقاد داریم نباید کودکان سر چهارراهها باشند و با همکاری سازمانهای مردمنهاد و انجیاوها میتوانیم پای کار بیاییم و این وضعیت را سر و سامان دهیم.