دیزین بزرگترین پیست اسکی خاورمیانه است، درست جایی در دامنه کوه های البرز. به ویژه در سالهای اخیر میزبان رقابتهای زیادی بوده اما امروز با تغییر مدیریت و مشکلاتی که در پی آن دست به گریبانش شده، برای بازگشایی مجدد در آغاز فصل اسکی جدید هم با مشکل روبه رو است.
دغدغه ای به نام اجاره
به گزارش مهر سیاست اجاره دیزین برای مدیریت های کوتاه مدت همیشه از دغدغه های بزرگ خانواده اسکی بوده است، تا یک مدیر می خواست با بومی ها ارتباط بگیرد، شرایط و ظرفیت های دیزین را بشناسد و بهره برداری خود را از ضرر به سود برساند عوض می شد.
بلاتکلیفی ۵ میلیارد تومان
مدیریت چندین ساله حمیدرضا تفته در دیزین، اگرچه هر سال با گلایه ها و صحبت از قطع همکاری و جدایی از مجموعه پیست همراه بود اما به واسطه ثبات حدود ۴ ساله در راس این پیست آرامشی را به همراه داشت که به عقیده برخی کارشناسان دیزین را به یکی از قطب های فعال اسکی کشور با حداقل مشکلات تبدیل کرده بود. حالا و با قطع همکاری تفته(که وی را منتسب به یکی از وزرای پیشین می دانند) او هم طلب قرارداد پیمانکاری ۳ میلیارد تومانی خود را از دیزین دارد و هم وضعیت بازپس گیری هزینه خرید ۴ دستگاه برفکوب دیزین از شرکت زیر نظر وی مشخص نیست. هزینه ای که به گفته وی حدود ۵ میلیارد تومان است.
بحرانی که به ضرر پیست است
در شرایطی که شرکت تجهیز و توسعه نیز دیزین را به صندوق حمایت از قهرمانان سپرده است و بعید به نظر می رسد بودجه ای برای تسویه با مدیر سابق دیزین در اختیار باشد، تفته قصد دارد دستگاه های برفکوب خود را از وسیع ترین پیست اسکی خاورمیانه خارج کند، حالا دیزین می ماند و دستگاه های برفکوب قدیمی که قدمت برخی از آنها به چهار دهه هم می رسد. بحرانی نو و نگران کننده که این طفل سرراهی اسکی کشور را با مشکلات جدیدی مواجه خواهد کرد.
آغاز اعتراض بومی ها
هنوز خبر رسمی حضور مدیریت جدید دیزین رسانه ای نشده که شنیده می شود برخی بومی ها در روزهای اخیر اعتراضاتی را هم در این خصوص داشته اند. البته انتخاب قربانعلی سولقانی به عنوان مدیر داخلی پیست قاعدتا با نیت راضی نگه داشتن بومی ها و آشنایی با شرایط محیطی و موقعیتی دیزین صورت گرفته است.
خطرات مرگبار در انتظار پیست
دیزین، پیستی که می بایست از ماه ها قبل برای آغاز فصل جدید اسکی آماده می شد حالا در وضعیتی است که تنها خبر استاندارد سازی ایستگاه های دره و پایین به گوش می رسد در حالی که دکل های ایستگاه قله به رسم رانش هر ساله حداقل ۴۰ سانتی متر جابه جا شده است. این یعنی احتمال در رفتن کابل از دکل نیز وجود دارد، جایی که سازمان استانداردسازی بدون شک از آن عبور نخواهد کرد. شرایط نابسامان همیشگی جاده منتهی به این پیست را هم اضافه کنید. هرچند هرساله گفته می شود مشکلات دو جاده بالا و پایین رفع می شود هر ساله گلایه های اسکی بازان از این مسیرها به نوبه خود پایرجاست.
بازسازی در کدام قسمت ها؟
سایت مجموعه های اسکی دیزین و شمشک در خبری عنوان کرده است: «پیش بینی می شود این اقدامات (استانداردسازی) در دو خط تله کابین دره و شله، نیمه دوم ماه جاری(آبان) خاتمه یابد. از جمله مهمترین اقداماتی که در این مدت دو ماه اخیر در پیست دیزین صورت گرفته است می توان به دمونتاژ کامل ایستگاه بالای تله کابین دره، عملیات بافت کابل و اصلاح آن، اصلاح سیستم ایمنی و سکوریته خط، برنامه ریزی جهت رفع برخی از موارد بحرانی سایر خطوط، دمونتاژ کامل ۳۰ دستگاه قفل هنکل و کابین، استانداردسازی و بهینه سازی کامل بتن ها، وزنه تعادل و سیستم کشش خطوط تله کابین دره و شله اشاره نمود.» این در حالی است که بسیاری از اسکی بازان حضور در دیزین را برای صعود تا قله و مناطق پربرف انتخاب می کنند.
جان اسکی بازان در خطر است
آنچه مسلم است دیزین یکی از انتخاب های اصلی اسکی بازان حوالی پایتخت برای استفاده حداقل دو سه ماهه فصل اسکی جدید به شمار می رود، انتخابی که می بایست استاندارد بودن آن پیش از بازگشایی رسمی پیست از سوی مسئولان تایید شود. در این بخش نباید نقش فدراسیون اسکی را نادیده گرفت، نقش محوری و اثرگذاری که باید حلقه اتصال بهره بردار و شرکت تجهیز و توسعه باشد اما به نظر می رسد این نهاد فعلا درگیر اختلافات داخلی خود است و حضورش در پیست های اسکی تنها به صدور یک نامه به اداره کل ورزش استان های مختلف ختم می شود. تایید نشدن این استاندارد تا حدی خطرناک است که می تواند به فاجعه انسانی و به خطر افتادن جان اسکی بازان منجر شود، اتفاقی که بدون شک نه از سوی سازمان استانداردسازی و نه از سوی مدیریت جدید پیست بین المللی دیزین نادیده گرفته نمی شود.
