بعد از ظهور در ابتدا جنگي سخت بين حضرت حجت (عج) (به همراه ياوران ايشان) و دشمنان آن حضرت رخ مي دهد، كه به پيروزي ايشان و پس از آن تشكيل حكومت، مي انجامد. حكومت آن حضرت متشكل از استانداران و كارگزاراني است كه جز به مصالح كشور اسلامي و خشنودي خدا نمي انديشند و تمام تلاش آنها براي گسترش عدالت بر زمين است بطوري كه گستره آن علاوه بر انسانها، حيوانات را هم در بر مي گيرد و همه از آن بهره مند مي گردند. و از آنجايي كه آن حضرت، امام هستند علاوه بر حكومت تشريعي، حكومتي تكويني نيز دارند[1] و بر دلها هم حكومت مي كنند. حكومت مهدوي، در تمام زمينه هاي اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، علمي، ديني، امنيتي و... تحولي عميق و رو به جلو ايجاد مي كند و پيشرفت در اين زمينه ها به گونه اي است كه بالاتر از آن قابل تصور نيست.
معمولا وقتي بندگان دنيا، به مقام و منصبي يا پست حكومتي برسند، نحوه زندگيشان عوض شده، و تجملات و ريخت و پاش روز به روز بالا مي گيرد، اما امامان معصوم و اولياء الهي چنين نبوده و نخواهند بود، بلكه در بعضي از موارد، زندگي خود را سخت تر از گذشته انتخاب مي نمودند. زيرا عمل ايشان، براي مردماني كه تحت پوشش حكومت او قرار گرفته اند، سرمشق و الگو مي باشد.
با در نظر گرفتن اين موضوع كه قسمت مهمي از جرايم و جنايات و مفاسد اجتماعي از تجمل پرستي و پر زرق و برق شدن زندگي، و تشريفات بيهوده و پر خرج و كمرشكن آن سرچشمه مي گيرد، يكي از دلايل برچيده شدن مفاسد در دوران حكومت امام مهدي (عج) روشن مي گردد. در حديثي از امام رضا (ع) چنين آمده است: «و لباس قائم (عج) چيزي جز پارچه خشن نيست، و غذايش نيز تنها غذاي ساده و كم اهميت است.» [2].
منابع:
[1]. عيد ولايت، بخش 1، برترين نعمت الهي، عبدالله جوادي آملي، تفسير موضوعي، ج 9، بخش 7، امامت فيض ابدي، عبدالله جوادي آملي.
[2]. منتخب الاثر، گلپايگاني، ص 307. و از امام صادق (ع) نيز نظير اين روايت در اثبات الهداه، ج 7، ص 79، نقل شده است؛ كتاب يكصدپرسش وپاسخ پيرامون امام زمان عج .عليرضارجالي تهراني صفحه226.
