پژوهشگران دریافته‌اند که رشد تومورهای پستان، با کمک سلول‌های استرومال که در مغز استخوان رشد می‌کنند، شدت می‌یابد. این پژوهش نشان می‌دهد که خارج کردن فیبروبلاست‌های مغز استخوان می‌تواند احتمال باقی ماندن سرطان پستان را کاهش دهد و شاید هدف قرار دادن این سلول‌ها، روش موثری برای درمان این بیماری باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از یورک‌الرت، سلول‌های سرطانی داخل تومورهای جامد، توسط سلول‌های دیگری که سرطانی نیستند احاطه می‌شوند و رشد و متاستاز آنها شدت می‌یابد. تومورهای پستان، سلول‌های فیبروبلاست بسیاری دارند که به تکثیر سلول سرطانی، التهاب و شکل‌گیری رگ‌های خونی جدید کمک می‌کند؛ در نتیجه امکان پرورش سلول با مواد مغذی و اکسیژن فراهم می‌شود. بسیاری از این فیبروبلاست‌های سرطانی، در بافت پستان ریشه دارند اما منشا سلول‌های دیگر متفاوت است.
پژوهشگران در بررسی روی موش‌های مبتلا به سرطان پستان دریافتند که تعداد قابل توجهی از فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان، از سلول‌های مغز استخوان موسوم به "سلول‌های استرومال مزانشیمی"(MSCs) نشات می‌گیرند. این بررسی نشان داد که تومورهای پستان می‌توانند سلول‌های استرومال مزانشیمی را از مغز استخوان خارج و آنها را به فیبروبلاست تبدیل کنند.
این فیبروبلاست‌ها، با فیبروبلاست‌های سرطانی متفاوت هستند. آنها فاقد یک پروتئین اصلی موسوم به "PDGFRα" هستند اما فیبروبلاست‌های مغز استخوان می‌توانند بر شکل‌گیری رگ‌های خونی جدید موثر باشند زیرا می‌توانند مقدار زیادی از یک پروتئین موسوم به "کلاسترین"(clusterin) تولید کنند. تومورهایی که فیبروبلاست‌های مغز استخوان را در بر دارند، سریع‌تر از تومورهایی که منشا آنها فیبروبلاست‌های پستان است، رشد می‌کنند.
این پژوهش جدید نشان می‌دهد که خارج کردن فیبروبلاست‌های مغز استخوان، برای رشد تومور مهم است. شاید درک عملکرد این فیبروبلاست‌های سرطانی بتواند به ابداع روش‌های درمانی جدیدی برای درمان سرطان پستان کمک کند.
این پژوهش، در مجله "Journal of Experimental Medicine" به چاپ رسید.
