وزنه برداری از جمله رشته های موفقی در کشورمان به حساب می آید که در طول این سالیان اخیر در کنار کشتی توانسته در المپیک بارها پرچم کشورمان را به اهتزاز در آورد، شادی را برای لحظاتی هم که شده به مردم ایران هدیه دهد.
با اینکه در برخی از هفته ها مسابقات به صورت زنده از تلویزیون برای علاقه مندان به این رشته پخش می گردد، اما این مسئله هم کمک نکرده تا پای حامیان مالی به این رشته باز گردد تا هم وضعیت قرارداد ملی پوشان بهتر گردد و هم تیم های بیشتری برای حضور در لیگ وزنه برداری اعلام آمادگی کنند.
شاید عجیب به نظر برسد اما وزنهبرداران باید از ساعات ابتدایی صبح وارد سالن تمرین شوند و تا غروب هم پودر منیزیم استفاده کنند و هم بارها با بالا بردن وزنه و میله هالتر به تمرین بپردازند تا از لحاظ آمادگی بدنی در فرم آیده آلی قرار داشته باشند. این تمرینات پرفشار شرایط سخت و دشواری را برای ورزشکار به وجود میآورد و کمتر کسی است که بتواند چنین سختی را تحمل کند. از طرف دیگر، رشته وزنه برداری طوری است که ورزشکاران باید بهترین سالهای زندگی خود را در اردوهای طولانی و تمرینات طاقت فرسا سپری و به دور از خانواده دنبال کنند و مطمئنا تحمل چنین مسئله ای برای هر ورزشکاری سخت، طاقت فرسا است که بیشتر وقت خود را در خوابگاه های یکنواخت تیم ملی پیگیری کنند و عجیب تر اینکه شغل آنها هم طوری است که به جز ادامه تحصیل و ورزش کردن حرفه ای ندارند تا از طریق آن امرار معاش کنند و به نوعی تنها چشمشان به حقوق فدراسیون، پاداشها و یا قراردادهای لیگ است که مایحتاج زندگی شان را تامین کنند.
با توجه به اینکه طبق قانون مصوب شده از سوی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان فدراسیون های ورزشی ملزم هستند به تعداد روزهایی که ورزشکاران در اردوهای تیم ملی حضور پیدا می کنند، مبلغی را در نظر بگیرند اما این پول ها چندان زیاد نیست تا ورزشکاران به آن دلخوش باشند و به همین دلیل است که ملی پوشان طراز اول ما برخلاف ورزشکاران سایر کشورهای دنیا در لیگ وزنه برداری شرکت می کنند تا شاید پولی به جیب بزنند. در هر حال درآمد از راه حقوق و قراردادهای باشگاهی که اصلیترین منابع درآمدی ملیپوشان وزنهبرداری محسوب میشود، شامل همه ملیپوشان میشود و چه مدال بیاورند چه نیاورند، از این موضوع بهره میبرند.
از لحاظ آماری افتخاری که این قشر از جامعه ورزش برای کشور ایران به ارمغان آورده با ورزشکاران سایر رشتهها، پولادمردان جزء ورزشکارانی هستند که درآمد چندانی حاصل از لیگ ندارند و ادامه این روند ممکن است در سالیان بعد به ضرر دومین رشته پر افتخار کشورمان در بازی های المپیک تبدیل گردد. در لیگ وزنه برداری امسال ورزشکاران شاخصی همچون کیانوش رستمی و علی هاشمی به دلیل اینکه قراردادهای پیشنهاد شده به آنها از سوی باشگاه های لیگ برتری بسیار افتضاح بود، ترجیح دادند در هیچ تیمی حضور پیدا نکنند.
لیگ باشگاههای وزنهبرداری از ضعیفترین لیگهای باشگاهی در سطح کشور است و اگر تیم های ملی حفاری، مناطق نفت خیز جنوب و تیم متمول بیمه رازی در لیگ شرکت نکنند، شاید تاکنون این لیگ به طور کامل تعطیل شده بود. با یک حساب سر انگشتی می توان پی برد که شاید قرارداد اعجوبه ای مانند سهراب مرادی برای یک فصل تا 200 میلیون تومان هم برسد، که این عدد یک استثنا در این ورزش محسوب میشود و سایرین از این درآمد محروم هستند، در خوشبیناته ترین حالت ممکن است قراردادهای آنها برای یک فصل بین 5 تا 25 میلیون تومان باشد که برای یک ورزشکار حرفه ای این رقم شرم آور است.
براری: تا زمانی که مشکل حامی مالی حل نشود، مبلغ قراردادها بیشتر نخواهد شد
محمدرضا براری با اشاره به مبلغ پایین قرارداد ملی پوشان وزنه برداری گفت: پیش از آمدن تیم بیمه رازی به لیگ برتر وزنه برداری مبالغ تعیین شده برای ورزشکاران ملی پوش آن چنان که باید زیاد نبود اما خوشبختانه از زمان تیمداری بیمه رازی وضعیت قراردادها نسبت به قبل خیلی بهتر شده است.
او افزود: از مسئولان فدراسیون تقاضا دارم اگر امکانش مهیاست مکاتباتی را با مسئولان باشگاه ها انجام دهند تا مبلغ بیشتری برای ورزشکاران در نظر گرفته شود. همان طور که می دانید تنها منبع درآمد ملی پوشان حضور در لیگ است و این منبع هم نباشد نباید توقع داشته باشیم تا پول زیادی نصیب مان گردد.
عضو تیم ملی وزنه برداری درباره اینکه چقدر تا الان توانسته به فدراسیون کبدی کمک کند، گفت: افتخار می کنم که این سعادت نصیبم شده تا در فدراسیون کبدی خدمت کنم و امیدوارم این شرایط طوری مهیا شود تا بتوانم به وزنه برداری هم خدمت کنم تا از این طریق برای کشورم مثمر ثمر واقع شوم.
براری در پایان گفت: به نظرم اگر حامیان مالی بیشتری جذب فدراسیون شوند و در کنار آن هم راهکارهایی صورت گیرد تا مشکل تماشاگر و برخی موارد دیگر برطرف گردد، می توان امیدوار بود در سالیان آینده لیگ پویا تری را شاهد باشیم.