حمید رسایی نماینده سابق مردم تهران در مجلس در نامه‌ای 8 بندی خطاب به مدیر حوزه علمیه، پیشنهاداتی نسبت به دیدار حوزویان با رهبر معظم انقلاب که قرار است چهارشنبه این هفته برگزار شود، ارائه داد.
به گزارش تسنیم متن نامه حمید رسایی به آیت‌الله اعرافی به شرح زیر است:
حضرت آیت‌الله اعرافی، مدیر محترم حوزه علمیه قم
سلام علیکم
مطابق اخبار اعلام شده قرار است در نخستین روزهای ماه مبارک رمضان (چهارشنبه، سوم رمضان) اولین دیدار طلاب و روحانیون حوزه علمیه «سراسر کشور» با مقام معظم رهبری صورت بگیرد، چیزی شبیه به دیدارهای ماه رمضان دانشجویی، اقدامی دیر هنگام اما ان شالله در آستانه گام دوم انقلاب با برکت اگر متولیان برگزار کننده این مراسم، چند نکته را در نظر بگیرند.
این موارد را یادآوری می‌کنم، ان شالله که مورد توجه قرار بگیرد:
1. این دیدار قرار است با حوزویان سراسر کشور باشد نه فقط طلاب قم و تهران که قبلاً هم دیدارهایی داشته اند. بنا براین باید بازتاب دهنده نگاه حاکم برکل بدنه حوزه باشد. هر چند حوزه قم، به دلیل سابقه و عمق علمی، مرجعیت دارد اما کمِّیت طلاب شهرستان ها از یک سو و از سوی دیگر، پیشتازی آنها در برخی بزنگاه ها در پیگیری مطالبات رهبر انقلاب، اقتضا می‌کند که مدیریت برگزاری مراسم، در توزیع فرصت استفاده از این تریبون، عدالت را رعایت کند. روشن است که رهبر انقلاب از حذف این بدنه گسترده از طلاب و روحانیون خوشش نمی‌آید .
2 . شنیده شده تیم پنج نفره‌ای از مدیریت حوزه علمیه قم درحال تعیین سیاست های حاکم بر این دیدار و انتخاب افرادی است که چهارشنبه پشت تریبون قرار می‌گیرند. حتی این تیم، قرار است متن ها را قبل از قرائت چک کنند! مشی و مرام امام خامنه‌ای نشان داده که از این رفتارها خوشش نمی‌آید.
در دیدارهای دانشجویی چون تشکل‌های دانشجویی نقش آفرینی می‌کنند، تا حدودی این مشکل وجود ندارد. سئوال این است که در این دیدار، ملاک انتخاب افرادی که پشت تریبون قرار می گیرند چیست؟ در حال حاضر یکی از مهمترین تشکل های حوزه علمیه قم، مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم است که ظاهراً تا این لحظه هیچ اطلاعی از اصل این دیدار مهم و نحوه چینش افرادی که پشت تریبون قرار می گیرند، نداشته است!
3. حضرتعالی باید مراقبت کنید تا دست اندرکاران تنظیم این دیدار مهم، القا نکنند که خروجی جلسه، پژواک صدای مدیر حوزه قم است بلکه باید انعکاس این دیدار مغتنم، صدای بدنه و متن حوزه علمیه یعنی عدالت طلبی، مبارزه با رانت و فساد، استکبار ستیزی، تحول ساختاری حوزه، انتقاد از مدیریت غیرانقلابی، تنبل و رفاه طلب حاکم بر کشور، مخالفت با انقلاب زدایی از حوزه‌ها آن هم به شکلی صریح و بدون تعارف باشد. قطعا امام خامنه ای خوشش نمی‌آید از طرح این مباحث مهم غفلت شود.
4. یکی از مباحث چالشی حوزه علمیه در ماه های اخیر، انتقاد دلسوزانه برخی نخبگان شاخص از وجود تفکر سکولار در حوزه های علمیه بود. این دیدار نشان می‌دهد تا چه اندازه این دغدغه از روی واقع بینی و با هدف پیشگیری از انحراف بوده یا غیرواقعی و تندروانه بوده است. نوع مدیریت حاکم بر این دیدار نشان می‌دهد که دغدغه واقعی متولیان حوزه علمیه کدام تفکر است؛ تقویت جریان سکولار و سکولارنمایی از بدنه حوزه یا تقویت جریان اصیل حوزه علمیه که انقلاب اسلامی از دل آن بیرون آمده و در بزنگاه های مهم برای آن هزینه داده است. قطعا مرجعیت انقلابی و دلسوز هم مانند امام خامنه ای از سکولار نمایی حوزه خوشش نمی‌آید.
5 . طبعا فلسفه برگزاری این جلسه، طرح مباحث علمی محض در حضور ایشان نیست زیرا در این خصوص، همواره جلسات مکرری برگزار شده است. بلکه نیاز امروز جامعه، پژواک صدای انقلاب، نفی جریان غیر انقلابی، جلوگیری از انقلاب زدایی توسط حوزه علمیه است. بدیهی است که توقع رهبری، شنیدن دغدغه ها و طرح و برنامه مدیریت و بدنه حوزه علمیه در خصوص چگونگی پیمودن گام دوم انقلاب است. روشن است که امام خامنه‌ای از طرح مباحث کلی، غیرکاربردی، شعاری و کسل کننده در این خصوص خوشش نمی‌آید.
6. با توجه به اینکه بخشی از بودجه عمرانی حوزه های علمیه (برای ساخت، تعمیر و بازسازی) توسط دولت جمهوری اسلامی تأمین می‌شود و از آنجا که آقای حسن روحانی به هیچ وجه تحمل انتقاد را ندارد، شنیده شده تلاش می شود تا از پشت تریبون این دیدار، صدایی در نقد دولت فعلی و جهت گیری‌های غلط او بلند نشود! در حالی که بدیهی است اولا استقلال حوزه‌های علمیه، اقتضا می‌کند تا در امر به معروف و نهی از منکر مسئولین، ملاحظه این امور نشود. ثانیا وقتی شخص رهبر انقلاب، خودشان نسبت به رفتارها و تصمیمات غلط دولت‌ها بویژه دولت فعلی، سکوت نمی‌کنند و تأکید دارند که حوزه‌های علمیه باید حامی و ناصح دولت ها باشند، آیا متولیان برگزاری جلسه، تردید دارند که امام خامنه‌ای از زیر سئوال رفتن استقلال حوزه و دفاع نکردن از حقوق مردم خوشش نمی‌آید.
7 . یکی از محورهای این جلسه مهم، باید انتقاد روحانیون از خود باشد. نباید عَلَم انتقاد از روحانیت به دست لامذهب ها و روشنفکران سکولار بیفتد. این اصل همواره در بیانات و مشی امام خمینی(ره) و رهبر انقلاب نیز حاکم بوده و این مطالبه را از بدنه حوزه داشته اند. باید با تریبون دادن به طلاب و روحانیون منتقدٍ آخوندهای اشرافی و اهل تجمل و رفاه طلب بویژه در مسئولین، معممین سکولار، روحانیت لیبرال، مروجین تشیع لندنی، روحانیت غیرانقلابی، این شمشیرهای برّان نظام اسلامی را تایید و تشویق کنید تا زمینه بدبینی نسبت به حوزه و روحانیت اصیل و مردمی برطرف شود. از جمله نهادهای متولی امور روحانیت که در بدنه حوزه نسبت به آن انتقاداتی وجود دارد، دادگاه ویژه روحانیت است که علی رعم تغییر رویکردی که با ریاست آقای رییسی بر این دادگاه از چند سال قبل رقم خورد اما همچنان برخی از دادستان‌ها و مسئولان این دادگاه، خود از عوامل انقلاب زدایی و ایجاد رخوت و سستی در بین بدنه انقلابی و فعال شده اند.
8. یکی از تهدیدهای جدی علیه هویت اصیل حوزه، انقلاب زدایی از حوزه های علمیه و تقویت روند بی تفاوتی در آن است. رهبر معظم انقلاب پیش از این در سفر سال 89 به قم، حاکم شدن این روند بر حوزه علمیه را «فاجعه» برای جامعه نامیدند و در دیدار با مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در اسفند 94 انقلاب زدایی از حوزه علمیه را یک «تهدید جدی» دانستند.
مدیران برگزاری جلسه، نشان خواهند داد که دغدغه واقعی متولیان حوزه علمیه، تقویت کدام تفکر است؛ تقویت جریان انقلابی یا تقویت صدای غیر انقلابی و بی تفاوت در حوزه! شنیده می‌شود که برخی در حال القای این نکته به مدیریت برگزاری جلسه هستند که نباید به طلاب صریح الهجه و انقلابی تریبون داد! در حالی که امام خامنه ای در سال 89 در قم فرمودند: «می‌خواهند فضای انقلابی را بشکنند، روحانی انقلابی را منزوی کنند... نیروهای انقلابی را متهم به افراطی گری نکنند بعضی هم اینجوری دوست دارند، عنصر انقلابی، جوان انقلابی، طلبه انقلابی، فاضل انقلابی، مدرس انقلابی در هر سطحی از سطوح را متهم کنند به افراطی گری، این هم انحرافی است که به دست دشمن انجام می‌گیرد.»
طبعا حذف صدای طلاب و فضلای انقلابی که بازتاب دهنده مطالبات مراجع انقلابی و علمایی همچون آیت‌الله مصباح (به عنوان عقبه تئوریک نظام به تعبیر رهبر انقلاب) از تریبون این دیدار، قطعا اقدامی است که امام خامنه‌ای آن را «انحراف» خوانده و خوشش نمی‌آید.
