قاسم فخرایی فوق تخصص سگمان قدامی چشم و گلوکوم و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره دلایل قرمزی چشم اظهار کرد: قرمزی چشم‌ها علل مختلفی دارد که برخی از آنها بی‌اهمیت و تعدادی دیگر تهدیدکننده بینایی و ساختار چشم هستند؛ اگر قرمزی چشم‌ها بدون درد، احساس ناراحتی و یکطرفه باشد اغلب به علت خونریزی زیر ملتحمه یا سطح چشم است و به درمانی خاص نیاز ندارد. اما اگر قرمزی چشم‌ها همراه با تحریک، احساس درد، کاهش دید یا ترس از نور یا دوطرفه باشد، مراجعه به چشم‌پزشک ضروری است.
به گزارش بهداشت نیوز او بیان کرد: علل مختلفی در قرمزی چشم‌ها نقش دارند که از جمله این علل می‌توان به عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، انگل‌هایی که در سطح چشم وجود دارند، خونریزی‌های سطح چشم، التهابات چشمی و انواع روماتیسم‌ها اشاره کرد، بنابراین برای رفع قرمزی چشم‌ها باید هر کدام از این علل جداگانه بررسی شود.
مهم‌ترین علت قرمزی چشم چیست؟
فوق تخصص سگمان قدامی چشم و گلوکوم افزود: از مهم‌ترین علل قرمزی چشم‌ها می‌توان به عفونت‌های ویروسی چشم مانند آدنوویروس اشاره کرد که به شدت واگیردار است و از علائم عفونت‌های ویروسی چشم می‌توان به خارج شدن ترشحات از چشم‌ها، قرمزی چشم‌ها و به هم چسبیدن پلک‌ها به ویژه صبح‌ها هنگام بیدار شدن اشاره کرد. عفونت‌های ویروسی چشم اغلب خودبه‌خود و بدون درمان خاص بهبود پیدا می‌کنند، ولی ممکن است برای کاهش دوره درمان، چشم‌پزشک دارو‌هایی را تجویز کند.
فخرایی تاکید کرد: از علل دیگر قرمزی چشم‌ها می‌توان به عفونت‌های باکتریایی اشاره کرد، این عفونت‌ها نسبت به عفونت‌های ویروسی کمتر شایع و واگیردار هستند، اغلب آنها به درمان نیاز دارند و باید جدی گرفته شوند. التهابات داخل چشم که شامل روماتیسم‌های چشمی (یووئیت) هستند می‌توانند از سطح چشم تا درون آن را درگیر کنند، از علائم التهابات داخل چشم می‌توان به درد، قرمزی و تاری دید اشاره کرد، این التهابات باید مورد توجه قرار گیرند. التهابات داخل چشم می‌توانند همراه با بیماری‌های روماتیسمی مانند آرتریت روماتوئید ایجاد شوند.
او یادآوری کرد: خونریزی‌های زیر ملتحمه یا سطح چشم اغلب هیچ علامتی ندارند، ولی ظاهری وحشتناک دارند. این خونریزی‌ها بر اثر وارد آمدن فشار به بدن یا مصرف دارو‌هایی مانند آسپرین ایجاد می‌شوند و اغلب یک طرفه هستند و همراه با درد، کاهش دید و ترس از نور نیستند؛ این خونریزی‌ها نگران‌کننده نیستند و اغلب خودبه‌خود خوب می‌شوند.
