وزارت راه و شهرسازی اخیراً آماری را از وضعیت نرخ واحدهای مسکونی در مناطق 22 گانه شهر تهران منتشر کرد که بر اساس آن متوسط قیمت هر متر مربع آپارتمان مسکونی منتهی به اردیبهشت سال جاری در پایتخت را به میزان بیش از هفده میلیون تومان اعلام نموده است!
جالب است بدانیم، قیمت هر متر مربع واحد مسکونی در ابتدای سال 1392 و همزمان با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، در حدود سه میلیون تومان بود که تنها طی هفت سال، این رقم با افزایش بیش از پانصد درصدی، به رقم هفده میلیون تومان رسیده است!
با یک حساب سرانگشتی می توان دریافت، با توجه به اینکه حداقل نرخ دستمزد اعلامی از سوی وزارت کار در سال 99، یک میلیون و هشتصد هزار تومان تعیین شده است، با فرض آنکه نرخ واحد مسکونی طی سالیان آینده در همین نرخ هفده میلیون تومان ثابت مانده و افزایش پیدا نکند، یک کارگر یا کارمند جزء برای خرید خانه ای 50 متری در پایتخت، باید تا سال 1440 صبر کرده و تمام حقوقش را پس انداز کند تا شاید آرزوی خانه دار شدن را با خود به گور نبرد!
نباید از یاد برد که اهمال کاری و قصور دولتمردان، بالاخص شخص عباس آخوندی، وزیر سابق راه و شهرسازی در سامان دادن به آشفته بازار مسکن و حتی نرخ اجاره بها مخصوصاً در شهرهای بزرگی همچون تهران، موجب شده تا بسیاری از مردم نه تنها یارای خرید ولو ده متر مربع از یک واحد مسکونی در نازل ترین نقاط را هم نداشته باشند بلکه همچون بسیاری دیگر، بار سفر را ببندند و با مهاجرت معکوس به حاشیه شهرها، خود را از این گرانی غیرطبیعی و سرسام آور نجات دهند!
این همه درحالیست که اکثریت قریب به اتفاق مسئولین و دولتمردان، جملگی در مناطق یک، دو و سه تهران و ایضاً لواسانات سکونت دارند که قیمت برخی از واحدها در آن نواحی حتی از متری هفتاد میلیون تومان نیز تجاوز می کند! اینجاست که باید ذکر این حدیث از امیرالمومنین علی (علیه السلام) بسنده نمود که فرمود: «هیچ کاخی بنا نمی شود مگر آنکه صدها کوخ در مجاورتش ویران گردد.»!
