عزت الله ضرغامی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «قتل فجیع رومینای ۱۳ ساله توسط پدرش افکار عمومی را به شدت جریحه دار کرده است.
بررسی علل روانی، اجتماعی و فرهنگی این فاجعه را باید کارشناسان و اهل فن انجام داده و نتایج ملموس آن را برای جلوگیری از تکرار حوادث مشابه به جامعه ارائه نمایند.
بحث حقوقی و فقهی این مسئله هم به نوبه خود حائز اهمیت است.
درست است که در مورد قتل فرزند، قصاص به مفهوم اصلی و مصطلح آن جاری نمیشود، ولی بدون تردید مجازات قاتل بایستی بقدری شدید و غلیظ باشد که کسی حتی جرئت تصور ارتکاب آن را هم نکند.
دلسوزانی که برای اصلاح قانون فعلی یعنی فقط ۳ تا ۱۰ سال حبس، بارها فریاد اعتراض سردادند، حق دارند مخالفین را در مقابل افکار عمومی محاکمه کنند.
نمیدانم چرا به توصیههای مکرّر رهبر انقلاب در مورد ضرورت برخورد قانونی و اخلاقی با کسانی که تعدی به زن را حق خودشان میدانند بی توجهی میشود..
پی نوشت:
بر اساس دادههای مرکز آمار ایران، در آخرین فصل سال ۹۸ به دلیل شیوع کرونا ۱۴۵ هزار زن بیشتر نسبت به فصل مشابه سال قبل بیکار شدند.
زنان اولین هدف اخراجها و تعدیلها در زمان مشکلات کارگاهها هستند.
اغلب زنان با دستمزدهای پایینتر از همکاران مردشان مشغول به کار هستند. برخی از زنان از مزیتهای بیمه بیکاری محروم بوده و مشارکت اقتصادی آنان در کشور کمتر از ۲۰ درصد است.
زنان جامعه مان را دریابیم.»
بررسی علل روانی، اجتماعی و فرهنگی این فاجعه را باید کارشناسان و اهل فن انجام داده و نتایج ملموس آن را برای جلوگیری از تکرار حوادث مشابه به جامعه ارائه نمایند.
بحث حقوقی و فقهی این مسئله هم به نوبه خود حائز اهمیت است.
درست است که در مورد قتل فرزند، قصاص به مفهوم اصلی و مصطلح آن جاری نمیشود، ولی بدون تردید مجازات قاتل بایستی بقدری شدید و غلیظ باشد که کسی حتی جرئت تصور ارتکاب آن را هم نکند.
دلسوزانی که برای اصلاح قانون فعلی یعنی فقط ۳ تا ۱۰ سال حبس، بارها فریاد اعتراض سردادند، حق دارند مخالفین را در مقابل افکار عمومی محاکمه کنند.
نمیدانم چرا به توصیههای مکرّر رهبر انقلاب در مورد ضرورت برخورد قانونی و اخلاقی با کسانی که تعدی به زن را حق خودشان میدانند بی توجهی میشود..
پی نوشت:
بر اساس دادههای مرکز آمار ایران، در آخرین فصل سال ۹۸ به دلیل شیوع کرونا ۱۴۵ هزار زن بیشتر نسبت به فصل مشابه سال قبل بیکار شدند.
زنان اولین هدف اخراجها و تعدیلها در زمان مشکلات کارگاهها هستند.
اغلب زنان با دستمزدهای پایینتر از همکاران مردشان مشغول به کار هستند. برخی از زنان از مزیتهای بیمه بیکاری محروم بوده و مشارکت اقتصادی آنان در کشور کمتر از ۲۰ درصد است.
زنان جامعه مان را دریابیم.»