باستان شناسان شهر باستانی پمپی در کشفی بزرگ پی برده اند گلادیاتور‌های رومی که تا سر حد مرگ به مبارزه ادامه می‌دادند چطور می‌توانستند چنان جراحات شدیدی را تا مدتی طولانی تاب آورند؛ همه‌ی این‌ها به لطف «سوپر غذا» یی بوده که آن‌ها در رژیم غذایی خود داشتند.
این کشف در یک برنامه‌ی مستند به نام «راز‌های گنجینه‌های بزرگ پمپی» مطرح شد. در این مستند باستان شناسی به نام بتانی هیوز به شهر باستانی پمپی می‌رود که به دنبال فوران آتشفشان وزوو در سال ۷۹ پیش از میلاد مسیح، زیر خاکستر‌های آتشفشانی دفن شد. نزدیک به ۲ هزار سال بعد از نابودی این شهر، هیوز با قدم زدن در خیابان‌های پمپی نگاهی اجمالی به گذشته می‌اندازد، در نقاطی از شهر گشت می‌زند که ورود به آن‌ها معمولاً ممنوع است و با کارشناسانی صحبت می‌کند که بقایای اجساد کسانی را تجزیه و تحلیل می‌کنند که سعی کردند از این بلا بگریزند.
یکی از گنجینه‌هایی که طی سالیان در این شهر باستانی کشف شد، کهن‌ترین آمفی تئاتر رومی به جای مانده است که محل مبارزات خونین گلادیاتور‌هایی بوده که تا پای جان شان می‌جنگیدند، اما کارشناسان در جریان حفاری‌های خود بقایای استخوان‌های این مبارزان باستانی را هم پیدا کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.
رژیم غذایی گلادیاتور‌ها
هیوز در این مستند می‌گوید: «امپراتور‌ها و ژنرال‌ها را فراموش کنید. این گلادیاتور‌ها بودند که نام آن‌ها در هر جایی مطرح بود، آن‌ها سلبریتی‌های عصر رومی‌ها بودند.»
«در واقع، آن‌ها تقریباً هیچوقت در میدان نبرد جان خود را از دست نمی‌دادند، به همین دلیل بسیار محبوب بودند و ارزش مادی زیادی داشتند و هر کاری که ممکن بود انجام می‌شد تا آن‌ها از نظر فیزیکی قوی بمانند.»
«دیوار‌های اینجا درست مثل ستاره‌ها و فوتبالیست‌های امروزی از پوستر‌های گلادیاتور‌ها پر می‌شد. نقاشی‌های دیواری رومی یافت شده در پمپی نشان می‌دهد که آن‌ها چقدر محبوب بودند.»
«به گلادیاتور‌ها آموزش می‌دادند تا ماهرانه بجنگند و خون زیادی بریزند، اما در واقعیت ما فقط از شش گلادیاتوری که اینجا در پمپی مردند چیز‌هایی برایمان باقی مانده – گرچه از من بپرسید همین شش تا هم خیلی زیاد است.»
«بنابراین میزان امید به زندگی آن‌ها به آن کمی که از چنین ورزش خونینی انتظار می‌رود نبود.»
هیوز در ادامه توضیح می‌دهد که تجزیه و تحلیلی که اخیراً بر روی بقایای استخوانی گلادیاتور‌ها صورت گرفته به محققان این امکان را داده تا تصوری از رژیم غذایی گلادیاتور‌های رومی پیدا کنند.
او می‌گوید: «پژوهش اخیری که در آن استخوان‌های گلادیاتور‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و به مطالعه‌ی آشپزی دوران باستان پرداخته، نشان داده که داشتن یک رژیم غذایی سالم تا حد در زنده ماندن آن‌ها نقش داشته.»
«من به دیدن یک آشپز محلی می‌روم تا چیز‌های بیشتری بفهمم. او دستور پخت یک سوپ را بلد است که گلایاتور‌ها از آن می‌خوردند.»
آشپز در ماهیتابه روغن زیتون، کرفس، پیاز و هویج ریخت و بعد عدس و لوبیا را اضافه کرد و آنقدر گذاشت تا بپزند که یک سوپ غلیظ از آن به دست آمد.
هیوز توضیح می‌دهد که چرا گلادیاتور‌ها طرفدار رژیم‌های غذایی گیاهی کربوهیدرات بالا، به جای رژیم‌های غذایی پروتئین محور بودند که این روز‌ها در بین بسیاری از مبارزان رایج است.
هیوز می‌گوید: «فرصت تجربه‌ی هنر آشپزی باستانی رومی برایم فراهم شده و واقعاً جالب است، چون وقتی صحبت از گلادیاتور‌ها می‌شود، آن‌ها را اغلب گوشتخوار، مثل پسر‌های باشگاه رفته تصور می‌کنیم.»
«اما از قرار معلوم اصلاً اینگونه است، این غذا کاملاً گیاهی است و این واقعاً فوق العاده است که به گلادیاتور‌ها از همین سوپ می‌دادند.»
«این سوپ در واقع چاق کننده است، چون در این حالت همه‌ی کالری هایتان را از کربوهیدرات‌ها دریافت می‌کنید، اما بی دلیل نبود که آن‌ها این کار را می‌کردند.»
«آن‌ها می‌خواستند یک لایه چربی داشته باشند تا وقتی شمشیر یا خنجر بدن شان را می‌برید، با آنکه خون زیادی از آن‌ها می‌رفت، اما یک لایه چربی داشته باشند که کمک کند عضلات و اندام‌های داخلی شان محفوظ بماند.»
«بنابراین احتمال جان به در بردن از مبارزه و شرکت در مبارزه‌ی بعدی در یک روز دیگر، بیشتر می‌شد.»
«این سوپ مخصوص برای گلادیاتور‌ها مثل یک سوپر غذا بود و آن‌ها به آن نیاز داشتند. طولانی‌ترین مبارزه‌ای که در اینجا برگزار می‌شد تا پنج روز ادامه پیدا می‌کرد.»
منبع: روزیاتو
