دیده شدن به هر قیمت! همین جمله کوتاه را شاید بتوان وصف حال این روزهای رییس جمهور سابق ایران دانست که برای نیل به این هدف، از رادیو فردا گرفته تا ایندیپندنت فارسی، از چنگ زدن به هیچ مستمسکی دریغ نمی کند! مصاحبه اخیر محمود احمدی نژاد با ارگان رسانه ای سازمان جاسوسی ایالات متحده موسوم به سیا، اگرچه بجز تکرار مکررات حاوی هیچ نکته جدیدی نبود اما تابوشکنی بلندپایه ترین مقام سابق اجرایی کشور در گفتگو با یکی از اصلی ترین پرچمداران رسانه های اپوزیسیون، موجب گردید تا توجهات بدان جلب شود.
سخن گفتن معجزه هزاره سوم درباره «رفع حصر» و «فیلترینگ» و «خس و خاشاک» تنها بخش های جالب توجه این گفتگوی کوتاه 13 دقیقه ای بود که بیشتر وقت آن نیز به جدل فی ما بین خبرنگار زن رادیو فردا و احمدی نژاد بر سر نحوه طرح و پاسخگویی به سوالات گذشت. در عین حال، شانه خالی کردن و طفره رفتن احمدی نژاد از پذیرش مسئولیت بسیاری از رخدادهای پیشین در تاریخ سیاسی دهه گذشته ایران که خود بعنوان یکی از اصلی ترین رقم زنندگان آن بشمار می رود، از دیگر موارد جالب توجه در این گفتگو محسوب می شد!
فارغ از بررسی بیشتر این مصاحبه تکراری و بی ارزش، نکته برجسته تر در این زمینه، کندوکاو در سیر تطور قهقرایی رئیس جمهوری است که اگرچه در ابتدا با شعار احیای مفاهیم انقلاب و ضدیت با امپریالیسم جهانی روی کار آمد اما پس از گذشت کمتر از یک دهه از آن دوران، با عملکرد شاذ و موضع گیری های متناقض خویش، به اعتبار و اندوخته اش آتش انداخته و آب در آسیاب کسانی می ریزد که تا دیروز حتی او را بعنوان رئیس جمهور قانونی دوره دهم نیز قبول نداشتند!
کارنامه سیاسی احمدی نژاد آنچنان مملو از افراط و تفریط های فاحش است که حتی هواخواهان صادق و پیمان خون بسته اش را در تداوم حمایت از وی به شک واداشته، چراکه نه تنها با موضع گیری های هنجارشکنانهاش، امکان فعالیت اثرگذار سیاسی در داخل چهارچوب نظام را از خود سلب نموده است بلکه نقش آفرینی وی در معرکه 88 بعنوان رقیب جناح تجدیدنظرطلب، ولو با توبه نصوح او نیز برای رادیکالیست های چپ، غیرقابل بخشش خواهد بود!
حال در شرایطی که دافعه روزافزون احمدی نژاد باعث شده تا او در غیاب اعوان و انصار زندانی اش، عزلتی خودخواسته را برگزیند، معرکه گیری های همچون نامه به بن سلمان قاتل یا مصاحبه با ایندیپندنت و رادیو فردا شاید به زعم او بتواند روزنه امیدی برای بازگشتش به عرصه سیاسی را فراهم آورد؛ غافل از اینکه گویی فراموش کرده است که مردم هیچگاه آزموده را دوباره نخواهند آزمود!
