تصاویر/ زندگی با ام. اس

ام. اس یک بیماری اتوایمیون است بدین معنا که سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خودش حمله می‌کند. چنین فرایندی میلین را از بین می‌برد، غشاء چربی که فیبر‌های عصبی مغز و نخاع را پوشانده و از آن‌ها محافظت می‌کند. میلین را می‌توان به عایق روی سیم‌های الکتریکی تشبیه کرد. زمانیکه میلین آسیب می‌بیند، پیغام صادره در طول آن عصب متوقف شده و یا به کندی منتقل می‌شود. اگرچه ام. اس در هر سنی اتفاق می‌افتد ولیکن به طور معمول در افراد سنین ۲۰ تا ۴۰ سال شایع می‌باشد و احتمال ابتلاء به ام. اس در زنان دوبرابر مردان است. پریسا ترابی ۴۴ ساله، پرسنل بخش بیماری‌های منتقله از غذا و آب پژوهشکده گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. او در اواخر مدت طرح علوم آزمایشگاهی در سال ۷۹ با علائم پیچ خوردگی ملایم و مداوم مچ پا به پزشک مراجعه کرد و درسال ۸۰ مشکوک به بیماری ام اس تشخیص داده شد. پریسادر سال ۸۲ در مرکز تحقیقات گوارش و کبد مشغول به کار شد و تا حدود ۱۰ سال بدون هیچ علائم خاصی بدون وابستگی به همراه، کار‌های خود را انجام می‌داد، ولی با پیش رفت بیماری ویلچرنشین شد و تاکنون نیز به شغل و وظیفه کاری خود ادامه می‌دهد. او از سال ۹۴ تا کنون در زمینه نمونه‌های طغیان کشوری و ملی نیز فعالیت مستمر دارد.