ام. اس

ام. اس یک بیماری اتوایمیون است بدین معنا که سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خودش حمله می‌کند. چنین فرایندی میلین را از بین می‌برد، غشاء چربی که فیبر‌های عصبی مغز و نخاع را پوشانده و از آن‌ها محافظت می‌کند. میلین را می‌توان به عایق روی سیم‌های الکتریکی تشبیه کرد. زمانیکه میلین آسیب می‌بیند، پیغام صادره در طول آن عصب متوقف شده و یا به کندی منتقل می‌شود. اگرچه ام. اس در هر سنی اتفاق می‌افتد ولیکن به طور معمول در افراد سنین ۲۰ تا ۴۰ سال شایع می‌باشد و احتمال ابتلاء به ام. اس در زنان دوبرابر مردان است. پریسا ترابی ۴۴ ساله، پرسنل بخش بیماری‌های منتقله از غذا و آب پژوهشکده گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. او در اواخر مدت طرح علوم آزمایشگاهی در سال ۷۹ با علائم پیچ خوردگی ملایم و مداوم مچ پا به پزشک مراجعه کرد و درسال ۸۰ مشکوک به بیماری ام اس تشخیص داده شد. پریسادر سال ۸۲ در مرکز تحقیقات گوارش و کبد مشغول به کار شد و تا حدود ۱۰ سال بدون هیچ علائم خاصی بدون وابستگی به همراه، کار‌های خود را انجام می‌داد، ولی با پیش رفت بیماری ویلچرنشین شد و تاکنون نیز به شغل و وظیفه کاری خود ادامه می‌دهد. او از سال ۹۴ تا کنون در زمینه نمونه‌های طغیان کشوری و ملی نیز فعالیت مستمر دارد.

معاون آموزشی انجمن ام. اس از کاهش علائم این بیماری در دوران بارداری خبر داد.