تعدادشان محدود نیست، کافیست تنها یکبار در اینترنت عنوان شغلی آن‌ها را جست‌وجو کنید تا با موارد متعدد و رنگارنگی آشنا شوید، مواردی که کارشان آشنا کردن دختر و پسر‌های جوان با هم و در مواقعی هم مردان و زنان سن بالاتر است البته برای هر فردی هم تجویز خاص خودشان را دارند یعنی اصلا خصوصیات ظاهری و اخلاقی شما برای آن‌ها اولویت ندارد و معتقدند که برای هر فردی گزینه مناسبی در لیست انتظار وجود دارد.
صحبت از سایت‌های همسریابی است، سایت‌هایی که این روز‌ها تبدیل به دکان‌های کوچک و بزرگی در فضای مجازی شده‌اند و تنها با فشردن یک دکمه دختران و پسران این جامعه را بدون هیج رویکرد علمی و روانشناسانه‌ای با یکدیگر آشنا می‌کنند البته از این راه هم انصافا پول‌های هنگفتی به جیب می‌زنند.
در ادامه باید گفت که این سایت‌ها هرچه سابقه کاری بیشتری داشته باشند، نزد دیگران معتبرتر هستند و برخی از افراد حاضرند هزینه‌های زیادی را صرف بازشدن بخت خود کنند، اما با چه رویکرد و چه قیمتی؟
دختر جوان پشت سیستم خود می‌نشیند و وارد سایت می‌شود، «من لاله ۲۲ ساله هستم، تیپ ظاهری ام، رفتارهایم، معیار‌های آینده‌ام، درخواست‌هایم از همسر و... چنین و چنان است» لیستی از این ویژگی‌ها را که چند صفحه‌ای هم هست داخل آن سایت بارگذاری می‌کند و نفس عمیقی می‌کشد و در انتظار می‌ماند...
طولی نمی‌کشد تا پسری هم سن و سال آن دختر به لیست او واکنش نشان می‌دهد و از لاله می‌خواهد که بیشتر با همدیگر آشنا شوند، اما آیا تمام ویژگی‌ها، خصوصیات اخلاقی و... یک نفر می‌تواند دلیل بر این باشد که آن فرد واقعا دارای چنین ویژگی‌هایی است؟ این سایت‌های اینترنتی با چه اعتباری می‌توانند ضامن آشنایی و ازدواج ۲ فرد با یکدیگر باشد؟ آیا هرکس لیست ویژگی‌هایش خوش رنگ و لعاب‌تر باشد، خوشبخت‌تر می‌شود؟ این‌ها سوالاتی است که شاید در نگاه اول کسی به آن توجهی نکند و ظاهر این سایت‌های همسریابی گولشان بزند و از مسیر درست غافل شوند؛ اما آمار‌ها نشان می‌دهد که این پیوند‌ها دوام زیادی ندارند و از پایه و اساس خاصی هم برخوردار نیستند و از هر ۱۰ ازدواج اینترنتی، بین ۸ تا ۸.۵ مورد به طلاق انجامیده است.
در این راستا، ۱۳ مهر امسال بود که محمدمهدی تندگویان معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان از ارسال نامه به دادستان کل کشور و پلیس فتا برای مسدود کردن سایت‌های همسریابی خبر داد و بیان کرد که تمامی این سایت‌ها متخلف بوده، به صورت غیرقانونی فعالیت می‌کنند و هیچ‌گونه مجوز رسمی ندارند.
تندگویان بر این باور است که سایت‌های همسریابی بنگاه‌های اقتصادی بوده که تنها به فکر سودجویی هستند و مردم باید در جریان باشند که هیچ‌کدام از آن‌ها مجوز فعالیت ندارند و همه به صورت غیرقانونی فعالیت می‌کنند.
سرهنگ رامین پاشایی معاون اجتماعی پلیس فتا هم می‌گوید که نظارت‌های کافی بر عملکرد سایت‌های همسریابی وجود ندارد و متاسفانه، در این سایت‌ها شاهد انواع کلاهبرداری‌های مالی بوده ایم و نظارت‌های صورت گرفته پاسخگوی جامعه نبوده است.
وی تاکید کرد که پرونده‌های قضایی که به پلیس فتا ارسال می‌شود زیاد است و تجزیه و تحلیل آن‌ها نشان می‌دهد تمام کسانی که وارد این حوزه می‌شوند آسیب دیده هستند و مورد سوء استفاده قرار گرفته‌اند و پس از آن برای شکایت به مراجع قضایی مراجعه کرده‌اند.
فعالیت سایت‌های همسریابی طبیعتا آسیب‌های اجتماعی زیادی با خود به همراه دارد و ممکن است به همراه خود عواقب جبران ناپذیری داشته باشد، حسین ابراهیمی مقدم، روانشناس و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران گفت که برخی از این سایت‌ها به هیچ عنوان معتبر نیستند تا جایی که حتی افراد شیادی عضو آن‌ها می‌شوند و به بهانه ازدواج دنبال طعمه می‌گردند، من خودم مراجعانی از این دست داشته‌ام که از همین طریق مورد سوء رفتار و حتی تجاوز قرار گرفته بودند.
این روانشناس معتقد است که ، در این خصوص، پژوهشی انجام و مشخص شده که افرادی که از این طریق باهم آشنا شده‌اند شاید به ظاهر زندگی خوبی داشته باشند، اما در عمل شادکامی ندارند و علت آن هم شاید این است که دنیای مجازی نمی‌تواند کیفیت‌ها را بررسی کند.
شاید ایجاد یک پیوند جدید در گام اول برای آن دختر یا پسر جوان ظاهری خوشایند و همیشگی داشته باشد اما لازم است که کمی برای ورود به دنیای جدیدی از زندگی و رقم زدن آینده خود واقع بینانه‌تر باشیم و با نگاهی باز و منطقی برای خود تصمیم بگیریم.
اما با توجه به چنین مسئله مهمی بهتر است که مسئولان ذیربط تلاش بیش از پیشی داشته باشند و برای این آسیب و مشکل اجتماعی یک قانونی معین وضع کنند تا زندگی و آینده یک فرد از طریق تعدادی سودجو و به نوعی بیکار، خدشه دار نشود.
صحبت از آینده میلیون‌ها دختر و پسر جوان است، لطفا آن را جدی بگیریم...!
