سنگ‌های کوچک مثانه اغلب به طور خود به خود قابل عبور هستند، اما در صورت وخیم شدن، نیاز به مداخلات پزشکی دارند و در غیر این صورت منجر به عفونت و عوارض دیگر خواهند شد.
به گزارش ایرنا، برخی از افراد مبتلا به سنگ مثانه هیچ مشکلی حتی در صورت بزرگ شدن سنگ‌ها ندارند، اما اگر این سنگ‌ها منجر به تحریک دیواره مثانه و یا متوقف کردن جریان ادرار شود، علائم و نشانه‌ها می‌توانند گسترش یابند.
سنگ مثانه به طور کلی با عدم تخلیه به موقع یا کامل ادرار در ارتباط است. در بیشتر موارد یک بیماری زمینه‌ای می‌تواند مانع تخلیه کامل مثانه شود. رایج‌ترین شرایطی که باعث سنگ مثانه می‌شوند، معرفی شده اند:
بزرگ شدن غده پروستات: بزرگ شدن غده پروستات یا هایپرپلازی خوش خیم پروستات، می‌تواند منجر به بروز سنگ مثانه در مردان شود.
اعصاب آسیب دیده (مثانه نوروژنیک): به طور معمول، اعصاب حامل پیام از مغز به عضلات مثانه هستند. اگر این اعصاب در نتیجه سکته مغزی، آسیب نخاعی یا دیگر شرایط بهداشتی دچار آسیب شوند، مثانه قادر به تخلیه کامل نخواهد بود.
التهاب مثانه: سنگ مثانه در اثر التهاب مثانه می‌تواند اتفاق بیفتد. عفونت‌های دستگاه ادراری، و پرتودرمانی لگن می‌توانند هر دو باعث بروز التهاب مثانه شوند.
سنگ کلیه: سنگی که در کلیه‌ها تشکیل می‌شود، همان سنگ مثانه است به طوری که گاهی سنگ‌های کوچک کلیه به حالب مثانه راه می‌یابند و اگر راه خروج نداشته باشند، می‌توانند در مثانه بزرگ شوند.
در کشور‌های در حال توسعه سنگ مثانه بخصوص در کودکان به خاطر کم آبی بدن، عفونت و یک رژیم غذایی کم پروتئین رواج دارد. در دیگر نقاط جهان، سنگ مثانه بخصوص در مردان بالای ۳۰ سال رخ می‌دهد.
عموما، سنگ‌های مثانه از عواملی به وجود می‌آیند که پیشگیری از آن عوامل زمینه ساز دشواری است، اما می‌توان شانس ابتلا به سنگ‌های مثانه را با رعایت نکات زیر کاهش داد:
در مورد علائم و نشانه‌های غیرمعمول ادراری سوال کنید و در مورد آن‌ها آگاهی داشته باشید: تشخیص و درمان زودهنگام پروستاتی که بزرگ شده و یا هر عارضه اورولوژیک دیگری، می‌تواند احتمال خطر ابتلاء به سنگ‌های مثانه را کاهش دهند.
مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید: نوشیدن حجم زیادی از مایعات، به‌خصوص آب می‌تواند به جلوگیری از ایجاد سنگ‌های مثانه کمک کند، چراکه مایعات، غلظت املاح موجود در مثانه را کاهش داده، آن را رقیق می‌کند. اینکه چه مقدار آب مورد نیاز شما است، بستگی به عوامل زیر دارد: سن، اندازه بدن (جثه)، سلامتی و سطح فعالیت. از پزشک تان بپرسید مقدار مناسب مایعات مورد نیاز شما چه میزان است.
به گزارش ایرنا، برخی از افراد مبتلا به سنگ مثانه هیچ مشکلی حتی در صورت بزرگ شدن سنگ‌ها ندارند، اما اگر این سنگ‌ها منجر به تحریک دیواره مثانه و یا متوقف کردن جریان ادرار شود، علائم و نشانه‌ها می‌توانند گسترش یابند.
سنگ مثانه به طور کلی با عدم تخلیه به موقع یا کامل ادرار در ارتباط است. در بیشتر موارد یک بیماری زمینه‌ای می‌تواند مانع تخلیه کامل مثانه شود. رایج‌ترین شرایطی که باعث سنگ مثانه می‌شوند، معرفی شده اند:
بزرگ شدن غده پروستات: بزرگ شدن غده پروستات یا هایپرپلازی خوش خیم پروستات، می‌تواند منجر به بروز سنگ مثانه در مردان شود.
اعصاب آسیب دیده (مثانه نوروژنیک): به طور معمول، اعصاب حامل پیام از مغز به عضلات مثانه هستند. اگر این اعصاب در نتیجه سکته مغزی، آسیب نخاعی یا دیگر شرایط بهداشتی دچار آسیب شوند، مثانه قادر به تخلیه کامل نخواهد بود.
التهاب مثانه: سنگ مثانه در اثر التهاب مثانه می‌تواند اتفاق بیفتد. عفونت‌های دستگاه ادراری، و پرتودرمانی لگن می‌توانند هر دو باعث بروز التهاب مثانه شوند.
سنگ کلیه: سنگی که در کلیه‌ها تشکیل می‌شود، همان سنگ مثانه است به طوری که گاهی سنگ‌های کوچک کلیه به حالب مثانه راه می‌یابند و اگر راه خروج نداشته باشند، می‌توانند در مثانه بزرگ شوند.
در کشور‌های در حال توسعه سنگ مثانه بخصوص در کودکان به خاطر کم آبی بدن، عفونت و یک رژیم غذایی کم پروتئین رواج دارد. در دیگر نقاط جهان، سنگ مثانه بخصوص در مردان بالای ۳۰ سال رخ می‌دهد.
عموما، سنگ‌های مثانه از عواملی به وجود می‌آیند که پیشگیری از آن عوامل زمینه ساز دشواری است، اما می‌توان شانس ابتلا به سنگ‌های مثانه را با رعایت نکات زیر کاهش داد:
در مورد علائم و نشانه‌های غیرمعمول ادراری سوال کنید و در مورد آن‌ها آگاهی داشته باشید: تشخیص و درمان زودهنگام پروستاتی که بزرگ شده و یا هر عارضه اورولوژیک دیگری، می‌تواند احتمال خطر ابتلاء به سنگ‌های مثانه را کاهش دهند.
مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید: نوشیدن حجم زیادی از مایعات، به‌خصوص آب می‌تواند به جلوگیری از ایجاد سنگ‌های مثانه کمک کند، چراکه مایعات، غلظت املاح موجود در مثانه را کاهش داده، آن را رقیق می‌کند. اینکه چه مقدار آب مورد نیاز شما است، بستگی به عوامل زیر دارد: سن، اندازه بدن (جثه)، سلامتی و سطح فعالیت. از پزشک تان بپرسید مقدار مناسب مایعات مورد نیاز شما چه میزان است.
