سه‌شنبه ۰۶ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۰:۵۲

حسرتی که بر دل علی انصاریان ماند/ ریسک فیلمسازی در سایه کرونا

حسین سلیمانی بازیگر سینما ضمن تشریح روند حضورش در فیلم سینمایی «کولبرف» بیان کرد که برخی از اهالی سینما به دلیل شرایط اقتصادی در خرج روزمره خود مانده‌اند.
کد خبر : ۵۵۵۵۳۰

حسین سلیمانی بازیگر سینما در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: فیلم «کولبرف» به کارگردانی میلاد منصوری، مهرماه سال گذشته تصویربرداری شد که فیلمی با موضوع کولبران کرد است. افرادی که در سخت‌ترین شرایط کار می‌کنند اما سود کارشان را آدم‌های دیگری می‌برند. در این میان اتفاق تلخی برای این گروه می‌افتد که با یکدیگر متحد می‌شوند تا به حقشان برسند. داستان فیلم بسیار جذاب و تولید آن بسیار سخت بود. میلاد منصوری به‌رغم آنکه کارگردانی جوانی است، بسیار باهوش است و معتقدم حاصل کارش فیلم قابل‌تأملی خواهد بود.

حسرتی که بر دل علی انصاریان ماند/ ریسک فیلمسازی در سایه کرونا

وی درباره همکاری با زنده‌یاد علی انصاریان در فیلم سینمایی «کولبرف» ادامه داد: این فیلم چهار کاراکتر اصلی دارد که من در نقش یکی از آن‌ها حضور دارم و علی انصاریان هم در فیلم نقش مأموری را داشت که خودش معتقد بود، بهترین نقش‌آفرینی‌شان را در این نقش داشته است. رفاقت بیست‌وچند ساله‌ای با علی انصاریان داشتم و در چند پروژه هم او را پیشنهاد کردم و او هم اگر سر کاری می‌رفت، من را پیشنهاد می‌داد، اما در این فیلم، او انتخاب خود کارگردان بود.

سکانسی که علی انصاریان ندید و رفت

سلیمانی افزود: همکاری در «کولبرف» واقعاً خاطره‌انگیز بود. این فیلم برای علی انصاریان بسیار مهم بود و حتی هنوز فایل‌های صوتی او را دارم که تا آخرین روزهایی که به بیمارستان برود، پیگیر نتیجه کار بود و بسیار دوست داشت فیلم را روی پرده ببیند. آنقدر این علاقه جدی بود که میلاد منصوری یکی از سکانس‌های فیلم را آماده کرد تا به بیمارستان ببرد و علی آن را ببیند اما روزی این سکانس آماده شد که علی انصاریان فوت کرد و از میان ما رفت.

حسرتی که بر دل علی انصاریان ماند/ ریسک فیلمسازی در سایه کرونا
علی انصاریان در نمایی از کولبرف

حسین سلیمانی با اشاره به نقش‌آفرینی متفاوت علی انصاریان در سریال «۸۷ متر» ساخته کیانوش عیاری، ادامه داد: علی انصاریان بیشتر از بسیاری از آدم‌هایی که ادعا می‌کنند، عاشق سینما هستند، عاشق‌تر بود. هر لحظه از سینما و فیلم صحبت می‌کرد و تمام دغدغه‌اش سینما بود.

غم نان و ریسک فیلمسازی در کرونا

این بازیگر سینما درباره فعالیت گروه‌های فیلم‌سازی در شرایط کرونایی هم توضیح داد: همین روزها مشغول یک پروژه سینمایی دیگر هستم. در آبادان و خرمشهر و اهواز، به مدت چهار ماه و نیم، در همین شرایط کرونایی مشغول کار بودیم. شکر خدا هیچ‌کس در گروه مریض نشد اما واقعاً کار کردن در این شرایط ریسک بزرگی است و واقعیت این است که غم نان اجازه نمی‌دهد عده‌ای کار نکنند. به‌خصوص که در این شرایط اوضاع بدتر هم شده است.

وی افزود: برای بازیگران شرایط دشوارتر است. باور نکردنی است که من ناگزیرم برای ایفای نقش به میان ۱۰۰ هنرور بروم که اطلاعی هم از شرایط سلامت آن‌ها ندارم. آن‌ها هم در معرض ابتلاء از امثال من قرار دارند. برای همه ما کار سخت است. گریمور و طراح لباس هم با همه بازیگران در ارتباط هستند. واقعاً فقط خدا باید به داد ما برسد!

این بازیگر درباره مباحث مطرح شده درباره واکسیناسیون هنرمندان مشغول به کار هم گفت: واقعاً طرح این پیشنهاد از سر زیاده‌خواهی نیست. ما در پروژه‌های سینمایی و تلویزیون در شرایط بسیار خطرناکی مشغول به کار هستیم. همه دوستان و همکاران سینمایی ما که در این ماه‌های اخیر فوت کرده‌اند، همه سر پروژه‌ها مشغول کار بوده‌اند. کارها هم قابل تعطیل کردن نیست. مگر می‌شود کسی که شغلش سینماست، کار نکند؟ زندگی‌ها از هم می‌پاشد. خیلی‌ها را در همین ایام دیده‌ام که نیازمند خرج روزمره‌شان شده‌اند. از تماس برخی بازیگران که در تأمین اجاره‌خانه‌شان مانده‌اند، گاهی بغضم می‌گیرد.

حسین سلیمانی درباره تأثیر صدور اطلاعیه سازمان سینمایی برای تعطیلی پروژه‌ها در شرایط قرمز کرونایی و ضمانت اجرایی آن هم تأکید کرد: بعید می‌دانم این ابلاغیه اجرا شود. بحث هم بر سر نادیده گرفتن نیست. مگر می‌شود کار را تعطیل کرد. همان‌طور که همه مشغول کار خود هستند، در صنف سینما و تلویزیون هم باید کار ادامه داشته باشد. یک پروژه سینمایی، روزانه ۱۰۰ میلیون تومان برای یک تهیه‌کننده هزینه دارد، خسارت تعطیلی پروژه او را چه کسی می‌خواهد بدهد؟ برخی سریال‌ها را به‌دلیل شرایط کرونایی تعطیل کردند و ما بالای یک سال و نیم، طلب از این پروژه‌ها داریم. این تعطیلی‌های دستوری واقعاً ظلم به فعالان این حوزه است.

وی در پایان تأکید کرد: بچه‌های سینما در این شرایط بسیار مظلوم واقع شده‌اند. اگر کسی در پروژه‌ای به کرونا مبتلا شود، حتی حقوقش را هم به او نمی‌دهند! بیمه درست‌وحسابی هم نداریم. شرایط هم به‌گونه‌ای شده که حتی به خرید واکسن رضایت داده‌ایم. برخلاف تمام دنیا که از واکسن رایگان استفاده می‌کنند.