درمان و حتی پیشگیری از دیابت نوع ۱ با یک قرص جدید

دانشمندان دانشگاه "ییل" یک داروی خوراکی جدید ساخته‌اند که می‌تواند به درمان و حتی پیشگیری از دیابت نوع ۱ کمک کند.

به گزارش نیو اطلس، محققان این دانشگاه در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام دادند، مشاهده کردند که این دارو نه تنها به سرعت سطح انسولین را در بدن آن‌ها تنظیم کرد، بلکه عملکرد‌های متابولیک آن‌ها را نیز بازیابی و التهاب را معکوس کرد و راهی بالقوه برای پیشگیری از بیماری باز کرد.

دیابت نوع ۱ زمانی شروع می‌شود که سیستم ایمنی فرد به سلول‌های بتای لوزالمعده حمله کرده و آن‌ها را از بین می‌برد. این سلول‌های حیاتی مسئول تولید انسولین هستند؛ هورمونی که گلوکز را به انرژی تبدیل می‌کند و به همین دلیل بیماران به چندین بار تزریق انسولین در روز نیاز دارند.

مصرف خوراکی انسولین، اما یک کار بسیار ساده‌تر و غیر تهاجمی خواهد بود، اما متأسفانه انسولین قبل از اینکه بتواند به جریان خون برسد، در معده از بین می‌رود. بسیاری از دانشمندان در حال آزمایش روش‌های مختلفی برای کمک به بقای آن در سیستم گوارش هستند و راه‌هایی را از جمله پوشش‌های محافظ، کپسول‌هایی با میکروسوزن‌هایی که مستقیماً انسولین را از طریق مخاط معده تزریق می‌کنند و حتی نانوذراتی که وارد جریان خون می‌شوند و سپس تنها زمانی انسولین آزاد می‌کنند که سطح گلوکز بالا باشد، آزموده‌اند.

اما دانشمندان دانشگاه "ییل" در این مطالعه جدید، یک وسیله حمل و نقل دارویی با نانوذرات جدید ابداع کردند که نه تنها می‌تواند انسولین را به طور ایمن به لوزالمعده برساند، بلکه پوشش آن نیز فواید درمانی دارد. این پوشش از "اسید اورسودوکسیکولیک" که اسید صفراوی است که به طور طبیعی در بدن تولید می‌شود، ساخته شده است و محققان آن را پلیمریزه کردند. این کار به پیوند بهتر آن با گیرنده‌های لوزالمعده کمک می‌کند، عملکرد‌های متابولیک را بهبود می‌بخشد و مهم‌تر از همه، حتی سلول‌های ایمنی سرکش را که در وهله اول سلول‌های بتا را از بین می‌برند، کاهش می‌دهد.

"طارق فهمی"، نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: آنچه که من را در این مورد هیجان‌زده می‌کند، این است که این یک رویکرد دو جانبه است. این کار باعث تسهیل متابولیسم طبیعی و همچنین اصلاح نقایص ایمنی در درازمدت می‌شود؛ بنابراین شما در واقع در حال درمان بیماری هستید، در حالی که همزمان سطح انسولین را نیز حفظ می‌کنید.

این تیم این نانوذرات را روی موش‌های مبتلا به دیابت نوع ۱ آزمایش کردند و دریافتند که آن‌ها به خوبی در بهبود سطح انسولین کار می‌کنند، در حالی که اسید صفراوی، التهاب را کاهش داده و عملکرد متابولیک را بازسازی می‌کند.

این تیم همچنین دریافت که انسولینی که از طریق این کپسول‌های خوراکی به لوزالمعده تحویل داده می‌شود، حدود هفت برابر سریعتر از تزریق زیر جلدی استاندارد عمل می‌کند. نکته مهم اینکه نتایج مشابهی نیز در آزمایشات روی خوک‌ها مشاهده شد.

محققان می‌گویند نتایج کاملا امیدوارکننده است، اما کار و تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا بررسی شود که آیا انسان‌ها هم فواید مشابهی را تجربه خواهند کرد یا خیر.

این تیم می‌گوید که از این نانوذرات می‌توان برای حمل مولکول‌های دیگر نیز استفاده کرد که به طور بالقوه به درمان بیماری‌های دیگر کمک خواهد کرد.

"فهمی" می‌گوید: پتانسیل این نانوذرات برای درمان دیابت و سایر بیماری‌ها بسیار زیاد است. امیدوارم که این پیشرفت فنی در توسعه راه حل‌های فوری برای چالش‌های دشوار فعلی در خودایمنی، سرطان، آلرژی‌ها و عفونت‌ها استفاده شود.

این مطالعه در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.