به گزارش پایگاه خبری صراط، مشکلات مربوطه به رشد گفتار و زبان در کودکان مبتلا به اوتیسم با تنوع زیادی یافت می شود، اگرچه هنوز به صورت واضح شناخته نشده است و ابهاماتی در مورد رشد این مهارت ها در کودکان مبتلا به اوتیسم وجود دارد. کودکان طبیعی در سه سال اول زندگی خود طلایی ترین دوره مربوط به رشد گفتار و زبان را طی می کنند و مغز آن ها در این زمینه دائما در حال رشد است که این اتفاق از طریق برقراری ارتباط با دیگران و بازی صورت می گیرد. علائم اولیه ارتباط در همان اولین روزهای پس از تولد در نوزادان مشاهده می شود و همانطور که اندام های گفتاری (فک-زبان-لبها) بالغ می شوند، کودک شروع به صداسازی های مختلف می کند.
کودکان تا ۶ ماهگی صداهای مربوط به زبان مادری خود را تشخیص می دهند و غان و غون (دادادا – بابابا) را نشان می دهند. با افزایش سن در کنار غان و غون صداسازی هایی با آهنگ شبیه به کلمات تولید خواهند کرد. در حدود ۱۲ تا ۱۴ ماهگی کودک اولین کلمه معنی دار خود را تولید خواهد کرد. تا ۲ سالگی که کودک خزانه واژگانش به بیش از ۵۰ کلمه بیانی خواهد رسید، شروع به ساخت جملات و عبارات دو کلمه ای می کند. و در سن ۳ تا ۵ سالگی به مهارت های زبانی سطح بالاتر دست پیدا می کند.
رشد گفتار و زبان در کودکان مبتلا به اوتیسم با گفتار درمانی
رشد این مهارت‌ها در افراد مبتلا به اختلال اوتیسم با توجه به ویژگی های فردی، اجتماعی، هوشی و محیط زندگی متفاوت است. این کودکان با مشکلات متعددی در رشد گفتار و زبان دست و پنجه نرم می کنند. به طور مثال مشکل در درک کلمات و جملات، مشکل در تولید و درک لحن مناسب گفتار با توجه به موقعیت ها. از آنجایی که کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل زیادی به برقراری ارتباط با دیگران ندارند در نتیجه کمتر در بافت ارتباطی و مکالمه ای قرار می گیرند در نتیجه در رشد مهارت های کلامی و غیرکلامی مربوط به ارتباط دچار مشکل می شوند.
از آنجایی که این کودکان در برقراری تماس چشمی و توجه مشترک ضعیف هستند کمتر در تعاملات اجتماعی به صورت مداوم شرکت می کنند در نتیجه نسبت به مهارت های خاص در این زمینه دچار چالش هستند. کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا با تاخیر گفتار و زبان مواجه می شوند. این کودکان نخستین کلماتشان را معمولا در ۳۵ تا ۳۸ ماهگی بیان می کنند.
مواردی که توسط متخصصین برای تشخیص اوتیسم در کودک شما بررسی می شود شامل:
- تعاملات و ارتباطات اجتماعی: مشکل در برقراری تماس چشمی، بیان واضح احساسات خود، درک احساسات دیگران و همدلی
- ارتباطات کلامی و غیرکلامی: کودک ممکن است هرگز صحبت نکند یا تاخیر گفتاری داشته باشد و یا اغلب یک جمله خاص را دائماً تکرار کند. او همچنین در لبخند زدن به خانواده و مراقبین نیز مشکل دارد.
- علایق محدود و تکراری: کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا به بخشی از یک اسباب بازی علاقه نشان می دهند نه به کل آن. مثلا توجه دائمی به چرخ های ماشین اسباب بازی و نه کشیدن آن روی زمین.
کودکان مبتلا به اوتیسم انواع مختلفی از رفتارهای تکراری و کلیشه ای مانند بال بال زدن، تلوتلو خوردن و صدا درآوردن را از خود نشان می‌دهند. این کودکان ممکن است بارها اشیای مختلف و اسباب بازی ها را مرتب یا به خط کنند. بعضی از کودکان با انجام اعمال تکراری مانند گاز گرفتن دست یا ضربه زدن به سر و یا کوبیدن سر به اشیا به خودشان آزار می‌رسانند.
علایق محدود از دیگر ویژگی‌های این بیماری است. این کودکان زمان زیادی را صرف علایق محدود خود می کنند بنابراین در آن زمینه ممکن است بسیار ماهر شوند. کودکان دچار اوتیسم از تجربه‌های حسی، مانند چراغ چشمک زن یا لباسی که در آن راحت نیستند، آزرده و پریشان می‌شوند.
