به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از ایسنا ، مقام ابراهیم به باور مسلمانان، نماد سختی‌ها و فداکاری حضرت ابراهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع) به‌ویژه در زمان ساخت کعبه است. بنابراین، هنگامی که مسلمانان به حج یا عمره می‌روند، به مقام ابراهیم با خواندن نماز، ادای احترام می‌کنند. این محل در ۱۳ متری کعبه قرار دارد. درباره سنگی که اثر یک جفت پا روی آن نقشه بسته شده، روایت کرده‌اند حضرت ابراهیم (ع) هنگام ساختن کعبه در مکه، روی آن ایستاده است.
درباره این سنگ گفته شده که طول و عرض آن حدود ۴۰ سانتی‌متر و ارتفاع آن تا ۲۰ سانتی‌متر می‌رسد، اما عمق هر دو رد پا به ترتیب ۹ و ۱۰ سانتی‌متر است، فرورفتگی یکی از رد پا‌ها بیشتر از دیگری است و اثر انگشتان در هر دو رد پا مشخص نیست.
سنگی که ردپا‌ها در آن نقش بسته، یک‌بار در حکومت عمر جابه‌جا شده و بعد‌ها به محل کنونی برگشته است، جایی که گفته شده است حضرت ابراهیم (ع) پس از ساخت کعبه آنجا نماز خوانده است. سنگ قبلا در ضلع شرقی کعبه قرار داشت.
محفظه مقام ابراهیم تاکنون چندبار تغییر کرده و بازسازی شده است. سنگ نقش پا‌های حضرت ابراهیم (ع) نیز نخستین‌بار در سال ۱۹۶۷ توسط یک سازه چوبی به ابعاد سه در شش متر پوشانده شد که انجام حج یا عمره را برای مسلمانان دشوار می‌کرد.
مقام ابراهیم در دوران عثمانی به عنوان بخشی از زیارتگاه بازسازی شد، اما پس از تسلط سعودی‌ها، این ضریح تخریب شد و یک جعبه ورقه آهنی برای محافظت و حفظ سنگ آن ساخته شد.
طواف واجب حج بین محدوده کعبه و مقام ابراهیم انجام می‌شود و نماز طواف نیز پشت مقام ابراهیم خوانده می‌شود.
