دعایی برای دفع بلا و رفع نحسی ماه صفر

به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از مهر، امروز اولین روز از ماه صفر است. مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح‌الجنان ماه صفر را دومین ماه قمری معرفی می‌کند که برای آغاز آن اعمالی ذکر شده است:

آگاه باش که این ماه معروف به نُحوست و بدیمنی است و برای رفع نُحوست و بدیمنی چیزی بهتر از صدقه دادن و خواندن ادعیه و دعا‌های پناه‌دهنده به خدا نیست و اگر کسی بخواهد از بلا‌های نازله این ماه، محفوظ بماند، چنان‌که محدّث فیض و غیر او فرموده‌اند؛ هر روز «ده مرتبه» بخواند:

یَا شَدِیدَ الْقُویٰ وَ یَا شَدِیدَ الْمِحالِ، یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ، ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمِیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنِی شَرَّ خَلْقِکَ، یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ، یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذٰلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ.‌ای سخت نیرو و سخت کیفر،‌ای عزیز،‌ای عزیز،‌ای عزیز، همه آفریدگانت در برابر عظمتت خوار گشته، مرا از شر آفریدگانت کفایت کن،‌ای نیکوکار،‌ای زیباکار،‌ای نعمت‌بخش،‌ای افزون‌کننده،‌ای که معبودی جز تو نیست، منزّهی تو، من از ستمکارانم، پس دعایش را مستجاب کردیم و او را [اشاره به رهایی حضرت یونس از دل ماهی]از اندوه نجات دادیم و این‌چنین مؤمنان را نجات می‌دهیم، درود خدا بر محمّد و خاندان پاک و پاکیزه‌اش.

همچنین سید ابن طاووس برای هلال این ماه دعایی روایت کرده است.

نماز اول ماه قمری

در روز اوّل دو رکعت نماز بخواند، در رکعت اول پس از سوره «حمد» «سی‌مرتبه» سوره «توحید» و در رکعت دوم بعد از سوره «حمد» «سی‌مرتبه» سوره «قدر» بخواند و پس از نماز صدقه بدهد؛ چون چنین کند، سلامتی‌اش را در آن ماه از خدا خریده است.

از بعضی روایات استفاده می‌شود که پس از نماز چنین بخواند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، ﴿وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلّا عَلَی اللَّهِ رِزْقُهَا وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا، کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ. ﴾ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، ﴿وَ إِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا کَاشِفَ لَهُ إِلّا هُوَ، وَ إِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ، یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ، وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ. ﴾ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، ﴿سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً﴾، ﴿مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ﴾، ﴿حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ﴾، ﴿وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ﴾، ﴿لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ﴾، ﴿رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ﴾، ﴿رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً، وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ﴾.

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، «هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست مگر آن‌که رزقش فقط بر عهده خداست و قرارگاه دائم و موقّت او را می‌داند، همه در کتابی روشنگر [چون لوح محفوظ، ثبت]است». به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، «اگر خداوند آسیبی به تو رسانَد جز او برطرف‌کنندۀ آن نیست و اگر برای تو خیری بخواهد کسی قدرت دفع احسانِ او را ندارد، خیرش را به هرکه از بندگانش بخواهد می‌رساند، او بسیار آمرزنده و مهربان است». به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، «همانا خداوند پس از سختی آسانی قرار می‌دهد»، «آنچه خدا بخواهد [انجام می‌گیرد]و هیچ نیرویی جز به‌وسیله خدا [کارگر]نیست»، «خداوند برای ما بس است و او نیکو کارسازی است»، «من کارم را به خداوند وامی‌گذارم؛ زیرا خداوند به بندگان بیناست»، «معبودی جز تو نیست، تو [از هر عیب و نقصی]منزّهی، همانا من [به سبب کناره‌گیری از قومم بدون اِذن تو]از کسانی بودم که به خود جفا روا داشتم»، «پروردگارا! من به هر خیری که به‌سویم بفرستی نیازمندم»، «ای پروردگارم! مرا تنها [و بی‌فرزند]نگذار که تو بهترین وارثانی».