به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از باشگاه خبرنگاران، براساس یک مطالعه جدید که در مجله Nature Cancer چاپ شده است، تیمی از محققان به رهبری پروفسور نتا ارز مکانیسم جدیدی که تشکیل متاستاز‌های مغزی را تسهیل می‌کند و نشان می‌دهد که اختلال در این مکانیسم به طور قابل توجهی باعث کاهش رشد متاستاز‌های مغزی در موش می‌شود، را شناسایی کرده اند.
متاستاز مغزی یکی از کشنده‌ترین شکل‌های متاستاز سرطان است و ۲ تا ۱۰ برابر بیشتر از تومور‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS) شایع هستند.
علی‌رغم پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر در توسعه درمان‌های جدید برای ملانوم و سرطان سینه به دست آمده است، متاستاز مغزی با نرخ بقای شدید کمتر از یک سال در بسیاری از موارد بسیار کشنده است.
میزان بروز متاستاز‌های مغزی در سال‌های اخیر افزایش یافته است و احتمالاً این اتفاق به دلیل پیشرفت در روش‌های تشخیصی و همچنین پیشرفت در درمان متاستاز در سایر اندام‌ها رخ داده است؛ بنابراین توسعه استراتژی‌های درمانی بهتر برای متاستاز مغز یک نیاز فوری است.
در این مطالعه محققان نشان داده اند که لیپوکالین-۲ (LCN ۲) یک عامل کلیدی در القای التهاب عصبی در مغز است.
علاوه بر این محققان دریافتند که سطوح بالای LCN ۲ در خون و متاستاز‌های مغزی بیماران با چندین نوع سرطان، پیشرفت بیماری و کاهش بقا مرتبط است.
در واقع LCN ۲ یک پروتئین ترشح شده است که در سیستم ایمنی ذاتی عمل می‌کند و در اصل به دلیل تواناییش در اتصال مولکول‌های آهن و به عنوان بخشی از فرآیند التهابی در مبارزه با عفونت باکتریایی کشف شده است. LCN ۲ توسط طیف وسیعی از سلول‌ها تولید می‌شود و نشان داده شده است که در چندین فرآیند مرتبط با سرطان نقش دارد.
پروفسور نتا ارز می‌گوید: یافته‌های ما مکانیسمی را نشان می‌دهد که قبلاً ناشناخته بود.
با واسطه LCN ۲ که نقش مرکزی را برای تعاملات متقابل بین سلول‌های ایمنی جذب شده به مغز (گرانولوسیت‌ها) و سلول‌های گلیال مغز (آستروسیت‌ها) در ترویج التهاب و در تشکیل متاستاز‌های مغز دارد، یافته‌ها LCN ۲ را به عنوان یک نشانگر پیش آگهی دهنده جدید و یک هدف درمانی بالقوه معرفی می‌کنند.
در این مطالعه محققان از مدل‌های ملانوم و متاستاز‌های سرطان سینه در تلاش برای آشکار کردن مکانیسمی استفاده کردند که توسط آن التهاب عصبی در محل متاستاتیک مغز فعال می‌شود.
پروفسور ارز می‌گوید: ما نشان می‌دهیم که سیگنال‌های ترشح شده از تومور اولیه به خون، فعال‌سازی پیش‌التهابی آستروسیت‌ها در مغز را تحریک می‌کنند.
آستروسیت‌ها جذب سلول‌های التهابی از مغز استخوان (گرانولوسیت‌ها) به مغز را افزایش می‌دهند و به نوبه خود منبع اصلی سیگنال دهی توسط LCN ۲ هستند.
ما اهمیت LCN ۲ را برای ایجاد متاستاز‌ها با مهار ژنتیکی بیان آن در موش نشان دادیم که منجر به کاهش قابل توجه التهاب عصبی و کاهش متاستاز‌های مغزی می‌شود.
سطح LCN ۲ خون با پیشرفت بیماری ارتباط داشت. LCN ۲ را به عنوان یک نشانگر پیش آگهی بالقوه برای متاستاز‌های مغزی قرار می‌دهند.
ما سطح پروتئین LCN ۲ در خون و مایع مغزی نخاعی (CSF) موش‌های مبتلا به متاستاز مغزی را بررسی کردیم و متوجه شدیم که سطح LCN ۲ در موش‌های مبتلا به ملانوم و متاستاز سرطان سینه در مقایسه با موش‌های سالم بسیار افزایش یافته است.
موش‌هایی که در آن‌ها سطح LCN ۲ بسیار بالا بود، بعداً متاستاز‌های مغزی ایجاد کردند و LCN ۲ را به‌عنوان یک نشانگر پیش‌بینی‌کننده برای متاستاز‌های مغزی معرفی کردند.
محققان همچنین بررسی کردند که آیا LCN ۲ در خون بیماران ملانوما در زمان تشخیص اولیه افزایش می‌یابد و آیا می‌تواند یک عامل پیش‌آگهی باشد یا خیر.
یافته‌ها نشان داد که بیماران مبتلا به ملانوم در مقایسه با نمونه‌های افراد سالم به طور قابل‌توجهی سطوح بالاتری از LCN ۲ در خون خود داشتند.
به طور قابل توجهی، بیمارانی که متاستاز‌های مغزی ایجاد کردند، حتی قبل از تشخیص متاستاز، سطوح بسیار بالاتری از LCN ۲ را نشان دادند و سطوح بالای LCN ۲ در خون با بقای بدتری مرتبط بود.
پروفسور ارز می‌گوید: ما مکانیسم جدیدی را شناسایی کرده ایم که در آن LCN ۲ واسطه ارتباط بین سلول‌های ایمنی از مغز استخوان و سلول‌های پشتیبان در مغز است، مکانیسم‌های التهابی را فعال می‌کند و در نتیجه به پیشرفت بیماری متاستاتیک در مغز کمک می‌کند.
جنبه‌های عملکردی و پیش آگهی LCN ۲ که ما در متاستاز‌های مغزی در مدل‌های موش و همچنین در بیماران سرطانی شناسایی کرده ایم، نشان می‌دهد که هدف قرار دادن LCN ۲ ممکن است یک استراتژی درمانی مؤثر برای به تاخیر انداختن یا جلوگیری از عود متاستاز‌های مغزی باشد.
ظهور رد پای یک پروتئین در سرطان‌های مغزی
لیپوکالین- ۲، یک پروتئین احتباس کننده آهن در پاسخ ایمنی ذاتی است که به سیدروفور باکتری‌ها متصل شده و از جذب آهن توسط آن‌ها جلوگیری می‌کند.
