به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از نیوزمدیکال، در حالی که مطالعات متعدد نشان می دهد که بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت (که اغلب با اضافه وزن همراه است) خطر مرگ و میر را افزایش می دهد، تعداد بسیار کمی نشان داده اند که گروه هایی با شاخص توده بدنی بالاتر نرخ مرگ و میر بیشتری دارند.
یافته ها ی جدید که 20 بهمن در ژورنال Population Studies منتشر شد، با تفکر غالب که اضافه وزن تنها در موارد شدید خطر مرگ و میر را افزایش می دهد، متضاد است.
تخمین زده می شود که از هر 6 مرگ در ایالات متحده، 1 مورد به اضافه وزن یا چاقی مربوط می شود.
در آنچه برخی پارادوکس چاقی می‌نامند، بیشتر مطالعات منحنی U شکل را نشان می‌دهند: افرادی که در دسته اضافه وزن (BMI 25-30) قرار دارند، به‌طور شگفت‌انگیزی کمترین خطر مرگ و میر را دارند. افرادی که در رده چاق (30 تا 35) قرار دارند، نسبت به دسته به اصطلاح سالم (18.5-25) خطر کمی دارند و افراد کم وزن (کمتر از 18.5) و بسیار چاق (35 و بالاتر) در معرض افزایش خطر مرگ هستند.
رایان مسترز جمعیت شناس اجتماعی که دوران حرفه ای خود را صرف مطالعه روند مرگ و میر کرده گفت: « در تفکر مرسوم افزایش شاخص توده بدنی تا زمانی که به سطوح بسیار بالایی نرسد معمولاً خطر مرگ و میر را افزایش نمی دهد و در واقع داشتن اضافه وزن مزایایی برای بقا دارد. من همیشه به این ادعاها مشکوک بوده ام».
وی خاطرنشان کرد که این شاخص که پزشکان و دانشمندان اغلب از آن به عنوان معیار سلامتی استفاده می کنند، تنها بر اساس وزن و قد است و تفاوت در ترکیب بدن یا مدت زمانی که فرد اضافه وزن داشته است را در نظر نمی گیرد.
مسترز کشف کرد که 20 درصد از نمونه هایی که به عنوان وزن سالم شناخته می شوند، در دهه قبل در رده اضافه وزن یا چاق بودند. زمانی که این گروه جدا شدند، وضعیت سلامتی بسیار بدتری نسبت به گروهی داشتند که وزنشان ثابت بود.
در مجموع، یافته‌ها تأیید می‌کنند که مطالعات به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر سوگیری مرتبط با شاخص توده بدنی قرار گرفته‌اند. برخلاف تحقیقات قبلی، این مطالعه نشان داد که خطر مرگ و میر قابل توجهی برای گروه کم وزن افزایش نمی یابد.
در حالی که تحقیقات قبلی تخمین زده بود که 2 تا 3 درصد از مرگ و میرهای بزرگسالان در ایالات متحده به دلیل شاخص توده بدنی بالا است، مطالعه او این آمار را 8 برابر می کند.
مسترز گفت که امیدوار است این تحقیق به دانشمندان هشدار دهد که هنگام نتیجه گیری بر اساس این شاخص بسیار محتاط باشند. به اعتقاد او چاقی بحران بهداشت عمومی است که توسط یک محیط ناسالم افزایش می یابد
او گفت: «برای گروه‌هایی که در دهه 1970 یا 1980 متولد شده‌اند و تمام عمر خود را در این محیط چاقی گذرانده‌اند، در حال حاضر چشم‌انداز پیری سالم خوب به نظر نمی‌رسد. امیدوارم این تحقیق بتواند بر بحث های سطح بالاتر در مورد سلامت جامعه تاثیر بگذارد.»
پیش از این بر اساس مطالعه 40 ساله انجام شده روی نزدیک به 22هزار نفر که در یوتا جراحی چاقی انجام داده اند؛ خطر مرگ زودرس در این افراد به ویژه در اثر بیماری های مرتبط با چاقی مانند سرطان، دیابت و بیماری های قلبی کاهش می یابد.
