به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از جهان نیوز، در سحر نوزدهم رمضان و در آن هنگامه که سر مبارک امیرالمومنین علی بن ابی طالب (ع) به شمشیر شقی‌ترین اشقیا شکافته شد، شاید کسی گمان نمی‌بُرد که مولای متقیان اینچنین وصیتی را نه تنها برای امام حسن و حسین علیهما السلام بلکه برای تمام انسان‌هایی که این وصیت در هر برهه از تاریخ جهان به دستشان می‌رسد تدارک ببینند و به جای بگذارند؛ چرا که شدت ضربه به حدی کارساز بود که سم نفوذ کرده و رمق از حیدر کرار ستانده بود اما پدر امت، حتی در آن لحظات نیز به فکر انسان و انسانیت بود. آنچه در ادامه می‌آید، پانزده وصیتی‌ست که امام علی (ع) در اینچنین شبی از تاریخ، برای ما به یادگار گذاشته‌اند:
وصیت اول: شما را به تقوای الهی سفارش می‌نمایم.
وصیت دوم: و اینکه دنیا را مجویید اگرچه دنیا شما را بجوید.
وصیت سوم: و بر آنچه از دنیا از دستتان رفته متاسف نباشید.
وصیت چهارم: حق بگویید.
وصیت پنجم: و برای ثواب الهی بکوشید.
وصیت ششم: دشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید.
وصیت هفتم: شما (امام حسن و حسین علیهما السلام) و همه فرزندان و خاندانم و هر که این وصیتم به او می‌رسد را به تقوای الهی و نظم در زندگی و اصلاح بین مردم سفارش می‌کنم، چرا که از جد شما (ص) شنیدم که می‌فرمود: «اصلاح ذات‌البین از عموم نماز و روزه بهتر است.»
وصیت هشتم: خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهی سیر و گاهی گرسنه مگذارید و مباد که در کنار شما تباه شوند.
وصیت نهم: خدا را خدا را در رابطه با همسایگان، که مورد سفارش پیامبر شمایند و پیوسته به آنان سفارش داشت تا جایی که گمان بردیم میراث‌برشان خواهد ساخت!
وصیت دهم: خدا را خدا را درباره قرآن، نباید که دیگران در عمل به آن از شما پیشی بجویند.
وصیت یازدهم: خدا را خدا را درباره نماز، که نماز عمود دین شماست.
وصیت دوازدهم: خدا را خدا را درباره خانه پروردگارتان، تا وقتی هستید آنجا را خالی مگذارید که اگر خالی گذاشته شود از کیفر حق مهلت نیابید.
وصیت سیزدهم: خدا را خدا را درباره جهاد با اموال و جان و زبانتان در راه خدا.
وصیت چهاردهم: بر شما باد به پیوند با هم، و بخشش مال به یکدیگر و بپرهیزید از دوری و قطع رابطه با هم.
وصیت پانزدهم: امر به معروف و نهی از منکر را وانگذارید، که بدکارانتان بر شما مسلط شوند، آن‌گاه دعا کنید و به اجابت نرسد.
امیرالمومنین پس از این وصیت‌ها فرمود: «ای فرزندان عبدالمطلب، نیابم شما را که به بهانه کشته شدن من، در خون مسلمانان فرو افتید و گویید: امیرالمومنین کشته شده! امیرالمومنین کشته شده!، معلومتان باد که فقط قاتلم باید قصاص شود. پس ملاحظه نمایید هرگاه من از این ضربت او (ابن ملج لع) از دنیا رفتم تنها او را یک ضربت بزنید، و گوش و بینی و اعضای او را قطع مکنید، که من از رسول خدا (ص) شنیدم که می‌فرمود: «از مُثله کردن دوری کنید هرچند درباره سگ گازگیرنده باشد.»
پانزده وصیت امیرالمومنین پس از ضربت خوردن
شدت ضربه به حدی کارساز بود که سم نفوذ کرده و رمق از حیدر کرار ستانده بود اما پدر امت، حتی در آن لحظات نیز به فکر انسان و انسانیت بود. آنچه در ادامه می‌آید، پانزده وصیتی‌ست که امام علی (ع) در اینچنین شبی از تاریخ، برای ما به یادگار گذاشته‌اند.
