به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از فارس، موضوع حجاب و پوشش شرعی مدتی است در جامعه وارد شرایط جدیدی شده است. ایران به عنوان یک کشور اسلامی به صورت قانونی لزوم پوشش شرعی در مکان‌های عمومی را مصوب کرده است. اما برخی با عدم پایبندی به این قانون جامعه را دچار هرج و مرج کرده‌اند.
عدم پایبندی به قانون حجاب متاسفانه به خاطر برخی اقدامات دولتها به نشانه‌ای برای اعتراض سیاسی تبدیل شده است. علاوه براینکه چارچوب اعتراض به تصمیمات مسؤولین باید جدای از یک موضوع فرهنگی، اجتماعی و ارزشی همچون حجاب باشد، لازم است تا نهادهای مسؤول لزوم حجاب و قانون آن را به ریل اصلی خود یعنی تقید به احکام اسلام و رشد عقیدتی مردم در این زمینه برگردانند.
در همین راستا 26 نهاد در کشور مسؤولیت مستقیم برای پیاده‌سازی قانون حجاب را در سطح جامعه دارند. شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1376 روش‌های اجرای فرهنگ عفاف و حجاب را تصویب کرد و بعد از آن در سال 1384 راهبردها را مشخص و به تصویب رساند.
از آن سال و طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، 26نهاد اجرایی و قانونگذار مسؤولیت پیدا کردند تا اقدامات تخصصی متناسب با حوزه خود، برای گسترش حجاب انجام بدهند. البته با منحل شدن سازمان ملی جوانان و واگذاری وظایف آن به وزارت ورزش و جوانان که حذف وزارت تربیت بدنی را به دنبال داشت، دستگاه‌های مذکور به 25عدد رسیدکه عبارتند از:
وزارت ورزش و جوانان
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
وزارت بازرگانی
سازمان صدا و سیما
نیروی انتظامی
سازمان تبلیغات اسلامی
وزارت آموزش و پرورش
وزارت امور اقتصادی و دارایی
وزارت علوم
مرکز امور زنان و خانواده
وزارت ارتباطات،
شهرداری
وزارت بهداشت
ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر
سازمان بهزیستی
وزارت امور خارجه
وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی
مجلس شورای اسلامی
وزارت کشور
سازمان مدیریت و برنامه ریزی،
قوه قضاییه
وزارت مسکن و شهرسازی
سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی
نیروی مقاومت بسیج
وزارت راه و ترابری
در این گزارش وظایف وزارت ورزش و جوانان درباره گسترش مقوله عفاف و حجاب را بررسی می‌کنیم.
وظایف هجده‌گانه وزارت ورزش و جوانان در حوزه حجاب
در قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب درباره وظایف وزارت ورزش و جوانان که از ادغام سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان ایجاد شد، آمده است:
1- گسترش و بهینه‌سازی فرهنگ عفاف در مراکز آموزشی و سالن‌های ورزشی سازمان تربیت بدنی و افزایش ضریب اطمینان خانواده‌ها نسبت به رعایت حریم عفاف و حجاب در ورزشگاه‌ها و سالن‌های مخصوص بانوان
2- اختصاص مراکز ورزشی مناسب برای بانوان جهت گذراندن اوقات فراغت و فضاسازی مناسب جهت برخورداری زنان از آزادی عمل در رعایت حجاب
3-کنترل سالن‌ها و مجتمع‌های ورزشی بزرگ و کوچک از نظر رعایت پوشش و حجاب
4-دقت نظر در «صلاحیت متقاضیان» تأسیس اماکن ورزشی به منظور جلوگیری از ورود افراد ناباب و فاقد صلاحیت اخلاقی و ... در این گونه مشاغل.
5- شناسایی اماکن ورزشی غیرمجاز و رسیدگی به تخلفات این گونه مراکز (اعم از دارای مجوز و فاقد مجوز) در خصوص عدم رعایت مقررات مصوّب مربوطه
6-تقلیل مشکلات موجود در مراکز ورزشی و ارائه‌ی راهکارهای مفید جهت رفع آنها، اطلاع‌رسانی مناسب به مدیران، شاغلین و مراجعین این گونه اماکن برای پیشگیری از بروز تخلفات اجتماعی و ایجاد فضای سالم برای استفاده بهینه از امکانات ورزشی توسط خانواده‌ها
7-استفاده نکردن از مربیان مرد برای خانم‌ها و مربیان زن برای آقایان
8-عدم استفاده از نوارهای صوتی و تصویری غیرمجاز در اماکن ورزشی
9-جلوگیری از آوردن تلفن‌های همراه مجهز به دوربین عکاسی و فیلمبرداری به مراکز آموزشی مختص بانوان
10-عدم ورود بانوان به سالن‌های ورزشی مختص آقایان و بالعکس تحت هرعنوان (تماشاگر و ...)
11-تذکر جدی توسط مدیر مربوطه به افرادی که در ورود به اماکن ورزشی عفاف و حجاب را رعایت نمی‌کنند.
12-طراحی لباس‌های مناسب برای بانوان ورزشکار در راستای حفظ حریم عفاف و حجاب
13- توجه به شیوه‌های تبلیغاتی مناسب و مرتبط و استفاده از تعالیم دینی مرتبط با فرهنگ عفاف و سلامت جسم و روح
14-تجلیل و تشویق ورزشکاران مروج فرهنگ عفاف
15-تبلیغ و الگوسازی مثبت از افراد و تیم‌های اعزامی ورزشی که مروج ارزش‌های اخلاقی و فرهنگ عفاف در خارج از کشور هستند.
16-ابلاغ چارچوب‌های روشن برای برگزاری جشنواره‌ها و مراسم افتتاحیه و اختتامیه وشرایط حضور حاضران در آن در داخل و خارج از کشور
17-برگزاری کلاس‌های آموزشی جهت آشنایی مربیان و ورزشکاران با احکام و موازین حجاب و عفاف
18- تاکید بر اجرای مقررات انضباطی جهت گسترش فرهنگ عفاف
لزوم به روزرسانی قوانین
به صورت کلی به نظر می‌رسد بسیاری از بندهای این قانون اجرا می‌شود اما شاید لازم باشد بعد از گذشت بیش از 10سال از تصویب آن بندهایی به آن اضافه شود. به عنوان مثال در موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌ها برای بازی مردان در چندسال اخیر شاهد تغییراتی بوده‌ایم و لازم است برای حفظ عفاف و حجاب در این مکان ها وزارت ورزش و جوانان دستورالعملی تهیه کند.
از طرف دیگر این سازمان از سال 1389، نام جوانان را نیز یدک می‌کشد. جوانان به جز موضوعات مربوط به ورزش و سلامت جسمانی به برنامه‌ریزی برای سلامت روحی نیز نیاز دارند. پیگیری قانون از طریق وزارت ورزش و جوانان در مکان‌ها و مناسبت‌هایی که مستقیما با جوانان سروکار دارد همان تامین سلامت روحی این قشر است.
قبل از انحلال سازمان جوانان بندهایی در قانون «راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب برای جوانان» در نظر گرفته شده بود. از جمله این بندها می‌توان به طراحی شیوه‌های کارآمد جهت گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در حوزه‌های مرتبط با جوانان،تبیین و معرفی شیوه‌ها و راهکارهای مناسب برای ارتباط سالم و پاک جوانان و اهمیت زدایی از نماد لباس و آرایش مبتذل به عنوان شیوه‌ای برای ارتباط، برنامه‌ریزی در مورد بهینه سازی فرهنگ عفاف در اوقات فراغت با اولویت اجرای برنامه‌ها به تفکیک دختران و پسران، آسیب شناسی وضعیت ازدواج جوانان در برنامه‌های مصوب مربوط و ارائه راهکارهای مناسب جهت دستیابی به اهداف مشخص، ایجاد مراکز مشاوره‌ای محلی با کادر مجرب جهت اطلاع رسانی به خانواده‌ها و جوانان به صورت حضوری، تلفنی و مکاتبه‌ای و...
با عنایت به موارد فوق به نظر می‌رسد بازنگری در این قانون در رابطه با وظایف وزارت ورزش و جوانان به عنوان یک نهاد مسؤول و متولی ترویج عفاف و حجاب در جامعه ضروری به نظر می‌رسد.
