سرویس سیاسی- عدهای که خود را حامیان امر به معروف و نهی از منکر میدانند، با یک تجمع غیرقانونی مقابل نهاد ریاست جمهوری، هم نظم عمومی را به هم ریختند، هم به مأموران پلیس حمله کردند و هم بعد از پایان تجمع، با فرافکنی و دروغ پراکنی در فضای مجازی، دست به مظلوم نمایی زده اند.
به گزارش پایگاه خبری صراط، تجمع مذکور روز ۲۲ اسفند بدون هیچگونه مجوز قانونی مقابل نهاد ریاست جمهوری برگزار شد. با این حال، پلیس به عنوان حافظ نظم عمومی برخورد نرمی با آنها داشت و تلاش کرد ماجرا با کمترین تنش حل و فصل شود.
اما تجمع کنندگان که ظاهراً ابایی از حمله به پلیس نداشتند، ضمن مسدود کردن مسیر و ایجاد اخلال در نظم عمومی، در چند نوبت به طور فجیعی به ماموران پلیس حمله کردند، با این حال ماموران پلیس باز هم برخورد تندی از خود نشان ندادند.
با وجود این همه مماشات، این افراد که مشخص است پشتگرمی محکمی دارند، در فضای مجازی با انتشار تصاویری از برخی تجمع کنندگان با صورتهای خونین، مدعی شدند که پلیس آنها را به این روز انداخته؛ حال آنکه فیلمهای موجود به خوبی نشان میدهد که صورت خونین آنها اتفاقاً حاصل حمله خود آنها به پلیس و خودزنی وقیحانه این افراد بوده است!
اکنون سوال این است که چه فرقی بین این افراد تندرو و آشوبگرانی که در سالهای اخیر در چند نوبت فرصت ابراز وجود یافته و به تخریب نظم و امنیت عمومی دست زده اند، وجود دارد؟
اگر قانون، اخلال در نظم عمومی و حمله به مأموران پلیس را ممنوع کرده، این ممنوعیت برای همه یکسان است و اگر مجازاتی وجود دارد، طبعاً باید برای همه خاطیان در نظر گرفته شود؛ هیچ فرقی هم ندارد که این خاطی، علیه فلان قانون کشور دست به آشوب زده باشد یا اینکه خودش مدعی امر به معروف باشد و به زعم خود، در حمایت از این فریضه، به چنین آشوبهایی دست زده باشد.
قانون برای همه یکسان است و طبعاً تخطی از آن نیز باید مجازات یکسانی برای همه داشته باشد. اگر عدهای تصور میکنند مملکت مال آنهاست، این تصور مجوزی برای عبور از قانون و آشوب در کشور به آنها نمیدهد.
یک لحظه تصور کنید این حملات فجیع به ماموران پلیس از طرف معاندان نظام رخ میداد؛ آیا همین افرادی که خود را حامی امر به معروف و نهی از منکر و خواهان اجرای حجاب میدانند، خواستار مجازات اعدام برای خاطیان نمیشدند؟ طبعاً اکنون نیز منطقیترین راه، اشد مجازات برای این خودحقپنداران است تا تصور نکنند هر اقدام آشوبگرانهای برای آنها ثواب داشته و برای دیگران حرام است.